van... Even helemaal niets en one day at a time.... naar......Waarvan krijg je energie, waar wordt jij blij van?

Goh..........wat heb ik me een tijdje flink....... gevoeld. Mijn energiepeil stond op een zeer laag pitje en mijn enthousiasme en zelfvertrouwen waren ook flink ondergesneeuwd. Dat laatste vind ik toch wel knap, omdat het in Nederland deze winter nog niet of erg weinig heeft gesneeuwd. Ik had écht nergens zin in. 'S ochtends zette ik standaard om 10.00 uur de tv aan om half naar Koffietijd en andere programma's te kijken. 'S avonds tegen een uur of 22.00 uur ging de tv dan weer uit om de volgend ochtend de hele riedel weer te herhalen. De hele dag half tv kijken........nou, wat geeft je dat energie en wat wordt je daar vrolijk van. Niet dus!! Ik keek trouwens half tv, niet eens heel (lees: bewust). Voor de helft van de tijd was mijn aandacht namelijk niet bij het tv-programma dat werd uitgezonden, maar zaten mijn gedachten ergens anders. Lekker handig, Monique, half tv kijken. Als je dan toch de hele dag tv kijkt, doe het dan heel (lees: bewust). Steek je er misschien toch wat van op, ontspan je ervan en/of kun je ervan genieten. Genieten van de hele dag tv kijken, deed ik in ieder geval niet. Vaak zat ik me te ergeren, mijn ontspanning was hierdoor dus ook ver te zoeken. Waarom ik dan toch het programma bleef kijken terwijl ik me zat te ergeren, mag Joost weten. Ik kan je het antwoord hierop in ieder geval niet (meer) geven. Ik was even een halve zombie geworden. Althans, zo voelde ik me.

Waar zaten mijn gedachten dan? Nou, overal en nergens, bijv: : "Ik moet een blog schrijven, ik moet de dromenvanger nu eens afmaken, ik moet meer aandacht aan mijn crowdfunding project besteden". Ik moest zoveel van mezelf. Van het niets doen, werd ik namelijk heel erg onrustig in mijn hoofd. Daarnaast voelde ik me schuldig, omdat ik:
* de energie niet had om een dromenvanger af te maken voor de dochter van een vriendin;
* de energie niet had om te solliciteren;
* geen energie had om weer een blog te schrijven;
* geen inspiratie en energie had voor mijn crowdfunding project.
Na een tijdje (lees: dagen) ontdekte ik dat ik er niets mee opschoot om me schuldig te blijven voelen over het feit dat ik even geen energie had voor mijn lopende projecten. Mijn energiepeil zou door dit (schuldig voelen) gevoel ook niet aangewakkerd worden, het verminderde zelfs eerder nog.

Hoe ben ik met mezelf dan toch weer in het reine gekomen? Hoe heb ik mezelf weer uit de knoop gehaald? Door te accepteren dat ik even met mezelf in de knoop zat. Door te accepteren dat ik even geen energie had. Door de dag te nemen zoals hij kwam. Door pas op de plaats te maken en mijn rust te nemen. Ik had deze rust gewoon zo nodig, ook al wilde mijn hoofd hier in eerste instantie niet aan. Door pas op de plaats te durven maken en te accepteren dat ik ogenschijnlijk even geen voortgang maakte, werd het al veel rustiger in mijn hoofd. Ik vergelijk het met de winter en de lente. In de winter is de natuur in rust(stand), de natuur staat 'ogenschijnlijk' stil. Ogenschijnlijk, want onder de oppervlakte is er namelijk van alles in beweging. In de lente komt de natuur weer tot groei en bloei. Zoals bekend, volgt de lente op de winter. Als ik nu kijk naar de meteorologie en de astronomie, bevond ik me de laatste weken 'gewoon' in de winterstand. (lees: de ruststand). Dus, maak je geen zorgen, Monique. Dat doet de natuur ook niet. De natuur gaat ook gewoon zijn gang en .......takes it one day at a time.

