tag:blogger.com,1999:blog-73600879941260266002024-03-05T09:25:17.961+01:00NatuurlijkMoniqueHovensMonique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.comBlogger45125tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-32436458409709148162018-03-13T16:42:00.000+01:002018-03-13T21:35:39.016+01:00Conquer your fears.......reünie lagere school <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZyvA7k8ZLIz3TqmxF0PtEPAoNBnZiHhTVK9dCsNchcTOuRs58Gn2f42JOrssAf2oYzTCB9RyVHL_N3d9M9rcKzaNKkUWLcND5jkNV3UlDK6aznclsk3IzUkBfk1GgG8EpC9r1VJ6upsM/s1600/__Out+of+your+vulnerabilities+will+come+your+strength._.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="940" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZyvA7k8ZLIz3TqmxF0PtEPAoNBnZiHhTVK9dCsNchcTOuRs58Gn2f42JOrssAf2oYzTCB9RyVHL_N3d9M9rcKzaNKkUWLcND5jkNV3UlDK6aznclsk3IzUkBfk1GgG8EpC9r1VJ6upsM/s320/__Out+of+your+vulnerabilities+will+come+your+strength._.jpg" width="320" /></a></div>
Toen ik 11 jaar was en in groep 7 van de lagere school zat, ben ik naar een andere school gegaan. Dit, omdat ik op mijn oude school werd gepest. Dit pesten begon in groep 6 en had voor mijn gevoel te maken met jaloezie op mijn vriendschap met ...<i>(uit privacyoverwegingen noem ik geen namen)</i>. Ruim 30 jaar later zijn wij nog steeds vriendinnen <span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11.0pt; line-height: 107%;">én vorige zomer heb ik bijna drie maanden </span>in het huis van haar ouders doorgebracht. <i>(zie mijn blog over <a href="https://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.be/2017/10/ierland.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Ierland</b></span></a>) </i><br />
Vier jaar geleden had ik een reünie van mijn 'tweede' lagere school, oftewel de lagere school waar ik in groep 7 naartoe ben gegaan. Het was een gezellige middag en avond. Als er ooit een reünie van mijn 'eerste' lagere school (<b>lees:</b> de school waar ik werd gepest) zou plaatsvinden, zou ik er echter niet naartoe gaan. Zo dacht ik er in ieder geval toen over. Waarom? Op de eerste plaats omdat ik er nog geen behoefte aan had. Ook vond ik het toen nog te confronterend, te pijnlijk. Ik voelde van binnen dat ik er nog niet aan toe was.<br />
<br />
Afgelopen september las ik op Facebook dat men bezig was met het organiseren van een reünie van mijn 'eerste' lagere school. Deze zou in maart 2018 plaatsvinden. Gemengde gevoelens kwamen er in mij op. Zou ik gaan of niet? Vanuit Ierland appte ik mijn vriendin over de geplande reünie en vroeg haar of dat zij naar de reünie wilde gaan. In eerste instantie besloten wij niet te gaan. Na het even te hebben laten bezinken, besloten wij om er toch naar toe te gaan. <b>SAMEN, dat wel!</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<br />
<h4>
Het uur U nadert............</h4>
<br />
Weken gingen voorbij. Zo nu en dan dacht ik aan de aankomende reünie met nog wat gemengde gevoelens, dat dan weer wel. Ik kon echter altijd op de dag zelf nog beslissen om niet te gaan. Diep van binnen wist ik al dat ik dit niet zou doen. En <b>ineens</b>............was het maart 2018. Het <a href="https://onzetaal.nl/taaladvies/het-uur-u/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">uur U</span></b></a> naderde met rasse schreden, want de reünie zou op zaterdag de 10e plaatsvinden. Twee dagen hiervoor kreeg ik een berichtje van mijn vriendin. Zij wist nog niet zeker of dat zij wel kon meegaan. Dit, vanwege ziekte (griep) bij haar kinderen. "O.....jee, wat nu? Ga ik alleen of ga ik dan ook niet?" Een andere gedachte die in mij opkwam, was: "Als ik niet ga, krijg ik wellicht spijt." Diep van binnen voelde ik namelijk dat ik er naartoe <u><b>moest</b></u> gaan. Ik wilde het voor mezelf afsluiten. Na een paar uurtjes te hebben geslapen, besloot ik om toch te gaan. En desnoods alleen als mijn vriendin niet kon! Op vrijdag appte ze dat ze wel kon meegaan. Ik voelde me eerlijk gezegd behoorlijk opgelucht, want nu hoefde ik niet alleen te gaan. Dit had ik toch wel gedaan, omdat ik dus de innerlijke drang voelde om te gaan. Alleen had ik er dan toch wel tegenop gezien. Er tegenop zien, deed ik eerlijk gezegd toch wel, ondanks dat mijn vriendin w<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">é</span>l meeging. De avond ervoor, ik sliep bij mijn moeder, kwam ik bijna niet in slaap. Ook droomde ik 's nachts al dat ik bij de reünie was en oude klasgenoten ontmoette. Ik heb die nacht niet veel geslapen en was alweer vroeg wakker op de dag van de reünie, afgelopen zaterdag.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizJQtSBPSJ5d-u4fLUwagL_f-3kgI2jxuAk617EthEPdxt6oDbGgv_PewbitX3kugHLnGw0Bm8kRj1wWoL24KRLljKq1NTtrEzMmYJzXLckkDP-K4LL9B8IkN6kD_z5QjJhTL6N9kpSgs/s1600/_The+cave+that+you+fear+to+enter%252C+holds+the+treasure+that+you+seek_..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="560" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizJQtSBPSJ5d-u4fLUwagL_f-3kgI2jxuAk617EthEPdxt6oDbGgv_PewbitX3kugHLnGw0Bm8kRj1wWoL24KRLljKq1NTtrEzMmYJzXLckkDP-K4LL9B8IkN6kD_z5QjJhTL6N9kpSgs/s400/_The+cave+that+you+fear+to+enter%252C+holds+the+treasure+that+you+seek_..jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<h4>
D-Day......de dag van de reünie </h4>
<br />
Voordat mijn vriendin mij kwam ophalen, heb ik mezelf eerst een (sound)healing gegeven. Ik voelde namelijk van alles borrelen in mijn buik- en zonnevlechtchakra. Mijn innerlijk meisje dat bang en onzeker was, wilde worden gezien en getroost. Ik zag haar, heb haar getroost en gezegd dat ze veilig was bij mij. Daarna heb ons beiden een (sound) healing gegeven! Tegen 15.30 uur was mijn vriendin er. Mijn moeder zag dat wij beiden enigszins nerveus waren. Dat klopte dus!😅 Mijn vriendin en ik liepen naar de locatie waar de reünie plaatsvond. Bij binnenkomst zag ik vrijwel meteen 'mijn pester' in de verte al staan. Er ging toen ook meteen iets in mij aanstaan; in mijn buik voelde ik het weer kriebelen. Ook zag een meisje (nu volwassen dame 😉), die vroeger mijn vriendin was voordat zij mij ging pesten.<br />
<br />
Beide dames heb ik op een rustige manier 'geconfronteerd'. Tegen mijn voormalige vriendin heb ik gezegd dat ik vond dat zij een meeloper was. We waren eerst vriendinnen en ineens keerde ze zich tegen mij. Dit begreep ik vroeger als kind niet. Nu wel. Als volwassene zie ik dat zij vroeger als kind ook bang was. Dit klopte ook, vertelde zij mij. Ze was heel erg bang voor de pesters, daarom deed zij mee. Zij bood mij hiervoor nog haar excuses aan. Ze vertelde mij nog veel meer. Dit is echter tussen ons. De andere dame heb ik apart genomen en gevraagd of dat zij zich nog kon herinneren dat zij mij had gepest. Dat ik onder andere vanwege haar gedrag (er was nog een pester, maar die was niet aanwezig op de reünie) naar een andere school ben gegaan. Dat ik vroeger hele omwegen reed van huis naar mijn nieuwe school en andersom om hen maar niet tegen te komen. Zij kon zich echter niet meer herinneren dat zij mij vroeger had gepest.<br />
<br />
<h4>
Closure..........terugblik op reünie</h4>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAWqgu2tjszYrxNdTuvjYUIplG3cUMnC5TY72rm1VPR3cHWRg-qjaDmMJoq1U5rgifcRVAAVitBiFZ2MZp0OROVr4JfgGvLFw1GNb-BW7m3GzDC82uHimMuMaEFII0tRe7jThbNFWIJUs/s1600/_+I+learned+that+courage+wasn%2527t+the+absence+of+fear%252C+but+the+triumph+over+it.+The+brave+man+isn%2527t+he+who+doesn%2527t+feel+afraid%252C+but+he+who+conquers+that+fear._.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="560" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAWqgu2tjszYrxNdTuvjYUIplG3cUMnC5TY72rm1VPR3cHWRg-qjaDmMJoq1U5rgifcRVAAVitBiFZ2MZp0OROVr4JfgGvLFw1GNb-BW7m3GzDC82uHimMuMaEFII0tRe7jThbNFWIJUs/s400/_+I+learned+that+courage+wasn%2527t+the+absence+of+fear%252C+but+the+triumph+over+it.+The+brave+man+isn%2527t+he+who+doesn%2527t+feel+afraid%252C+but+he+who+conquers+that+fear._.jpg" width="400" /></a>Ik ben blij en trots op mezelf dat ik naar de reünie ben gegaan en dat ik de 'confrontatie' met mijn voormalige vriendin en een van de pesters ben aangegaan. Het gaat er mij niet om of dat 'mijn pester' zich dit daadwerkelijk niet meer kan herinneren of misschien wel niet wilt herinneren. Het gaat mij er ook niet om om excuses te ontvangen. Ik ben blij dat ik het tegen de dames heb gezegd zodat ik het voor mezelf kan afsluiten. <b>Dat ik vrede hierin voor mezelf <span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 14.6667px;">én </span>in mezelf nu heb (gevonden)!</b> Met mijn voormalige vriendin houd ik contact en de andere dame kan ik nu weer vanuit alle rust in mezelf begroeten en er een praatje mee maken.<br />
<br />
De reünie was verder erg gezellig. Ik heb onder meer met mijn oude juffrouw van de kleuterschool gesproken en met een aantal leraren. Een paar van hen herkende ik in eerste instantie niet, omdat zij geen baard meer droegen.😁 Verder heb ik nog met een aantal voormalige klasgenoten en andere aanwezigen gesproken. Interessant en leuk om te horen hoe het hen is vergaan. Ook mijn vriendin is de reünie achteraf meegevallen en vond ze het gezellig. Degene die haar vroeger had gepest, bood haar zijn excuses hiervoor nog aan. Dit vind ik mooi en dapper van hem.<br />
<br />
