IERLAND

Bij Lady's View, Killarney National Park

Van 12 juli tot 4 oktober jl. heb ik ik Ierland gezeten. Hoe het allemaal begon? Via het boek "Een zomer met het Kleine Volkje", geschreven door Tanis Helliwell. Eind april wees een gast bij het Elohim Centre mij op dit boek en zei dat dit boek echt iets voor mij was. Diezelfde avond heb ik heb boek nog besteld en een dag later had ik het al in huis. In een mum van tijd had ik het boek uit. Wat een geweldig boek! Ook het vervolg, "Pilgrimage with the Leprechauns", vond ik geweldig. Deze boeken wakkerden in mij het sluimerende gevoel aan om terug te keren naar Ierland. In 2015 was ik er voor het eerst en ik was meteen weg van het land en de mensen. De laatste weken kwam mijn 'Ierlandwens' al een paar keer naar de oppervlakte drijven.Totdat de boeken op mijn pad verschenen, deed ik echter niets met mijn wens en deze verdween dan ook weer langzaam maar zeker onder water. Na het lezen van de boeken kon ik echter niet meer om mijn wens heen en werd ik 'innerlijk geleid' om actie te ondernemen.

Wie vraagt....

Wellicht werd ik (onbewust) al eerder geleid om mijn "Ierlandwens" te gaan vervullen. Een paar weken voordat de boeken van Tanis Helliwell op mijn pad kwamen, had ik namelijk ook weer regelmatig contact met de moeder van een vriendin van mij via Whatsapp. - Zij en haar man wonen sinds eind jaren negentig in Ierland. - Nadat ik halverwege mei beide boeken had gelezen, kwam er ineens de gedachte in mij op om haar te vragen of dat zij nog hulp nodig hadden in Ierland of dat zij mensen kenden die hulp nodig hadden. Zo gedacht, zo gedaan! Een dag later kreeg ik een positieve reactie; zijzelf konden hulp gebruiken. Ze gingen voor het eerst hun cabin op Airbnb zetten, maar hadden al een vakantie geboekt. Ze zochten een gastvrouw die de (eventuele) gasten verwelkomde én de verantwoordelijkheid op zich nam van de cabin gedurende hun afwezigheid. Ik kon in hun huis verblijven, voor hun hond zorgen (als ik dit wilde) én een oogje in het zeil houden. Aan mij de vraag of dat ik dit wilde. Natuurlijk wilde ik dit! Tijdens mijn bezoek aan Ierland in 2015 hadden mijn toenmalige partner en ik hen bezocht en verbleven wij voor een aantal dagen in de betreffende cabin. Ik wist dus al bij voorbaat in welke schitterende en rustige omgeving ik de komende tijd zou verblijven.

Uitzicht vanaf het huis 

Op 12 juli kwam ik in het mooie Ierland aan en vanaf 1 augustus verbleef ik alleen in het huis. Ik had geen auto. Dat hield mij echter niet tegen om het nabijgelegen Kenmare regelmatig te bezoeken om boodschappen te doen, te winkelen, rond te struinen en/of te praten met de plaatselijke bevolking en middenstanders. Ik ben erachter gekomen dat behoorlijk wat Nederlanders zich hebben gevestigd in Kenmare en/of de nabije omgeving.
Wat betreft de eventuele gasten in de cabin; die kwamen er! De cabin was zelfs de gehele zomerperiode volgeboekt!! Dit tot grote verbazing van de ouders van mijn vriendin. Zelf was ik er niet verbaasd over.

Op verkenningstocht........

Ondanks dat ik geen auto had, heb ik toch behoorlijk wat van het mooie land gezien.

lekker chillen in de zon

Zo heb een klein gedeelte van the Kerry Way gelopen. Ik hou van wandelen. Wandelen in Ierland is echter niet te vergelijken met wandelen in Nederland. Daar ben ik inmiddels wel achtergekomen.😉 Ook heb ik weer met veel plezier deelgenomen aan een Seafari Seal and Eagle watching cruise, waarbij we diverse zeehonden van dichtbij en twee zeearenden van veraf mochten zien. De zingende, humoristische captain Ray vertelt met veel liefde en toewijding over zijn passie.Van zijn respectvolle benadering naar de schuchtere, gevoelige zeehonden en andere dieren kunnen wij nog veel leren! Gerard, die ik bij het Elohim Centre heb leren kennen, is ook nog een weekje geweest. We hebben het boeddhistisch meditatiecentrum Dgzogchen Beara bezocht en hebben er deelgenomen aan een geleide Love & Kindness meditatie. Een mooi centrum in een erg mooie omgeving, direct gelegen aan de Atlantische oceaan. Ook zijn we dolfijnen wezen spotten met Skellig Tours & Fishing Trips in Caherdaniel. Wat een geweldige ervaring en we were 'lucky bastards' 😇🙇🍀🐬, want we hebben veel dolfijnen mogen zien.

Met mijn nicht Sandra en haar partner Harrie, die van 3 tot 10 september de cabin hadden geboekt, heb ik ook veel ondernomen. Zo zijn we in Killarney National Park geweest en hebben we onder meer Torc Waterfall bezocht. Als je in Killarney National Park bent, moet je deze ook bezoeken. Althans, dat vind ik. De Kerry Cliffs in Portmagee zijn qua schoon- en ruwheid net zo mooi en indrukwekkend als de Cliffs of Moher. Daarnaast zijn we ook nog behoorlijk sportief geweest. We hebben namelijk "Walk 4, over the Waterfall" in Gleninchaquin Park en "The Sheeps Head Way - Lighthouse Loop Walk" gelopen. Op deze twee wandelingen kom ik nog terug.
                 