Dé reeën in Baarle-Nassau

Daarnaast ben ik de natuur weer ingegaan. Zo heb ik op 9 maart jl. weer deelgenomen aan een georganiseerde wandeltocht in Baarle-Nassau. Samen met een wandelmaatje heb ik 25 km gelopen. Het was een erg mooie tocht en wij hadden schitterend weer. Onderweg naar Baarle-Nassau zag ik vanuit de auto al drie reeën in een weiland staan. Jippie, mijn eerste reeën van dit jaar gespot. Ik werd er helemaal blij van. Gedurende de wandeltocht zagen mijn wandelmaatje en ik nog twee reeën in een weiland lopen. Kort voordat ik ze zag, had ik al een gevoel dat wij in deze omgeving weleens reeën zouden kunnen tegenkomen. En ja hoor............binnen 1 minuut zag ik deze mooie wezens in een weiland staan. Het is mij nog gelukt om een foto van ze te maken voordat ze weer weg waren. Mijn energiepeil was al aan het stijgen, maar na het zien van deze schoonheden steeg hij nog meer. Vlak na het zien van de reeën kwamen wij op ons pad nog een mooi kikkertje tegen. Ik vermoed dat hij net uit zijn winterslaap was gekomen, omdat hij nog onder de modder zat. Het zien van dit kikkertje maakte mij ook weer heel erg blij. Ja, mensen, van zoiets 'ogenschijnlijk' simpels als het zien van een kikkertje en/of reeën word ik erg blij en raak ik ontroerd. De natuur en ik...........wij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zoals al vaker gezegd, geeft de natuur mij rust, troost en inspiratie. Als ik in de natuur ben, word ik blij en krijg ik energie. Waarvan krijg je energie? Waar wordt jij blij van?

Natuur natuurlijk

Reeën op De Veluwe

Als grote natuurliefhebber wijd ik natuurlijk ook een column aan de natuur. In de natuur bevind ik me graag. Dit deed ik als klein meisje al. Samen met mijn oudere zus, vader en soms ook opa en oma wandelen door het bos en/of struinen door het Jaomerdal. Heerlijk! Jaren later, samen met mijn vader en zijn hond Duf uren wandelen aan de Maas of in het bos rondom Tegelen. Tijdens een van die wandelingen hebben mijn vader en ik een veulentje geboren zien worden in de wei. Geweldig om mee te maken! We kwamen ook weleens reeën tegen in het bos. Het was dan de kunst om Duf bij je te roepen voordat hij de ree gespot had. Gelukkig lukte dit altijd of de ree was al weg voordat Duf hem had gespot. Tijdens een andere wandeling werden mijn vader, Duf en ik een keer overmeesterd door een sneeuwbui met als resultaat: twee wandelende sneeuwpoppen en een wandelende sneeuwhond. Wie zou hier het meest van genoten hebben? Mijn vader, Duf of ik? Mooie, dierbare herinneringen aan mijn vader, Duf en de natuur.

Waar zit het veldmuisje?

Van een klein veldmuisje, dat zich tussen de bladeren muisstil houdt om niet gezien te worden, geniet ik enorm evenals van de roep van een uil of de roep van de zwarte specht. De schuwe zwarte specht heb ik al diverse keren gehoord, gezien en gefotografeerd. Elke keer als ik hem weer hoor of zie, word ik blij van binnen. Bij het Elohim Centre te Veelerveen heb ik een tijd geleden een schitterende ervaring gehad met een libelle. Er vlogen diverse libellen en een ervan vond ik uitzonderlijk mooi. In mijn gedachten vertelde ik dit haar. Haar reactie hierop: ze draaide zich om, vloog recht op me af en landde op mijn neus. Hier bleef ze een paar seconden zitten om daarna weer rustig verder te vliegen. Een ervaring om niet te vergeten! Een soortgelijke ervaring had ik een maand tevoren met een vlinder. Ik zat op het balkon een boek te lezen toen een vlinder voorbij kwam fladderen. Even later landde deze vlinder op mijn hoofd waar ze rustig rondliep om na circa een minuut weer verder te vliegen. Erg mooi om mee te maken. De laatste paar dagen hoor ik tegen een uur of vijf in de ochtend de vogels buiten weer fluiten. Heerlijk vind ik dit. Een van de tekenen dat de lente weer in aantocht is.Vanuit mijn bed geniet ik van hun mooie gezang om dan weer lekker in slaap te vallen. Van de 'ogenschijnlijk' kleine dingen die moeder natuur ons cadeau geeft, geniet ik enorm. Hoe is dit bij jou?