Ik ben blij dat ik mezelf (en misschien ook wel andere betrokkenen) de kans heb gegeven het (pest) verleden een plekje te gunnen waar het nu kan rusten. Dus........, als er over 30 jaar weer een reünie wordt georganiseerd, ben ik er zeer waarschijnlijk bij. Dit natuurlijk bij leven en welzijn en wellicht wel achter de rollator! 😆😏 We shall see! 🍀<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-18959240549668635112017-12-16T13:41:00.000+01:002017-12-16T20:34:06.073+01:00Unleash The Hero Within<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0IcBuxaGqSUAiRGMSc48v2qzjVpkOGwP8CHNlvGYqdXkUUEvl6lJktHbQQoMzEpmknos1EaXTRoSYfSDn5CeUrREcz-P9rjdD7A8g7ys98wWDE_wFAqB0CfDR5KHbxsISG2Kd_Zm2HV4/s1600/kasteel+de+keverberg.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="358" data-original-width="545" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0IcBuxaGqSUAiRGMSc48v2qzjVpkOGwP8CHNlvGYqdXkUUEvl6lJktHbQQoMzEpmknos1EaXTRoSYfSDn5CeUrREcz-P9rjdD7A8g7ys98wWDE_wFAqB0CfDR5KHbxsISG2Kd_Zm2HV4/s320/kasteel+de+keverberg.jpg" width="320" /></a>Vrijdag 1 december jongstleden heb ik deelgenomen aan het event "<b>Unleash The Hero Within</b>" van <a href="http://www.marcellahaije.com/" style="color: #38761d; font-weight: bold;" target="_blank">Marcel Lahaije</a><b style="color: #38761d;"> </b>bij <b><a href="https://kasteeldekeverberg.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;">kasteel de Keverberg</span></a></b> in Kessel. Hoe ik ertoe kwam? Ik zag 'toevallig' (ik geloof niet in toeval) op maandag 27 november een <a href="https://www.facebook.com/marcel.lahaije/videos/1970252373001891/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>filmpje</b></span></a> van Marcel op Facebook waarin hij zijn inzicht over teleurstelling met ons deelde. Hij vertelde in dit filmpje onder andere hoe je een teleurstelling kunt zien als een kans in vermomming, een leermoment en hoe je het kunt herschrijven naar een positieve gebeurtenis. Dat een teleurstelling jou de kans geeft om het beste uit jezelf te halen, om de held in jezelf eruit te laten en erop te reageren. Dat een teleurstelling vraagt om een betere versie van jezelf.<br />
<br />
Ik herkende mezelf in zijn verhaal. Zoals bij een aantal van jullie bekend, ben ik driftig aan het solliciteren naar betaald werk. Hierbij krijg ik regelmatig te maken met een teleurstelling (<i>lees: afwijzing op mijn sollicitatie</i>). Het is de kunst om dan toch in mezelf te blijven geloven en te ontdekken dat ik nog niet de beste versie van mijzelf heb laten zien in mijn cv, mijn sollicitatiebrief en op mijn <b><a href="https://www.linkedin.com/in/moniquehovens" target="_blank"><span style="color: #38761d;">LinkedIn profiel</span></a></b>.<i> (Hiermee ben ik inmiddels aan de slag gegaan met dank aan iemand uit mijn netwerk).</i> Nadat ik Marcel een persoonlijk berichtje had gestuurd, stuurde hij mij meer informatie over het event. <i><b>Deze informatie kun je onderaan deze blog lezen.</b> </i>Dit sprak mij zo aan dat ik op vrijdagochtend 1 december om 9.00 uur bij kasteel De Keverberg op de stoep stond.<br />
<div>
<br /></div>
<br />
<h4>
Out of your comfort zone </h4>
<br />
Nadat we allemaal waren gearriveerd, gingen we aan de slag! We begonnen met het opblazen van ballonnen. De ballonnen vertegenwoordigden onze ego's. Nadat wij ze hadden opgeblazen, mochten we zij aan de kant gooien zodat wij de rest van de dag vanuit ons Ware Zelf zouden spreken en niet vanuit ons ego (ego = een grote omweg, aldus Marcel). Deze 'oefening' triggerde al meteen iets in mij, want ik ben bang voor ballonnen. Deze angst heb ik al van kleins af aan. Ik houd niet van harde geluiden, waaronder harde knallen én bij ballonnen weet je ook niet wanneer ze uit elkaar springen. Áls er ballonnen in een ruimte zijn, probeer ik deze altijd te omzeilen. We waren dus net begonnen en ik werd al meteen uitgedaagd om mijn angst voor ballonnen aan te gaan en uit mijn comfortzone te stappen. Ik had nee kunnen zeggen tegen deze oefening, maar dat voelde niet goed. Ik ben de uitdaging dan ook aangegaan. Voordat ik de ballon opblies, dacht ik: "Ik laat mijn angst los en zie wel wat er gebeurd. Als hij knapt, dan knapt hij en zo niet...JIPPIE!" JIPPIE.... it was, want mijn ballon knapte niet.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA6whANAwUZ9ggvmuJu8y9SJ8wkrhFR93gaQo6OQu-5nrHF2eLU-2kcwCavRA47Zg4hW086z0KUsGMX7JsN6j6D09ahO4u8k5s2e4bm5o6L_Q3MnZNypcKTr_125QUqaWiK_5JO2NgC9c/s1600/Outside+of+the+comfort+zone+is+where+the+magic+happens.+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="940" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA6whANAwUZ9ggvmuJu8y9SJ8wkrhFR93gaQo6OQu-5nrHF2eLU-2kcwCavRA47Zg4hW086z0KUsGMX7JsN6j6D09ahO4u8k5s2e4bm5o6L_Q3MnZNypcKTr_125QUqaWiK_5JO2NgC9c/s320/Outside+of+the+comfort+zone+is+where+the+magic+happens.+%25282%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">De donkerblauwe ballon heb ik opgeblazen</span> 😊</td></tr>
</tbody></table>
Hierna volgde een voorstelrondje. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar telkens als ik in een een voorstelrondje zit, begint het een beetje te kriebelen in mijn buik. Ik schiet ook nog weleens in mijn hoofd om te bedenken wat ik ga zeggen als ik aan de beurt ben. "Zeg ik niet teveel, zeg ik niet te weinig?" Dit betekent dus dat ik eigenlijk niet aanwezig ben tijdens het voorstelrondje. Niet leuk voor mezelf, want ik leg de lat hoog voor mezelf. Het is echter ook niet leuk voor de mensen die voor mij aan de beurt zijn. Ik luister namelijk niet echt naar hun verhaal, omdat ik teveel bezig ben met mijn eigen verhaal in mijn hoofd. Als je in een voorstelrondje zit, kun je dit dus ook zien als een uitnodiging om uit je comfortzone te stappen. Om het <b><u>niet</u> te</b> <b>goed</b> te willen doen, maar te accepteren <b>dat je goed bent zoals je bent!!</b> Dat je niets speciaals hoeft te doen of iets hoeft te proberen. Dat je beter de situatie rustig kunt ondergaan dan te blijven vechten tegen de spanning. Als je dan aan het woord bent en er valt een stilte, is dat ook oké. Accepteer dit. Je kunt het namelijk toch niet meer veranderen, want de stilte is er al. Zeg eventueel tegen de anderen dat je de juiste woorden niet kunt vinden, dat je even niet meer weet wat je wilt vertellen. Dit is mij bij een andere oefening deze dag ook overkomen. Hierover later meer.<br />
Terugkomend op het voorstelrondje van vandaag. Zover ik me nog kan herinneren, was en bleef ik voor het grootste gedeelte wel aanwezig. 😉<br />
<br />
<br />
<h4>
Weerstand - wat wil het zeggen? Houd het je in de greep of kun je het voelen om daarna weer los te laten? </h4>
<div>
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoExKhytrt55FGYdA-iKhTeCSeYBYG1JSRffBKV7sxS0Zz-osbMmk-O-8vxmRgQv4K7spihK1ZvqpivT_c3H8s_opZjQ_aVMi_1c0nIpJDHRvW5sE1jR3djYCF03d0kymD0j-ZfiesMDs/s1600/Unleash+The+Hero+Within+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoExKhytrt55FGYdA-iKhTeCSeYBYG1JSRffBKV7sxS0Zz-osbMmk-O-8vxmRgQv4K7spihK1ZvqpivT_c3H8s_opZjQ_aVMi_1c0nIpJDHRvW5sE1jR3djYCF03d0kymD0j-ZfiesMDs/s320/Unleash+The+Hero+Within+4.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Aan de tekentafel </span>😅</td></tr>
</tbody></table>
Na het voorstelrondje volgde een visualisatieoefening. We mochten gaan visualiseren wat wij voor onze dood nog in het leven willen neerzetten en hoe wij na onze dood herinnerd willen worden door onze naasten, onze bekenden. Na deze visualisatieoefening mochten we tekenen wat wij tijdens de visualisatie waren tegengekomen. De eerste gedachte die bij me opkwam, was: "Oei, ik kan niet tekenen. Ik teken als een vijfjarige." Er kwam even weerstand om deze oefening te gaan doen. Ik was namelijk 'bang' voor de mening van de anderen, dat zij mijn tekening raar zouden vinden. Echter, het gaat er niet om wat anderen van mijn tekening vinden, het gaat erom wat ik ervan vind en wat ik eruit haal. De weerstand op deze oefening maakte mij bewust dat ik mezelf afkraakte en daarmee mijn eigen 'vijand' was. Door deze weerstand er even te laten zijn en me bewust te worden wat er achter deze weerstand zat, kon ik hem ook weer snel loslaten. Ik pakte een potlood en begon met tekenen. Ik dacht er niet meer over na en liet de potloden en mijn hand het werk doen. Met het loslaten van de weerstand en het stemmetje in mijn hoofd ging het tekenen dus als vanzelf; de kleuren, vormen, wat ik wilde 'zeggen' verschenen automatisch op papier. Mijn creativiteit stroomde.😊 Tijdens de nabespreking van deze oefening bleek trouwens dat ik niet de enige was die de gedachte had van: "Ik kan niet tekenen" en in eerste instantie wat weerstand voelde tegen deze oefening. Anderen schreven op papier wat ze nog willen neerzetten in hun leven, omdat ze het tekenen ervan ook als lastig ervoeren.<br />
Tekeningen of geen tekeningen,.... de creativiteit spatte deze ochtend in ieder geval de pan uit.😉<br />
<br />
<div>
</div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtF3pqifUo8gWg5vSt2Lcv-XrXa7hHxPiSKuUqY49KXJZQlMtN6MKkWK3kSiPMwnIdHAxqS8BM49GOQAECUo8nReemOPmV-E8X9ZnYHmRoAnnGG1_pkXBupnlNv7MSwGNUXlhNrI9Scio/s1600/Untitled+design+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="940" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtF3pqifUo8gWg5vSt2Lcv-XrXa7hHxPiSKuUqY49KXJZQlMtN6MKkWK3kSiPMwnIdHAxqS8BM49GOQAECUo8nReemOPmV-E8X9ZnYHmRoAnnGG1_pkXBupnlNv7MSwGNUXlhNrI9Scio/s320/Untitled+design+%25281%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Mijn kunstwerk 😃</span></td></tr>
</tbody></table>
Na onze tekenkunsten te hebben vertoond, gingen we aan de slag met onze schrijfkunsten. We kregen de opdracht om zeven dingen, situaties op te schrijven waaraan we een hekel hebben, zoals betweters of oneerlijke mensen. Nadat we er zeven hadden opgeschreven, gingen we er telkens een paar afstrepen totdat we er nog maar twee overhadden. Uit deze twee moest je dan je definitieve keuze maken en dan mocht je deze gaan herschrijven naar een positief verhaal. Dus, als je een keuze had gemaakt voor betweters, mocht je gaan opschrijven waarom je zo 'blij' wordt van betweters. Een voorbeeld hiervan: <i>"Als een betweter aan het woord is, hoef ik niet meer te praten, want hij/zij weet het toch altijd beter. Ik kan lekker onderuit zakken en luisteren zonder iets te zeggen, want hier wordt toch niet naar geluisterd."</i> Mijn definitieve keuze was dierenmishandeling. Om hier een positief verhaal van te maken, heb ik wel even moeten nadenken en ik vond het even een ........oefening. Het is me echter wel gelukt om er een positief verhaal van te maken. Maar.... toen ik mijn verhaal aan de groep mocht voordragen in een pitch, ging het mis. Gedurende het voorlezen liep ik namelijk vast en kwam niet meer uit mijn woorden. Niet echt een fijn gevoel en "that's an understatement!" 😰😓😉 Stilte volgde............ met daarna de woorden: "Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, ik loop vast." Dit heb ik letterlijk zo gezegd. "Dit is niet erg", zei Marcel, "dat kan iedereen overkomen en je boodschap is wel overgekomen."<br />