Innerlijke ontdekkingsreis.......

Mijn nicht en ik in actie tijdens onze wandeling bij
"The Sheep's Head Way- Lighthouse Loop Walk

Behalve dat ik wat van het mooie land heb gezien, heb ik ook een innerlijke ontdekkingstocht gemaakt. Op de eerste plaats kwam ik mezelf een paar keer behoorlijk tegen tijdens de twee wandeltochten, met name bij "The Sheeps Head Way - Lighthouse Loop Walk." Bij een aantal afdalingen en beklimmingen verstarde ik van binnen en durfde ik geen stap meer te verzetten. Allerlei angsten kwamen omhoog. Ook vergeleek ik mezelf soms met Sandra en Harrie, die een stuk sneller de beklimmingen en afdalingen namen. Ik bleef niet bij mezelf, verloor me in de ander. Ik voelde weerstand en kon niet meer van de wandelingen genieten. Het stemmetje in mijn hoofd maakte er een heel verhaal van. Opgeven en/of omdraaien en teruglopen was echter geen optie, letterlijk en figuurlijk niet. Op een gegeven moment lukte het mij toch op om het stemmetje in mijn hoofd stil te krijgen en de wandelingen te hervatten. Dit lukte door:

1. mijn weerstand en angsten er even te laten zijn;
2. te stoppen met een verhaal maken van mijn weerstand en angsten;
3. te stoppen met mezelf te vergelijken met anderen en terug te komen bij mezelf.
Na afloop van beide wandelingen was ik oprecht blij dat deze wandelingen op mijn pad waren gekomen. Ze hadden mij weer bewust gemaakt van dingen die stiekem weer een klein beetje naar de achtergrond waren verdwenen.

Blij en trots op het einde van de 
"Sheep's Head Way - Lighthouse Loop Walk" 

Een bezoek aan een plaatselijke kapper zorgde ook nog voor innerlijke beroering 😲😉. Het kleuren van mijn haar had ze prima gedaan. Het knippen daarentegen.........veel te kort😶😲😓. Ik heb er ook een paar traantjes om gelaten. Ik voelde me ineens zo onzeker. Als ik in de spiegel keek, zag ik een gekortwiekte Monique en ..tjoep...... daar ging mijn eigenwaarde ⇓. Dit, terwijl ik diep van binnen weet dat het om je innerlijk gaat, je ziel en niet om het uiterlijk, je lichaam. Dit diep van binnen (weer) voelen, heeft wel eventjes geduurd. Mijn bezoek aan de plaatselijke kapper heeft mij dus een mooie les opgeleverd, alhoewel het wel even duurde voordat ik dit zag en met name voelde. De bekende slogan "Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper" gaat voor mij dan voorlopig ook niet meer op. 😉

In de weken dat ik alleen in het huis verbleef, heb ik me ook weleens eenzaam gevoeld. Ik zat namelijk in the middle of nowhere, 's avonds was het er pikkedonker en ik had geen auto. Maar ondanks dat doe ik het zo weer!! Het is een namelijk een geweldige plek om te wonen, midden in de natuur in een schitterende omgeving en heerlijk rustig!! Wat betreft mijn gevoelens van eenzaamheid; deze willen mij zeggen dat ik alles in mezelf mag vinden. Bovendien ben ik (jij) nooit alleen, maar zijn we AL-EEN. We mogen ons dat alleen weer gaan her-inneren en diep in onszelf gaan voelen.

Wildlife 

Red deer, moeder en kind

In Ierland kun je veel dieren tegenkomen, waaronder paarden, koeien en natuurlijk ook schapen en de 'bijbehorende' border collies. De schapen kom je zelfs op de weg tegen. Dat is hier heel normaal. Dus, als je door de heuvels en bergen van Ierland rijdt; "Beware of the sheep on the street!😏" Ook heb ik veel herten ontmoet, onder meer in Killarney National Park, maar ook op het terrein waar ik verbleef. Ik heb hier zelfs nog de bronsttijd mogen meemaken. Geweldig mooi om op een paar meter van het huis de herten te horen burlen! Zeehonden en dolfijnen heb ik ook gezien, walvissen helaas nog niet. Ze zijn er echter wel. Ierland ligt namelijk aan de Atlantische oceaan. Zeearenden, diverse Jan-van-genten, scholeksters,reigers, pimpelmeesjes, roodborstjes, raven, kraaien, de grote gele kwikstaart, spechten, sperwers en buizerds zijn een paar 😉 vogelsoorten die ik heb gezien. De puffin (= papagaaiduiker) daarentegen nog niet. Deze zie ik hopelijk bij mijn volgende bezoek aan Ierland als ik The Skelligs (= de Skellig eilanden) ga bezoeken. Ik vaar dan weer met Skellig Tours & Fishing Trips in Caherdaniel. Zij organiseren namelijk ook tours naar The Skelligs.

Kerry Cliffs

Ja, jullie lezen het goed. Ik ga weer terug naar Ierland. Het is een geweldig mooi land met vriendelijke mensen en 'last but not least', ik voel me er thuis! Hoe ik mijn volgende bezoek ga invullen, weet ik echter nog niet. Wellicht voor een paar weken of misschien wel weer voor langere tijd. Ik laat het los. We shall see! But we definitely meet again, beautiful Ireland! 💚🍀

Hieronder een korte 'home made' video van Torc Waterfall in Killarney National Park. Heb ik teveel gezegd dat als je in Killarney National Park bent, je ook Torc Waterfall 'moet' bezoeken?