Waar zit zwarte specht?

Ik wandel ook graag. De ene keer recreatief op bijvoorbeeld De Veluwe. De andere keer sportief ter voorbereiding op mijn wandeltocht in Nieuw-Zeeland. Sportief wandelen doe ik door deel te nemen aan georganiseerde wandeltochten door heel het land. Ik loop dan gemiddeld tussen de 5.5 en 6 km per uur. Ik stap dus stevig door. Dat wil niet zeggen dat ik onderweg niet van de natuur geniet. Zo hoorde ik onlangs nog, tijdens een wandeltocht rondom Wijchen, de roep van de groene specht, die ons (mijn wandelgenoot en ik) aan het 'uitlachen' was. Als ik de groene specht hoor, krijg ik altijd een grijns op mijn gezicht. De groene specht heb ik afgelopen zomer nog met zijn partner en jong gespot in het parkje bij mij in de straat. Erg leuk om ze te horen en te zien. Ik ben benieuwd of dat ze er dit jaar weer gaan broeden. Op De Veluwe, in het bos, door natuurgebieden maar zeker ook aan zee wandel ik graag. De zee is naast het bos mijn grote vriendin. Elke keer als ik de zee zie, hoor en ruik, ben ik blij. Ik ben dan helemaal in mijn element. Naar de zee ga ik vaak in de winter, het voorjaar en/of het najaar. In de zomer zie je me er bijna nooit, het is er me dan veel te druk. De laatste jaren probeer ik elk jaar wel minimaal een keer naar zee te gaan. Meestal boek ik dan een kamer in pension De Engel in Egmond aan Zee voor minimaal drie dagen. Elke dag maak ik dan urenlange strandwandelingen. Ik vind het heerlijk om strandwandelingen te maken als het hard waait. Lekker letterlijk en figuurlijk uitwaaien door weer en wind.

De zee bij Egmond aan Zee

Soms roept het ruisen van de zee ook allerlei gevoelens in mij op. In augustus 2006 stond ik heerlijk pootje te baden in de zee met het gezicht naar de zon, toen ik ineens een enorme boosheid in mij voelde opborrelen. Vanuit het niets werd ik zo boos op mijn vader, omdat hij ons (mijn zus en ik) vier maanden eerder had verlaten (lees: hij was gestorven). Ik heb toen keihard door de zee gerend totdat ik drijfnat was. Ik herinner me nog dat er een man stond te kijken naar wat ik aan het doen was. Ik weet niet wat zijn gedachten hierover waren, het kon me ook niet schelen. Ik was zo boos op mijn vader en had zo'n pijn en verdriet. Na een tijdje verdween deze gevoelens weer en kon ik ook weer lachen. Het luchtte op om mijn boosheid en verdriet de ruimte te geven. Dat ik drijfnat was, kon mij ook niet schelen. Het scheelde wel dat het toen een warme augustusdag was. De zee (lees: de natuur) kan dus ook therapeutisch werken. In ieder geval geldt dit voor mij. Het zien, het horen en de geur van de zee, geeft mij naast blijheid ook rust en troost.

Als je jezelf een cadeautje wilt geven, maar je hebt weinig te besteden, ga dan de natuur in. Moeder natuur heeft genoeg cadeaus voor jou en ze zijn nog gratis ook. Moeder natuur geeft mij verder nog ontspanning, blijheid, rust, troost, inspiratie en energie. Wat geeft ze jou?

rustgevende plek in het bos bij Geijsteren