<br /></div>
<br />
<h4>
Grafrede </h4>
<br />
Onze laatste oefening was het schrijven van onze eigen grafrede als we op 85-jarige leeftijd zouden sterven. Wat zouden wij graag willen dat iemand anders (bijvoorbeeld zoon, partner, zus, kleinkind) over ons vertelt tijdens onze herdenkingsdienst? <b>Hmm.. slik</b>..<b> het schrijven van je eigen grafrede.....lekker (not).</b> Hoe wil je dat anderen op jou terugkijken als je er niet meer bent? Dat was een erg confronterende oefening en het lukte mij in eerste instantie niet om wat op papier te zetten. Ik liep letterlijk rond in het kasteel, van de bovenste verdieping naar de kelder om een rustige plek voor mezelf te vinden om te gaan schrijven. Deze plek vond ik niet. Natuurlijk niet. Deze plek kan ik ook niet buiten mezelf vinden, deze mag ik in mezelf vinden. Dus....na circa 10 minuten te hebben rondgelopen, ging ik toch weer naar de ruimte waar de rest ook zat. Weer aan tafel lukte het mij nog niet om iets op papier te zetten terwijl ik de rest druk zag schrijven. <b>Hmmmmmmmmm.......... </b>Ik schoot weer in mijn hoofd. Maar niets op papier zetten, was ook geen optie voor mij. Ik zag namelijk een beeld voor mij van een groot❓op mijn herdenkingsdienst. Dat niemand iets over mij kon zeggen of dat ze iets zeiden van: "Ja, die Monique, die wist eigenlijk zelf niet wat ze wilde. Ze was en is haar hele leven rusteloos geweest." Nee, dat is niet het beeld dat ik voor de toekomst wil afgeven. Diep van binnen weet ik namelijk wel wat ik (nog) in de wereld wil neerzetten, wat ik anderen en moeder natuur wil meegeven. En...<b>ineens </b>kreeg ik wel inspiratie om mijn grafrede te schrijven. De woorden vormden zich als vanzelf op het papier, ze vloeiden uit mijn pen. Ik kreeg mijn grafrede echter niet af. Wat ik wel af had, heb ik voorgelezen met de toezegging dat ik hem nog ga afschrijven. Ik heb dit nog niet gedaan vanwege onder meer andere schrijfactiviteiten, zoals het schrijven van mij blog over <a href="https://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2017/10/ierland.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Ierland</b></span></a> en deze blog. Dit ga ik echter binnen nu en een week wel doen. Het beeld van een groot❓op mijn herdenkingsdienst vind ik namelijk geen mooi vooruitzicht.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD6l1LURfEHaLIGO-_2MzlofTrGigAL41wpl9KINRJbOJDa5_Rxeg0zAX3ypJHe-5EoDJEJMsjLv18w1mVwgMvcUbTdfwKUzr8onHcxnNmJ1ynTv9G2MxsW6MWEr171mQZQ195ucMTgqk/s1600/Unleash+The+Hero+Within+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="773" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD6l1LURfEHaLIGO-_2MzlofTrGigAL41wpl9KINRJbOJDa5_Rxeg0zAX3ypJHe-5EoDJEJMsjLv18w1mVwgMvcUbTdfwKUzr8onHcxnNmJ1ynTv9G2MxsW6MWEr171mQZQ195ucMTgqk/s320/Unleash+The+Hero+Within+5.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<h4>
SLOT 😄</h4>
<br />
Heeft het event Unleash The Hero Within aan mijn verwachtingen voldaan? Ik heb het op me af laten komen en er van tevoren geen beeld van gevormd. Ik voelde echter wel dat ik erbij moest zijn, omdat ik het gevoel had dat er in mij ook nog een "<i>ongeschreven verhaal ligt te wachten om te worden verteld.</i>"<span style="font-size: xx-small;"><i>© Marcel Lahaije</i> </span>Ik weet dat ik veel meer in mijn mars heb en dat mag er nu eindelijk eens uitkomen. Dit verhaal mag ik nu gaan schrijven. Het borrelt in mij om eruit te komen, om zichtbaar te worden; als een
vulkaan die op het punt van uitbarsten staat! De tijd is nu rijp om te laten zien wie
ik Werkelijk ben, Wat ik in huis heb en Waarom ik hier ben. Mijn innerlijke
Heldin, ik noem haar "<i>Wonder Woman</i> Monique", trappelt om zich te laten zien aan de buitenwereld. Ze wil
eruit om de buitenwereld te gaan verkennen en andere
mensen en Moeder Aarde te helpen, te inspireren. Dit wil ze onder meer gaan doen door het schrijven weer op te pakken.<br />
<br />
Het event heeft me er aan herinnerd dat schrijven een van mijn innerlijke schatten is, een van mijn talenten. Mensen in mijn omgeving hebben mij al vaker verteld dat ik inspirerend schrijf. Dat ik met schrijven iets moet gaan doen. Het schrijven van mijn eigen grafrede heeft me laten inzien dat het tijd is om mezelf niet meer te laten ondersneeuwen door stemmetjes in mijn hoofd, maar dat ik volop in mijn kracht mag gaan staan. Dat ik veel meer in huis heb dan dat ik tot op heden heb laten zien en dat ik volledig op mezelf mag vertrouwen. Het is nu tijd om dit mezelf te gunnen en anderen hiermee ook te helpen, waaronder ook Moeder Aarde.<br />
<br />
Het was een dag met een lach en een traan, een dag van uitdagingen aangaan en uit je comfortzone stappen, een confronterende dag maar ook een dag die ik niet had willen missen!<br />
<i>"Marcel, </i><i>dank je wel voor dit mooie en confronterende event en voor de veilige omgeving die je hebt gecreëerd zodat wij onszelf kwetsbaar durfden op te stellen! Het was ook erg mooi om te zien hoe jij je kwetsbaarheid liet zien. Ik wens je heel veel succes met je nieuwe avontuur, hiermee zet je ook een grote stap uit je comfortzone en "that's an understatement!" 😉</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8_te7GaX2CN0yacuFfTQoziPHEQknbCW8PvAq1MGia8as4zFzvFdd1P6tmOeK7M7Jkj7X8VBMOs1CFgiAyK_l041MDDEPnDxqXKB74DqU-h5gZ8xHZw2l__YppwoDVnhrBFkrgFaATJ4/s1600/Don%2527t+judge+a+book+by+his+cover.It+can+be+slightly+different+than+expected..jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="940" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8_te7GaX2CN0yacuFfTQoziPHEQknbCW8PvAq1MGia8as4zFzvFdd1P6tmOeK7M7Jkj7X8VBMOs1CFgiAyK_l041MDDEPnDxqXKB74DqU-h5gZ8xHZw2l__YppwoDVnhrBFkrgFaATJ4/s320/Don%2527t+judge+a+book+by+his+cover.It+can+be+slightly+different+than+expected..jpg" width="320" /></a><b><i><span style="font-size: x-small;">Details event "Unleash The Hero Within"</span></i></b></blockquote>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;">"<i>Heb jij ook weleens het gevoel dat er nog iets groots moet komen in je leven? Alsof er nog ergens een ongeschreven verhaal op je ligt te wachten om verteld te worden? Een episch verhaal waarin jij held bent en een verschil kunt maken.Ergens diep in je hart weet je dat jij een speciaal talent bezit en wil je een bijdrage leveren om de wereld tot een mooiere plek te maken.</i></span><br />
<i><span style="font-size: x-small;"><br /></span></i>
<i><span style="font-size: x-small;">Nu is de tijd gekomen om jouw legendarische verhaal te ontdekken en de held in jezelf te ontwaken!</span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: x-small;"><br />- Wat is jouw legendarische heldenverhaal?<br />- Waarom ben jij hier?<br />- Wat wil je werkelijk doen met jouw tijd hier op aarde?<br /><br />Wat zou je doen als je te horen krijgt dat je nog maar twee jaar te leven hebt? Ga je dan hetzelfde doen als je gisteren deed of is er nog iets anders? En als er nog iets anders is, wat is dat dan?<br /><br />Met 'Unleash The Hero Within' geef ik jou een onvergetelijke dag waar je samen met een klein groepje Reisgenoten het avontuur aan gaat en jouw innerlijke held laat ontwaken. Een dag gevuld met verrassingen, uitdagingen, een lach en een traan. Een dag om even weg te komen van je ‘normale’ leven en weer contact maakt met iemand die je misschien vergeten was of (te) weinig aandacht hebt gegeven…jouw innerlijke held.<br /><br />Wat gaan we doen?<br />- Je gaat uit je comfortzone komen. Het klinkt misschien als een cliché maar the magic is outside your comfortzone. Er is echter een verschil tussen dit weten en het daadwerkelijk ervaren!<br />- Je gaat ervaren dat uit je comfortzone komen ook leuk kan zijn. Humor is een zeer belangrijk ingrediënt, humor ontwapent en creëert ruimte!<br />- Je gaat het legendarische heldenverhaal in jezelf ontdekken! Wie ben je en wat wil je nu echt doen met je enige fantastische, unieke, gekke leven!</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Wat levert ‘t je op?</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Aan het einde van deze dag voel jij jezelf moediger, krachtiger en zelfverzekerder. De held is ontwaakt! Je hebt verbinding gemaakt met jezelf én met anderen. Jouw legendarische verhaal is naar de oppervlakte gekomen en geeft meer richting aan datgene wat jij écht wilt doen."<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: x-small;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: x-small;"><b>"Jij bent de verhalenverteller van je eigen leven en je kunt je eigen legende creëren</b>!"</span></i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-50073831114337690242017-12-07T22:51:00.000+01:002017-12-08T12:26:36.135+01:00IERLAND <table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd4I4OfBAgYeBA2Obu100EWK7-GRxmzTLspp5l-iSR2MWT8siBLweC0LHDfHn_X2xM82iDBBXRJdIc5U7GV-7-Jmll-krqdYWG7LZY2V9sGNUfxNXav2jJcoNuY5PROybW3_az6JLFZQw/s1600/IMG_0774+-+kopie.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1013" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd4I4OfBAgYeBA2Obu100EWK7-GRxmzTLspp5l-iSR2MWT8siBLweC0LHDfHn_X2xM82iDBBXRJdIc5U7GV-7-Jmll-krqdYWG7LZY2V9sGNUfxNXav2jJcoNuY5PROybW3_az6JLFZQw/s320/IMG_0774+-+kopie.JPG" width="201" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Bij Lady's View, Killarney National Park</span></td></tr>
</tbody></table>
Van 12 juli tot 4 oktober jl. heb ik ik Ierland gezeten. Hoe het allemaal begon? Via het boek "<em>Een zomer met het Kleine Volkje",</em> geschreven door <a href="http://www.tanishelliwell.com/" target="_blank"><strong><span style="color: #38761d;">Tanis Helliwell</span></strong></a>. Eind april wees een gast bij het Elohim Centre mij op dit boek en zei dat dit boek echt iets voor mij was. Diezelfde avond heb ik heb boek nog besteld en een dag later had ik het al in huis. In een mum van tijd had ik het boek uit. Wat een geweldig boek! Ook het vervolg, <i>"Pilgrimage with the Leprechauns"</i>, vond ik geweldig. Deze boeken wakkerden in mij het sluimerende gevoel aan om terug te keren naar Ierland. In 2015 was ik er voor het eerst en ik was meteen weg van het land en de mensen. De laatste weken kwam mijn 'Ierlandwens' al een paar keer naar de oppervlakte drijven.Totdat de boeken op mijn pad verschenen, deed ik echter niets met mijn wens en deze verdween dan ook weer langzaam maar zeker onder water. Na het lezen van de boeken kon ik echter niet meer om mijn wens heen en werd ik 'innerlijk geleid' om actie te ondernemen.<br />
<br />
<br />
<h4>
</h4>
<div>
<br />
<br /></div>
<h4>
Wie vraagt....</h4>
<br />
Wellicht werd ik (onbewust) al eerder geleid om mijn "Ierlandwens" te gaan vervullen. Een paar weken voordat de boeken van Tanis Helliwell op mijn pad kwamen, had ik namelijk ook weer regelmatig contact met de moeder van een vriendin van mij via Whatsapp.<i> - Zij en haar man wonen sinds eind jaren negentig in Ierland. - </i>Nadat ik halverwege mei beide boeken had gelezen, kwam er ineens de gedachte in mij op om haar te vragen of dat zij nog hulp nodig hadden in Ierland of dat zij mensen kenden die hulp nodig hadden. Zo gedacht, zo gedaan! Een dag later kreeg ik een positieve reactie; zijzelf konden hulp gebruiken. Ze gingen voor het eerst hun <a href="https://www.airbnb.nl/rooms/18577790?s=51" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>cabin</b></span></a> op <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Airbnb" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Airbnb</b></span></a> zetten, maar hadden al een vakantie geboekt. Ze zochten een gastvrouw die de (eventuele) gasten verwelkomde én de verantwoordelijkheid op zich nam van de cabin gedurende hun afwezigheid. Ik kon in hun huis verblijven, voor hun hond zorgen (als ik dit wilde) én een oogje in het zeil houden. Aan mij de vraag of dat ik dit wilde. Natuurlijk wilde ik dit! Tijdens mijn bezoek aan Ierland in 2015 hadden mijn toenmalige partner en ik hen bezocht en verbleven wij voor een aantal dagen in de betreffende cabin. Ik wist dus al bij voorbaat in welke schitterende en rustige omgeving ik de komende tijd zou verblijven.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi042phL-s1ESISCVo-Zojh5rXvStZqbVlBml7iZPuPl6HW0InAu9zFsxSOBFG0jCDrVgEAGg6EY0WP53WPPAZ5B7P9L-bZ_7I2UX8_5C7oEbRS1d4RPiBSeBIaxV3Ocsf43BRPfkcn1mY/s1600/20170920_192116.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi042phL-s1ESISCVo-Zojh5rXvStZqbVlBml7iZPuPl6HW0InAu9zFsxSOBFG0jCDrVgEAGg6EY0WP53WPPAZ5B7P9L-bZ_7I2UX8_5C7oEbRS1d4RPiBSeBIaxV3Ocsf43BRPfkcn1mY/s400/20170920_192116.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Uitzicht vanaf het huis </span></td></tr>
</tbody></table>
Op 12 juli kwam ik in het mooie Ierland aan en vanaf 1 augustus verbleef ik alleen in het huis. Ik had geen auto. Dat hield mij echter niet tegen om het nabijgelegen <span style="color: #38761d;"><a href="http://kenmare.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Kenmare</b></span></a> </span>regelmatig te bezoeken om boodschappen te doen, te winkelen, rond te struinen en/of te praten met de plaatselijke bevolking en middenstanders. Ik ben erachter gekomen dat behoorlijk wat Nederlanders zich hebben gevestigd in Kenmare en/of de nabije omgeving.<br />
<i><b>Wat betreft de eventuele gasten in de cabin; die kwamen er!</b> De cabin was zelfs de gehele zomerperiode volgeboekt!! Dit tot grote verbazing van de ouders van mijn vriendin. Zelf was ik er niet verbaasd over.</i><br />
<br />
<br />
<h4>
Op verkenningstocht........</h4>
<div>
<br />
Ondanks dat ik geen auto had, heb ik toch behoorlijk wat van het mooie land gezien.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvPXxbESCZOeVEFwO0gpsE-zjvcQGnoimaBLXwMv9qCgrsZwSbyjHCuhMmDe2PQClOqD6hwhyphenhyphen22kMtbSi0ro7ituF4HY_bc7hwogmo3QGGTQnw1F-tDmeJY2MJAIEQIgMCrc3GsGIPOKs/s1600/IMG_0667.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvPXxbESCZOeVEFwO0gpsE-zjvcQGnoimaBLXwMv9qCgrsZwSbyjHCuhMmDe2PQClOqD6hwhyphenhyphen22kMtbSi0ro7ituF4HY_bc7hwogmo3QGGTQnw1F-tDmeJY2MJAIEQIgMCrc3GsGIPOKs/s320/IMG_0667.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">lekker chillen in de zon</span></td></tr>
</tbody></table>
Zo heb een klein gedeelte van <a href="http://www.kerryway.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>the Kerry Way</b></span></a> gelopen. Ik hou van wandelen. Wandelen in Ierland is echter niet te vergelijken met wandelen in Nederland. Daar ben ik inmiddels wel achtergekomen.😉 Ook heb ik weer met veel plezier deelgenomen aan een <a href="http://www.seafariireland.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Seafari Seal and Eagle watching cruise</b></span></a>, waarbij we diverse zeehonden van dichtbij en twee zeearenden van veraf mochten zien. De zingende, humoristische captain Ray vertelt met veel liefde en toewijding over zijn passie.Van zijn respectvolle benadering naar de schuchtere, gevoelige zeehonden en andere dieren kunnen wij nog veel leren! Gerard, die ik bij het Elohim Centre heb leren kennen, is ook nog een weekje geweest. We hebben het boeddhistisch meditatiecentrum <span style="color: #38761d;"><a href="https://www.dzogchenbeara.org/" style="color: #38761d; font-weight: bold;" target="_blank"><span style="color: #38761d;">Dgzogchen Beara</span></a></span> bezocht en hebben er deelgenomen aan een geleide Love & Kindness meditatie. Een mooi centrum in een erg mooie omgeving, direct gelegen aan de Atlantische oceaan. Ook zijn we dolfijnen wezen spotten met<a href="http://skelligtours.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b> Skellig Tours & Fishing Trips</b></span></a> in Caherdaniel. Wat een geweldige ervaring en we were 'lucky bastards' 😇🙇🍀🐬, want we hebben veel dolfijnen mogen zien. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/x7qS1XdMbAY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/x7qS1XdMbAY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Met mijn nicht Sandra en haar partner Harrie, die van 3 tot 10 september de cabin hadden geboekt, heb ik ook veel ondernomen. Zo zijn we in<a href="http://www.killarneynationalpark.ie/" target="_blank"> <span style="color: #38761d;"><b>Killarney National Park</b></span></a> geweest en hebben we onder meer Torc Waterfall bezocht. Als je in Killarney National Park bent, moet je deze ook bezoeken. Althans, dat vind ik. <a href="https://www.wildatlanticway.com/directory/kerry/eat-drink-nightlife/cafes-restaurants/details/kerry-cliffs" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>De Kerry Cliffs</b></span></a> in Portmagee zijn qua schoon- en ruwheid net zo mooi en indrukwekkend als de <a href="https://www.cliffsofmoher.ie/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Cliffs of Moher</b></span></a>. Daarnaast zijn we ook nog behoorlijk sportief geweest. We hebben namelijk "<a href="http://gleninchaquinpark.com/walks/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Walk 4, over the Waterfall</b></span>"</a> in Gleninchaquin Park en "<a href="http://www.thesheepsheadway.ie/index.cfm/page/lighthouse_loop_walk" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>The Sheeps Head Way - Lighthouse Loop Walk</b></span></a>" gelopen. Op deze twee wandelingen kom ik nog terug.<br />
<br />
<br />
<h4>
Innerlijke ontdekkingsreis.......</h4>
</div>
<div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbyFCeZ01pVBo9ws1HtYYARwlAVsn3snvr6zgErWGpHsfjD3B3KxWwNrLBcCQc6xlrPMhQpgAFUWxtrb9Q-5MPNiVLlnwLZrTlmdx1jhY6JWWC856ka1HjQ4ctP4wEAur6JMI4i6RhrXI/s1600/IMG_1415.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbyFCeZ01pVBo9ws1HtYYARwlAVsn3snvr6zgErWGpHsfjD3B3KxWwNrLBcCQc6xlrPMhQpgAFUWxtrb9Q-5MPNiVLlnwLZrTlmdx1jhY6JWWC856ka1HjQ4ctP4wEAur6JMI4i6RhrXI/s320/IMG_1415.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Mijn nicht en ik in actie tijdens onze wandeling bij<br />"The Sheep's Head Way- Lighthouse Loop Walk</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Behalve dat ik wat van het mooie land heb gezien, heb ik ook een innerlijke ontdekkingstocht gemaakt. Op de eerste plaats kwam ik mezelf een paar keer behoorlijk tegen tijdens de twee wandeltochten, met name bij "The Sheeps Head Way - Lighthouse Loop Walk." Bij een aantal afdalingen en beklimmingen verstarde ik van binnen en durfde ik geen stap meer te verzetten. Allerlei angsten kwamen omhoog. Ook vergeleek ik mezelf soms met Sandra en Harrie, die een stuk sneller de beklimmingen en afdalingen namen. Ik bleef niet bij mezelf, verloor me in de ander. Ik voelde weerstand en kon niet meer van de wandelingen genieten. Het stemmetje in mijn hoofd maakte er een heel verhaal van. Opgeven en/of omdraaien en teruglopen was echter geen optie, letterlijk en figuurlijk niet. Op een gegeven moment lukte het mij toch op om het stemmetje in mijn hoofd stil te krijgen en de wandelingen te hervatten. Dit lukte door:</div>
<div>
1. mijn weerstand en angsten er even te laten zijn;<br />
2. te stoppen met een verhaal maken van mijn weerstand en angsten;<br />
3. te stoppen met mezelf te vergelijken met anderen en terug te komen bij mezelf.<br />
Na afloop van beide wandelingen was ik oprecht blij dat deze wandelingen op mijn pad waren gekomen. Ze hadden mij weer bewust gemaakt van dingen die stiekem weer een klein beetje naar de achtergrond waren verdwenen.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNtJN3hOeBkoR-wjY2rFPbJ0lDzrVKPj8z4vuM3wNIx9nO3eMKVve7nQ7o5lTpqToapN0M0l0zprzOKxEk-kmcwHFq2hYRJS0nZlXhPkMeeRF2I13NKKjMiqZ8zKgTb0gzJdDoNz50wuY/s1600/IMG_1438.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1166" data-original-width="1600" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNtJN3hOeBkoR-wjY2rFPbJ0lDzrVKPj8z4vuM3wNIx9nO3eMKVve7nQ7o5lTpqToapN0M0l0zprzOKxEk-kmcwHFq2hYRJS0nZlXhPkMeeRF2I13NKKjMiqZ8zKgTb0gzJdDoNz50wuY/s320/IMG_1438.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Blij en trots op het einde van de </span><br />
<span style="color: #38761d;">"Sheep's Head Way - Lighthouse Loop Walk" </span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Een bezoek aan een plaatselijke kapper zorgde ook nog voor innerlijke beroering 😲😉. Het kleuren van mijn haar had ze prima gedaan. Het knippen daarentegen.........veel te kort😶😲😓. Ik heb er ook een paar traantjes om gelaten. Ik voelde me ineens zo onzeker. Als ik in de spiegel keek, zag ik een gekortwiekte Monique en ..tjoep...... daar ging mijn eigenwaarde <b>⇓</b>. Dit, terwijl ik diep van binnen weet dat het om je innerlijk gaat, je ziel en niet om het uiterlijk, je lichaam. Dit diep van binnen (weer) voelen, heeft wel eventjes geduurd. Mijn bezoek aan de plaatselijke kapper heeft mij dus een mooie les opgeleverd, alhoewel het wel even duurde voordat ik dit zag en met name voelde. De bekende slogan "Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper" gaat voor mij dan voorlopig ook niet meer op. 😉<br />
<br />
In de weken dat ik alleen in het huis verbleef, heb ik me ook weleens eenzaam gevoeld. Ik zat namelijk in the middle of nowhere, 's avonds was het er pikkedonker en ik had geen auto. Maar ondanks dat doe ik het zo weer!! Het is een namelijk een geweldige plek om te wonen, midden in de natuur in een schitterende omgeving en heerlijk rustig!! Wat betreft mijn gevoelens van eenzaamheid; deze willen mij zeggen dat ik alles in mezelf mag vinden. Bovendien ben ik (jij) nooit alleen, maar zijn we AL-EEN. We mogen ons dat alleen weer gaan her-inneren en diep in onszelf gaan voelen.</div>
<div>
</div>
<h4>
</h4>
<div>
<a name='more'></a><br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<h4>
Wildlife </h4>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlr9BOGeb9Be8Y3EC-3pVo4lw0UdjQp4qdPql_Puahl9VhN_4Kg4lD6kn5RSN_080QLIjxzhs5rOecvMG-PDCVt49vss1pZdF9DxgrUS-l6hzhdfoBjvSV8YOVdXsEDIrCFlw7xsfbKC8/s1600/Untitled+design.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="756" data-original-width="945" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlr9BOGeb9Be8Y3EC-3pVo4lw0UdjQp4qdPql_Puahl9VhN_4Kg4lD6kn5RSN_080QLIjxzhs5rOecvMG-PDCVt49vss1pZdF9DxgrUS-l6hzhdfoBjvSV8YOVdXsEDIrCFlw7xsfbKC8/s320/Untitled+design.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Red deer, moeder en kind</span></td></tr>
</tbody></table>
In Ierland kun je veel dieren tegenkomen, waaronder paarden, koeien en natuurlijk ook schapen en de 'bijbehorende' border collies. De schapen kom je zelfs op de weg tegen. Dat is hier heel normaal. Dus, als je door de heuvels en bergen van Ierland rijdt; "Beware of the sheep on the street!😏" Ook heb ik veel herten ontmoet, onder meer in Killarney National Park, maar ook op het terrein waar ik verbleef. Ik heb hier zelfs nog de bronsttijd mogen meemaken. Geweldig mooi om op een paar meter van het huis de herten te horen burlen! Zeehonden en dolfijnen heb ik ook gezien, walvissen helaas nog niet. Ze zijn er echter wel. Ierland ligt namelijk aan de Atlantische oceaan. Zeearenden, diverse <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan-van-gent" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Jan-van-genten</b></span></a>, scholeksters,reigers, pimpelmeesjes, roodborstjes, raven, kraaien, de grote gele kwikstaart, spechten, sperwers en buizerds zijn een paar 😉 vogelsoorten die ik heb gezien. De <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Papegaaiduiker" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>puffin</b></span></a> (= papagaaiduiker) daarentegen nog niet. Deze zie ik hopelijk bij mijn volgende bezoek aan Ierland als ik <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Papegaaiduiker" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>The Skelligs</b></span> </a>(= de Skellig eilanden) ga bezoeken. Ik vaar dan weer met Skellig Tours & Fishing Trips in Caherdaniel. Zij organiseren namelijk ook tours naar The Skelligs.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMM8TqaHlZ4Nlp2BMuR5alddcbZFMwkxmFq6ROV0V5dVDiyZOvSkHS28zBTuvX_GUE5skiiPWuWWb6ci6oo3RZktu3zHCTY0Of0IgBhe__AyYMlMKP-Ukmh57_-dpi8sZmCL5Rqds_cN0/s1600/Goodbyes+are+not+forever.Goodbyes+are+not+the+end.They+simply+mean+I%2527ll+miss+you....Until+we+meet+again%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="940" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMM8TqaHlZ4Nlp2BMuR5alddcbZFMwkxmFq6ROV0V5dVDiyZOvSkHS28zBTuvX_GUE5skiiPWuWWb6ci6oo3RZktu3zHCTY0Of0IgBhe__AyYMlMKP-Ukmh57_-dpi8sZmCL5Rqds_cN0/s320/Goodbyes+are+not+forever.Goodbyes+are+not+the+end.They+simply+mean+I%2527ll+miss+you....Until+we+meet+again%2521.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Kerry Cliffs</span></td></tr>
</tbody></table>
Ja, jullie lezen het goed. Ik ga weer terug naar Ierland. Het is een geweldig mooi land met vriendelijke mensen en 'last but not least', ik voel me er thuis! Hoe ik mijn volgende bezoek ga invullen, weet ik echter nog niet. Wellicht voor een paar weken of misschien wel weer voor langere tijd. Ik laat het los. We shall see! But we definitely meet again, beautiful Ireland! 💚🍀<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<i>Hieronder een korte 'home made' video van Torc Waterfall in Killarney National Park. Heb ik teveel gezegd dat als je in Killarney National Park bent, je ook Torc Waterfall 'moet' bezoeken?</i><br />
<br />
<div class="" style="clear: both; text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/svKTf5p2sKc/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/svKTf5p2sKc?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-3153296057562453562017-08-11T18:53:00.001+02:002017-08-11T18:53:58.651+02:00Mijn band met het Elohim Centre<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4cvUC5uKP1NMSQ6xZrATokNxxGfhI6T803sHJ4g_oqpkfFPaMBxDMYUnjdz2Bo2jVX1R74arQQXn2XlV8TXoTkGb9CVP43JMC5ZViPRTw7bsUYy89wwYnjKEHeQzWJs4cwQiu1wQrNHw/s1600/Budha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="680" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4cvUC5uKP1NMSQ6xZrATokNxxGfhI6T803sHJ4g_oqpkfFPaMBxDMYUnjdz2Bo2jVX1R74arQQXn2XlV8TXoTkGb9CVP43JMC5ZViPRTw7bsUYy89wwYnjKEHeQzWJs4cwQiu1wQrNHw/s320/Budha.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Kruinchakra - Genade - Laatste Inwijding: </span><br />
<span style="color: #38761d;">helende tuin, zelfrealisatie tuin. <span style="font-family: "calibri";">© reyer boxem</span></span><o:p></o:p></td></tr>
</tbody></table>
In dagblad Trouw stond er onlangs een <a href="https://www.trouw.nl/religie-en-filosofie/in-groningen-is-een-heilige-plaats-waar-kosmische-energie-aan-het-werk-is~af13adf8b" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>artikel</strong></span></a> over het <a href="http://www.elohim-centre.org/site/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Elohim Centre</strong></span></a> in Veelerveen. Met dit centrum en deze krachtplaats heb ik sinds 2010 een onlosmakelijke band. Een kristallen schedel leidde mij er destijds naartoe. Tussen 2010 en 2014 heb ik het centrum voor 'zelfrealisatie en nieuwetijdsorganisaties' diverse malen bezocht om er healingsessies en/of workshops te volgen. Vanaf juni 2014 ben ik er ook begonnen met participeren (lees: vrijwilligerswerk doen op basis van kost en inwoning.) In eerste instantie deed ik dit participeren week op, week af. Vanaf eind september 2016 tot eind juni jongstleden heb ik er aaneengesloten geparticipeerd. De aanleiding hiervoor was het verbreken van mijn relatie. Het was voor mij zo klaar als een klontje om direct een tijdje bij het Elohim Centre te gaan participeren. Waarom? Onder meer, omdat:<br />
<ol>
<li>Ik voelde dat mijn ziel voor langere en aaneengesloten periode op de krachtplaats wilde verblijven;</li>
<li>Ik voel(de) me bij het Elohim Centre en binnen het team thuis;</li>
<li>Ik een bijdrage wil(de) leveren aan de Nieuwe Aarde. </li>
</ol>
Van te voren had ik niet gedacht dat ik negen maanden aaneengesloten zou participeren, ik had het niet zo gepland. Valt het leven eigenlijk wel te plannen? Ik ga hier nu niet nader op in, het is namelijk een mooi onderwerp voor het schrijven van een nieuwe blog. <br />
<h4>
</h4>
<br />
<h4>
Weerstand in mezelf</h4>
<br />
Mijn ziel gaf dus aan dat zij voor langere tijd op de krachtplaats wilde verblijven en participeren en ik gaf hieraan gehoor. Bij voorbaat wist ik echter dat ik weerstand in mezelf zou tegenkomen.<br />
<em><strong>"Weerstand in jezelf en de diepere lagen van je ware Zelf en eenheidsbewustzijn</strong></em><br />
<em>Door het werken kom je zowel de weerstand in jezelf, als de diepere lagen van je ware Zelf en je eenheidsbewustzijn, tegen. Je wordt gevraagd om niet alleen te komen consumeren, maar vanuit eigen kracht en bewustzijn mede-drager en inspirator te zijn van de sfeer en het doel van de nieuwetijds Elohim woon-werk-gemeenschap".</em><br />
<span style="color: #38761d;">(</span><em><span style="color: #38761d;">Zie ook:</span> <strong><a href="http://www.elohim-centre.org/site/mc/1/12/824276/200/vacatures/specifieke+werk+vrijwillige+vacatures+langere+termijn+.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;">specifieke werk, vrijwillige vacatures langere termijn</span></a></strong></em><span style="color: #38761d;">)</span><br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcI_KKbdo5UyFAXJbvCssTi7ApsSKnnM97uI3nroFGzKXra0ZRuWXm_fXVsTce6AWRSd7hoqz2uSAkfPmMqCREbrBOhDW26UhQF60e2N27w5H_K6m3DyHW0LOFyJBQRIjUjR0S0yWoUTs/s1600/monique+trollenbos+en+vrl+trol.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1021" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcI_KKbdo5UyFAXJbvCssTi7ApsSKnnM97uI3nroFGzKXra0ZRuWXm_fXVsTce6AWRSd7hoqz2uSAkfPmMqCREbrBOhDW26UhQF60e2N27w5H_K6m3DyHW0LOFyJBQRIjUjR0S0yWoUTs/s320/monique+trollenbos+en+vrl+trol.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Trollenbos - Vrijheid:</span><br />
<span style="color: #38761d;">helende tuin, zelfrealisatie tuin. <span style="font-family: "calibri";">© reyer boxem</span></span><o:p></o:p></td></tr>
</tbody></table>
De weerstand in mezelf kwam er ook. Weerstand om bijvoorbeeld bepaalde werkzaamheden uit te voeren, zoals schoonmaken. Het liefst werkte ik namelijk in de chakra- en moestuinen en het fotograferen van producten en deze online zetten, deed ik ook erg graag. De teamleden spraken mij erop aan als zij weerstand bij mij voelden en/of zagen. Ze gaven mij tools hoe met deze weerstand om te gaan. Deze niet te negeren maar er te laten zijn zonder jezelf erin te verliezen, zonder er een heel verhaal van te maken in je hoofd zodat het de overhand kan krijgen. De weerstand te (door)voelen, te (door)zien om het daarna weer los te laten en door te gaan met je werkzaamheden. Mijn persoonlijk zelf vond het niet altijd leuk als de teamleden of mijn medeparticipanten (Mirel, Peter, Pascale) mij aanspraken op mijn weerstand. Mijn ware zelf vond er echter niets van. Het ware zelf vindt namelijk nergens iets van, het heeft geen oordeel, het is oordeelloos.<br />
<br />
<h4>
Weerstand van anderen</h4>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmPA6ToSUPWf1jSQPCoHLnYWoWtw-iwxkWjhlrt96g6zvKNFaoJg5lI3dkBtVayNTdOGBYu3B6-zUXABclGIHEHqdT_FVDL6yH_NPktjYsSht6USk1o0H-D-UuZRChRtvo5RT1IqPNbZQ/s1600/christusgrid.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1021" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmPA6ToSUPWf1jSQPCoHLnYWoWtw-iwxkWjhlrt96g6zvKNFaoJg5lI3dkBtVayNTdOGBYu3B6-zUXABclGIHEHqdT_FVDL6yH_NPktjYsSht6USk1o0H-D-UuZRChRtvo5RT1IqPNbZQ/s320/christusgrid.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Kristallijnen Zelf - Christusbewustzijn:</span><br />
<span style="color: #38761d;">helende tuin, zelfrealisatie tuin. <span style="font-family: "calibri";">© reyer boxem</span></span><o:p></o:p></td></tr>
</tbody></table>
Ik kreeg niet alleen te maken met weerstand van mezelf, maar ook met weerstand van bijvoorbeeld mijn mede participanten. De kunst was om hier oordeelloos naar te kijken en hem (haar) erop aan te spreken vanuit je ware zelf, zoals de teamleden dit ook bij mij deden. Er waren momenten dat dit aanspreken mij gemakkelijk (lees: natuurlijk) afging. Hiermee bedoel ik dat ik er niet over nadacht maar gewoon sprak vanuit mijn ware zelf.<br />
<br />
Er waren ook momenten dat dit in eerste instantie niet lukte. Dan had ik bijv. de volgende gedachte: "Dadelijk vindt .... mij niet meer aardig als ik haar aanspreek op haar weerstand." Mijn hoofd maakte er van te voren al een heel verhaal van. Het was dan niet mijn ware zelf die sprak, maar mijn persoonlijk zelf, mijn innerlijke meisje dat graag wil dat iedereen haar lief en aardig vind. Ik was dan niet meer bij mezelf maar bij die ander, ik was meer met die ander bezig. Bij het Elohim Centre maken ze je hiervan bewust en krijg je handvaten aangereikt om bij jezelf te blijven en een onderscheid te maken tussen je persoonlijk zelf en je ware zelf. Door weer terug te gaan naar mezelf en mijn innerlijk meisje de aandacht en liefde te geven die ze op dat moment nodig had, lukte het mij toch om mijn mede participant op zijn weerstand aan te spreken vanuit mijn ware zelf.<br />
<br />
<h4>
</h4>
<h4>
Innerlijke kinderen </h4>
<br />
Naast weerstand in mezelf en van anderen kwam ik ook diverse innerlijke kinderen tegen, zoals het onzekere meisje, het perfectionistische meisje en het meisje met een minderwaardigheidsgevoel. Dit uitte zich onder meer in gedachten, zoals: " Koken voor groepen van vijftien personen kan ik niet." "Ik leer het nooit om menulijsten te maken." "Schoonmaken is minderwaardig aan kantoorwerk." Om bij dit laatste te beginnen: schoonmaken is niet minderwaardig aan kantoorwerk. Dat zijn wij, mijn volwassen zelf en mijn innerlijk meisje, ons inmiddels wel bewust en we voelen dit beiden ook zo. Het maken van menulijsten kan ik inmiddels ook en koken voor groepen van 25 personen of meer, daar draai ik mijn hand ook niet meer voor om.😉 <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3OwKnw6hE-gypW5b1SgejkVcKHyPSWyep_UvpW8abUGz1A1OH6EkMZ9DBwo89-lThR3UxZteoBcKWkComDju92PdPKj4DccrxVpJ68wIgvB5J90T57kgVP127HiK6H-pOr76PY5p6pVo/s1600/monique+en+euk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3OwKnw6hE-gypW5b1SgejkVcKHyPSWyep_UvpW8abUGz1A1OH6EkMZ9DBwo89-lThR3UxZteoBcKWkComDju92PdPKj4DccrxVpJ68wIgvB5J90T57kgVP127HiK6H-pOr76PY5p6pVo/s320/monique+en+euk.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;"> </span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Er toonden zich dus innerlijke kinderen die pijnstukken uit het verleden met zich meedragen aan mij om gezien te worden. Er lieten zich echter ook andere kinderen zien. Zo was er:<br />
<ol>
<li>Het blije en speelse kind, dat grinnikte om en met de trollen en liedjes voor ze zong. </li>
<li>Het enthousiaste kind, dat de teamleden, mede participanten en gasten enthousiast vertelde over haar ontmoetingen met bijvoorbeeld reeën, pestvogels en de gekraagde roodstaart. </li>
<li>Het creatieve kind, dat vol liefde en dankbaarheid voor de natuurwezens (ook) een dromenvanger maakte voor de Elftentuin.</li>
<li>Het verwonderde kind. Vol verwondering omdat het haar lukt om een groenling, die zich in de kas had opgesloten, in haar handen te krijgen en naar buiten te dragen. Eenmaal buiten bleef de groenling nog even heel rustig op haar arm zitten.</li>
</ol>
<h4>
</h4>
<h4>
Ontmoetingen</h4>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaorqyYAv1Io1E4jJkXtKDf3Lr50KnORCuJc88TINnw6DHzjIME3Q-hDikxc7WP7Y790cpdgyYUAHa217Z9-XEc1cmcnLArrToHW11kYOnPSJBzswtUfgWwA52_ktT7aKYlMTF6LKR9Fo/s1600/elfentuin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="680" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaorqyYAv1Io1E4jJkXtKDf3Lr50KnORCuJc88TINnw6DHzjIME3Q-hDikxc7WP7Y790cpdgyYUAHa217Z9-XEc1cmcnLArrToHW11kYOnPSJBzswtUfgWwA52_ktT7aKYlMTF6LKR9Fo/s320/elfentuin.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Elfentuin- Innerlijk kind:</span><br />
<span style="color: #38761d;">helende tuin, zelfrealisatie tuin. <span style="font-family: "calibri";">© reyer boxem</span></span><o:p></o:p></td></tr>
</tbody></table>
Vele mooie mensen heb ik ontmoet tijdens mijn participatieperiode. Ontmoetingen met gasten, met cursisten (lees: workshoppers) en natuurlijk mijn medeparticipanten. Sommige kwamen om de twee weken een dag of een paar dagen in de week participeren. Anderen participeerden voor langere, aaneengesloten periode, zoals Mirel, Peter en Pascale. Mirel en Peter verbleven net als ik in de groepsaccommodatie Happiness. Pascale woonde (en nog steeds) in het huis ernaast. Als je langere tijd met elkaar participeert, bouw je een band met elkaar op. Zo ervaar ik het in ieder geval. We hebben veel 'lief en leed' met elkaar gedeeld. Ook spiegelden ze mij regelmatig, evenals de teamleden en gasten. Niet altijd even leuk voor mijn persoonlijk zelf. Mijn ware zelf vond er echter niets van. Ik heb nog steeds regelmatig contact met Peter, Mirel en Pascale en ben blij en dankbaar dat we elkaar hebben leren kennen. <br />
<br />
Naast de vele mooie ontmoetingen met mensen heb ik ook veel mooie natuurwezens mogen ontmoeten, zoals eekhoorns, de gekraagde roodstaart, jonge groenling die op mijn arm bleef zitten, pestvogels en last but not least de reeën. Met de reeën, ik noem ze Elohim reeën, heb ik een speciale band. <em><span style="color: #38761d;">(Zie ook:</span> <a href="https://www.facebook.com/elohimcentre/posts/1533777216652342:0" target="_blank"><strong><span style="color: #38761d;">mijn band met de Elohim reeën</span></strong></a><span style="color: #38761d;">) </span></em><em><span style="color: #38761d;"></span></em><br />
<br />
<h4>
Verbondenheid en De Nieuwe Aarde</h4>
<br />
Vanaf de eerste keer dat ik bij het Elohim Centre kwam, deze maand alweer 7 jaar geleden, voel ik me met het centrum verbonden. Deze verbondenheid heeft zich alleen maar verdiept naarmate ik er in 2014 ook ben gaan participeren. Het verschil met participeren toen en nu is dat er nu meer van de participanten wordt gevraagd. Als je nu wilt komen participeren, wordt er van je gevraagd om niet alleen aan je eigen processen (lees: stukken) te werken. Hierin geen verschil met 2014. Daarnaast wordt je gevraagd om "<em>vanuit eigen kracht en bewustzijn mede-drager en inspirator te zijn van de sfeer en het doel van de nieuwetijds Elohim woon-werk-gemeenschap". </em>Dit ervoer ik in 2014 nog niet zo, of in ieder geval stukken minder. Een ander verschil met het participeren in 2014 is dat de participanten nu meer gezien en gehoord worden door het team. Ze staan niet meer achter het team, maar meer naast het team. Het team is zich er nu meer bewust van dat zij, de krachtplaats en Moeder Aarde de participanten nodig hebben voor de verdere opbouw van de Nieuwe Aarde. Ik ervaar nu meer verbondenheid tussen het team en de participanten dan in 2014. Het is mooi om deze ontwikkeling van zowel het team als de participanten te mogen zien en te ervaren. <br />
<br />
Momenteel zit ik in Ierland, een schitterend land waar ik me ook thuis voel. Ondanks de fysieke afstand voel ik me nog steeds erg verbonden met het Elohim Centre en haar teamleden. Ik ben blij en dankbaar voor wat zij voor de Nieuwe Aarde doen en over hebben, wat zij mij hebben geleerd en waarvan zij mij bewust hebben gemaakt. Vanuit Ierland ga ik verder met wat ik geleerd heb tijdens mijn participatieperiode en lever ik mijn bijdrage aan de Nieuwe Aarde. Ik sluit deze blog af met de illustere woorden: " I'll be back." 😁<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibBL_JPWjutWgf1N8qGpWrjm5aMatKseTXtos5MYOP1WFD0kjXsrb4FAK-NyH0HHBlHtXW5McZc1zh-rNGVuw4uEdFPtppy_3b-R5yg-OGe8LrTbAsSM0kwdjj7Hx2Ng1oefYAlmu2Md0/s1600/lemurisch+bos+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1021" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibBL_JPWjutWgf1N8qGpWrjm5aMatKseTXtos5MYOP1WFD0kjXsrb4FAK-NyH0HHBlHtXW5McZc1zh-rNGVuw4uEdFPtppy_3b-R5yg-OGe8LrTbAsSM0kwdjj7Hx2Ng1oefYAlmu2Md0/s320/lemurisch+bos+2.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Lemurisch bos. <span style="font-family: "calibri";">© reyer boxem</span></span><o:p></o:p></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<em></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 8pt;">
</div>
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 8pt;">
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"> </span></div>
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">
<span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 8pt;">
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="font-family: "times new roman";">
</span></span></span></div>
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 8pt;">
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="font-family: "times new roman";">
</span></span></span></div>
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 8pt;">
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"> </span></div>
<span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 8pt;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-35023749276614482742015-11-08T23:27:00.001+01:002015-11-09T23:30:03.775+01:00Spiegelbeeld, vertel eens even..."Spiegelbeeld, vertel eens even"..... Zo begint het <a href="http://www.songteksten.nl/songteksten/32395/willeke-alberti/spiegelbeeld.htm" target="_blank"><strong><span style="color: #38761d;">liedje</span></strong></a> van Willeke Alberti en zo begint ook deze blog. Dit is dan ook meteen de enige overeenkomst tussen beide. Ik ga hier namelijk niet hebben over het beeld dat ik zie als ik in een letterlijke spiegel kijk. Nee, deze blog wijd ik aan Zebedee, een spiegel van vlees en bloed. Een spiegel van vlees en bloed? Wie is Zebedee dan wel niet? Zebedee is een paard, een <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Tinker" target="_blank"><strong><span style="color: #38761d;">Tinker</span></strong></a>. Hij is een van de drie paarden van onze nieuwe buurman Huub. <em>Ja, zo verhuis je vijftien jaar niet en zo verhuis je twee keer in zeven maanden tijd, maar dat even terzijde. </em>Zebedee is niet alleen een paard; hij is ook een co-coach, een spiegel, net zoals Tatanka en Luke, de andere twee paarden van Huub.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP8pfFvRqXcZRx9_4HIGnbjjqjM8PitkmLasS_TyIS1SpoyB1Tmnw4CjaKviTwXtf9wxwX03M7Ynd8psKNUieX51yHUHD1iku0wcv_TZTdZCs3wKOfKOBuYnUo12JI0jcRCTZlhOQBsOw/s1600/de+kracht+in+jezelf+vinden.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP8pfFvRqXcZRx9_4HIGnbjjqjM8PitkmLasS_TyIS1SpoyB1Tmnw4CjaKviTwXtf9wxwX03M7Ynd8psKNUieX51yHUHD1iku0wcv_TZTdZCs3wKOfKOBuYnUo12JI0jcRCTZlhOQBsOw/s320/de+kracht+in+jezelf+vinden.jpg" width="320" /></a></div>
Onze buurman Huub is coach. Een van de coachingsmethodes die hij gebruikt tijdens zijn sessies is equicoaching. Equicoaching is een vorm van ervaringsgericht leren. Bij equicoaching ga je naast coaching gesprekken namelijk oefeningen doen met een paard. Hierbij wordt de P.A.S. (Paard Als Spiegel) - methodiek gebruikt waarbij het paard als co-coach wordt ingezet. Door oefeningen te doen met het paard, in dit geval Zebedee, Luke of Tatanka, ontstaan er snel inzichten over het eigen gedrag. "Paarden reageren namelijk onbevooroordeeld, puur en zijn daarom de perfecte spiegel tijdens de coachsessies. Ze maken je bewust van gedachten, gevoelens en overtuigingen die je hebt, waarna je hieraan kan gaan werken. Uitgangspunt bij de coachsessies is dat de oplossing altijd in de persoon zelf zit". (<strong>Bron</strong>: <a href="http://spirithorsecoaching.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>spirithorsecoaching.nl</strong></span></a>)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcA19iBVPXJ1ZPjB-YkVSedZZsNbdwksOITJVQ6A1ArBUiPlwiKNRJ8_7UAy2h-qP8ycUND7fWqxFZBuIiJxmlN0k-AI_U_CMwt4GiAnwAj-Mxyk6IIiqZt-9V4eiJ8BpgKctsw96uhUg/s1600/spirit+horse+coaching.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcA19iBVPXJ1ZPjB-YkVSedZZsNbdwksOITJVQ6A1ArBUiPlwiKNRJ8_7UAy2h-qP8ycUND7fWqxFZBuIiJxmlN0k-AI_U_CMwt4GiAnwAj-Mxyk6IIiqZt-9V4eiJ8BpgKctsw96uhUg/s320/spirit+horse+coaching.jpg" width="320" /></a>Een aantal weken geleden had ik mijn eerste equicoachsessie. Nadat Huub en ik met elkaar hadden gesproken, ging ik de wei in om kennis te maken met Luke, Tatanka en Zebedee. Ik had vrijwel meteen contact met Zebedee. Het voelde voor mij dan ook heel natuurlijk om met hem oefeningen te gaan doen. Deze verliepen voor het grootste gedeelte 'gemakkelijk' (lees: natuurlijk), omdat ik de oefeningen deed vanuit mijn buik en hart. Ik dacht na niet wat ik deed, ik deed het 'gewoon'. Soms was ik echter aan het nadenken. Zebedee spiegelde mij dan meteen door niet meer mee te doen met de oefening. Het contact tussen ons was (even) weg. Door Huubs eerlijke en confronterende manier van vragen stellen, werd ik me hiervan bewust. Op het moment dat ik de oefening weer 'gewoon' deed, dus zonder erover na te denken, deed Zebedee ook weer mee. Het contact tussen ons was hersteld. Erg bijzonder om te ervaren! <br />
<br />
Inmiddels heb ik drie equicoachsessies gehad. De laatste twee sessies spiegelden Zebedee en Huub mij behoorlijk. Het contact tussen Zebedee en mij verliep ook moeizamer dan tijdens de eerste sessie. Dit kwam onder meer omdat hij voelde dat ik <strong><u>te</u></strong> graag contact met hem wilde. Dit schrikte hem af met als gevolg dat ik in eerste instantie helemaal geen contact met hem kon maken. Dit vond ik erg. Het voelde voor mij zelfs als persoonlijk falen. Dit was natuurlijk niet zo, maar zo voelde ik het wel. Huub maakte mij erop attent dat ik wel erg streng voor mezelf was, veel in mijn hoofd zat en maar moeilijk de controle los kon laten. "Laat het los", zei Huub. "Als Zebedee niet wil komen, dan is dit gewoon even zo. Maak het niet groter dan het is. Als ik slecht gehumeurd ben, blijven Zebedee, Luke en Tatanka ook uit mijn buurt. Het zij zo. Trek het je niet persoonlijk aan. Dat doe ik ook niet", zei Huub. <br />
<br />
Als iemand tegen je zegt dat je erg streng bent voor jezelf, veel in je hoofd zit en maar moeilijk de controle los kunt laten, is dit niet leuk om te horen. Het is behoorlijk confronterend zelfs. Toch heeft die persoon, in dit geval Huub, gelijk. Zelfs bij het schrijven van deze blog merk ik dat ik wel erg streng voor mezelf ben. Ik doe er al een paar weken over om deze blog te schrijven. Ik wil namelijk dat hij perfect is. Maar waarom en voor wie? Voor Zebedee en Huub? Zebedee leest deze blog niet en voor Huub is het niet belangrijk hoe ik deze blog schrijf. Hij waardeert het zeer dat ik een blog wijd aan hem en zijn paarden. De manier waarop ik het doet, interesseert hem niet. "Boeien", hoor ik nu in mijn gedachten. Deze woorden heeft Huub wel vaker tegen mij gezegd. Hij en ik weten wat hij hiermee bedoelt.<br />
<em>Vanavond (8 november) voel ik dat ik eindelijk klaar ben met deze blog. De woorden "Ik ben er klaar mee en schrijf gewoon op hoe ik het voel" komen in mij op. Niet denken, maar doen. "F... it". Ik heb deze blog vanuit mijn hart geschreven en ik ben er trots op. "Dank je wel, Huub en Zebedee voor jullie spiegels".</em> <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizFwJbMFOLMPA6It4QC9TPknFJEGp98s2gY-J24XPLsMFVJxVqd7TYt9L5fj0yL6uLYTbIhLxvEkDHM6CRGWjFdpy22F7lTixeL1m98avfHHKAscibSfFBAAS80gfzfQF6_ZgCrDc198U/s1600/Zebedee2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizFwJbMFOLMPA6It4QC9TPknFJEGp98s2gY-J24XPLsMFVJxVqd7TYt9L5fj0yL6uLYTbIhLxvEkDHM6CRGWjFdpy22F7lTixeL1m98avfHHKAscibSfFBAAS80gfzfQF6_ZgCrDc198U/s400/Zebedee2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #38761d;">Zebedee en ik tijdens de derde sessie. In eerste instantie kreeg ik geen contact met hem. Huub gaf me daarom een mindfulness oefening. Erg bijzonder om te ervaren wat er toen gebeurde. Want op het moment dat ik niet meer in mijn hoofd zat en ontspande, kwam Zebedee naar mij toe en ontstond deze verbinding tussen ons.</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "verdana";"><em></em></span><br />
.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-34446562721366653842015-06-28T16:27:00.002+02:002015-06-28T23:15:26.407+02:00Het concert<div style="text-align: right;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipyz2vBjCNHKTZo1IdL6aGISXjxyJGkON59xvdWJxJBwbahox4wx9Luw3Tqh-E5CaEw1wikn2vGky5xS_cakUatM3PzALiqJkfL-iNxhzKrTcKU0L_UqdCa0qZWzM786278g0eh5Zb8V4/s1600/P6140127+kopie.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipyz2vBjCNHKTZo1IdL6aGISXjxyJGkON59xvdWJxJBwbahox4wx9Luw3Tqh-E5CaEw1wikn2vGky5xS_cakUatM3PzALiqJkfL-iNxhzKrTcKU0L_UqdCa0qZWzM786278g0eh5Zb8V4/s320/P6140127+kopie.JPG" width="320" /></a>Gisteravond waren mijn partner en ik op bezoek bij Ruud en Marga. We zaten in de tuin te praten toen ik ineens een bepaald geluid hoorde. Dit geluid was afkomstig uit de tuin van de buren. Ik spitste mijn oren om te horen of dat ik het bij het rechte eind had. En jawel hoor, nog geen minuut later werd mijn vermoeden bevestigd. Ik hoorde luid en duidelijk een kikker kwaken. Na navraag bleek dat de buren aan beide kanten een vijver hadden waarin een kikker zich had gehuisvest. Het geluid wat ik hoorde, was echter nog niets vergeleken met het geluid dat over enkele uren zou ontstaan. "Al dagenlang kunnen wij 's avonds laat en 's nachts gratis genieten van een concert.........gecomponeerd en gedirigeerd door kikkers", vertelden Ruud en Marga. <br />
<br />
Kwakende kikkers "achtervolgen" me de laatste paar weken regelmatig. Zo ontmoet ik ze bij de vijver in de <a href="http://www.elohim-centre.org/site/mc/1/11/1409/201/tuinsoortenwerking+/pillar+of+light+-+sekinah+helende+tuin+zelfrealisatie+tuin+.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Pillar of Light - Sekinah tuin</strong></span></a> van het Elohim Centre, waar je me regelmatig kunt vinden. En twee weken geleden bij <a href="http://www.np-demeinweg.nl/documents/home.xml?lang=nl" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Nationaal Park De Meinweg</strong></span></a> was het ook weer raak. We hoorden de kikkers al van verre. Toen wij de poel naderden waarin ze zich bevonden, hielden ze zich rustig. Deze rust duurde maar eventjes. Nog geen vijf minuten later gaven ze weer een heel concert weg. Ze kwaakten alsof het <a href="https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/dat-het-een-aard-heeft" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>een lieve lust was</strong></span></a> en/of dat hun leven ervan afhing. Een gedeelte van dit concert heb ik op video opgenomen. <em>(klik op de pijl om de video te bekijken, te beluisteren en te genieten van een gratis concert) </em><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/rkJXKQHqHiE/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/rkJXKQHqHiE?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
Kwakende kikkers maken mij vrolijk. Dit in tegenstelling tot misschien wel de buren van Ruud en Marga, die van het gekwaak niet kunnen slapen. Verder betrap ik me erop, dat ik bijna elke keer als ik kwakende kikkers hoor automatisch een liedje ga neuriën. Het zit nu al dagenlang in mijn hoofd. Regelmatig hoor je mij deze dagen dan ook het liedje neuriën of zingen. De meesten kennen het wel. Al zullen sommigen van jullie misschien wel een link leggen tussen dit liedje en Kerstmis. Paul McCartney heeft het gecomponeerd en gezongen en het heet <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/We_All_Stand_Together" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>'We all stand together'</strong></span></a>. Elke keer als ik dit liedje zie of hoor, word ik blij. Graag deel ik dan ook onderstaande video met jullie en nodig ik jullie hierbij uit om te ervaren wat het liedje met jou doet. Als je wilt, kun je jouw ervaringen met mij delen. <br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/oL1NhrsmUF0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/oL1NhrsmUF0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-76672772671948032482015-06-26T17:00:00.000+02:002015-06-28T18:24:06.658+02:00Luidruchtig en onvermoeibaar..............!<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/u7_VBbekRm8/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/u7_VBbekRm8?feature=player_embedded" style="clear: right; float: right;" width="320"></iframe>Bij het krieken van de dag worden wij de laatste weken regelmatig wakker. Door wie of wat worden wij dan wakker, vragen jullie je misschien wel af? We worden wakker van een bepaald geluid dat ik niet kan omschrijven. Het is me echter gelukt om het geluid én de "boosdoener" ervan op video vast te leggen. (<em>klik op de pijl om de video te bekijken, te beluisteren</em>)<br />
<strong>Papa merel</strong> maakt ons dus wakker. Om iets na vijf uur in de ochtend maakt hij duidelijk kenbaar dat hij <span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">én </span>wakker is <span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">én </span>weer druk in de weer is.Sinds een aantal weken nestelt familie merel namelijk weer in de klimop langs de muur in onze achtertuin.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_4BujrCPQ9hRYfPiP8vcCT0h8YULoXPRVbyK1_7UKmCHeYb3oblr2GzAgVaAljn705lC75dZa3WVp9fSGPxiHKtFUEGKPrAhHP-3oBQJfYmAEt5nNuJme11h2tX-Tz9sszXSkVrLR9pA/s1600/P6260085.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_4BujrCPQ9hRYfPiP8vcCT0h8YULoXPRVbyK1_7UKmCHeYb3oblr2GzAgVaAljn705lC75dZa3WVp9fSGPxiHKtFUEGKPrAhHP-3oBQJfYmAEt5nNuJme11h2tX-Tz9sszXSkVrLR9pA/s320/P6260085.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">papa merel in het nest</td></tr>
</tbody></table>
Papa en mama merel hebben het er maar druk mee. Vanaf een uur of vijf in de morgen vliegen ze af en aan met voedsel voor hun wurmen om pas weer bij zonsondergang de zoektocht naar voedsel te staken. Met het aanbreken van de volgende dag wordt het hele ritueel dan weer herhaald. Met dit proces zijn papa en mama merel wel een paar weken zoet, mits ze niet zijn verongelukt of dat hun nest is leeggeroofd door bijvoorbeeld katten, kraaien of eksters. Het nest in onze tuin zit goed beschut in de klimop. Een kat, kraai of ekster kan er niet bij. Althans, dit is gelukkig nog nooit gebeurd. Vanochtend vroeg in bed maakte ik me echter wel wat zorgen, toen ik een aantal eksters in de buurt hoorde krassen. Om mezelf gerust te stellen, ben ik even naar buiten gegaan om te checken of dat het nest niet was leeggeroofd. Gelukkig was dit niet het geval.<br />
<br />
Papa merel heeft twee gewoontes die hij vaak gebruikt om het nest in te vliegen. Deze zijn: <br />
1. Hij vliegt van het dak van de schuur naar het tuinscherm. Vanaf het tuinscherm maakt hij een scherpe bocht naar links en vliegt dan zo het nest in;<br />
2. Vanaf het dak van de schuur vliegt hij rechtstreeks het nest in. <br />
Ook steekt papa merel zijn <a href="http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=niet%20onder%20stoelen%20of%20banken%20steken" target="_blank"><strong><span style="color: #38761d;">"</span><span style="color: #38761d;">mening" niet onder stoelen of banken</span></strong><span style="color: #38761d;"></span></a>. Als wij in de tuin zijn, maakt hij op niet mis te verstane wijze kenbaar dat wij effekes moeten opkrassen zodat hij naar zijn nest kan. Dit doet hij door het geluid te maken dat je in de video kunt horen. Dit geluid maakt hij ook elke keer als hij het nest in- of uitvliegt. Hij maakt dus behoorlijk wat "kabaal". Dit in tegenstelling tot mama merel, die je bijna niet hoort maar wel af en aan ziet vliegen. <br />
<br />
Luidruchtig of niet? Vroeg wakker gemaakt of niet? Onvermoeibaar zijn beide merels en ik heb respect voor ze. Ik geniet ervan om ze in hun doen en laten van dichtbij te mogen meemaken en hun jong(en) hopelijk te zien opgroeien. <br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1pSPVWX5jIHO2UQhs73AH7NIxsNpeZBDP-YtKTrsJzNd_gaXZ23XgX_GaWMaTOt6oLc7SHoFz6GIffkNGmq7AnXVx6JuWzga_-BULuilRYzX4tCLWvsFtEpm285Ri4iohRG5SzDFk74k/s1600/P6260095.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1pSPVWX5jIHO2UQhs73AH7NIxsNpeZBDP-YtKTrsJzNd_gaXZ23XgX_GaWMaTOt6oLc7SHoFz6GIffkNGmq7AnXVx6JuWzga_-BULuilRYzX4tCLWvsFtEpm285Ri4iohRG5SzDFk74k/s320/P6260095.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> papa merel op het tuinscherm voordat hij het nest invliegt</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-84528199688893121622015-04-17T11:45:00.002+02:002015-04-17T12:03:59.421+02:00Crockett en TubbsWie kent Sonny Crockett en Ricardo Tubbs nog? Twee stoere politieagenten uit de politieserie <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Miami_Vice_(televisieserie)" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Miami Vice</strong></span></a>. Ik was een jaar of 10, 11 jaar toen Veronica in de jaren 80 van de vorige eeuw begon met het uitzenden van deze politieserie. Ik vond het een coole serie en mocht ik er van mijn ouders gewoon naar kijken, voor zover ik me dit nog kan herinneren. Een voormalige klasgenootje van de lagere school vond Sonny Crockett, alias Don Johnson helemaal te gek. Ze had allerlei foto’s van hem in haar agenda geplakt en volgens mij had ze ook posters van hem op haar kamer hangen. Nee, die “kalverliefde” op Don Johnson of Philip Michael Thomas (Ricardo Tubbs) heb ik nooit gehad. <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Duran_Duran" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Duran Duran</strong></span></a> vond ik in die tijd wel stoer. <br />
<br />
Sinds een aantal maanden hebben wij onze eigen Crockett en Tubbs. Zij bestrijden geen criminelen of rijden in kekke Ferrari ’s door de drukke straten van Miami. Nee, zij zijn oranje van kleur, hebben metaalglanzende schubben en bevinden zich voortdurend in een kom in onze huiskamer in het Limburgse land. Voor degenen voor wie het nog niet helder is………..ik heb het over onze twee lieftallige <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Goudvis_(dier)" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>goudvissen</strong></span></a>. Ik heb ze gekregen van Kim, mijn voormalig huisgenote in Nijmegen. Ze hadden nog geen naam toen ik ze kreeg. Mijn partner heeft hun naam bedacht. Hij wilde ze stoere namen geven en kwam eigenlijk meteen met de namen Crockett en Tubbs. Ik vind deze namen wel goed bij ze passen, zo cool en nieuwsgierig als ze zijn. <br />
<br />
Elke ochtend als wij beneden komen, worden wij door ze begroet. Zodra ze ons in de smiezen hebben, zwemmen ze naar boven, doen hun bekjes wagenwijd open en 'roepen'.. “Wij willen ETEN.” Eigenlijk willen ze de hele dag door wel eten hebben. Als je langs hun kom loopt, zwemmen ze namelijk negen van de tien keer direct naar boven in de hoop dat een van ons smelt bij het zien van hun olijke koppies. Meestal kunnen wij hieraan wel weerstand bieden. Soms gaat het mis of kan ons bezoek geen weerstand bieden aan hun gebedel en jawel hoor…ze hebben hun doel weer bereikt! Wij weten het, goudvissen mag je niet teveel voer geven. Ze zouden zomaar eens kunnen veranderen in een walvis. <span style="font-family: Wingdings; font-size: 11pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-char-type: symbol; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> </span> <br />
<br />
Ik had niet gedacht dat het me zou overkomen, maar ik ben voor ze gevallen! Ik vind ze leuk. Ze zijn guitig en nieuwsgierig. Door naar ze te kijken, word ik rustig van binnen. Elke dag ga praat ik tegen ze. ’s Ochtends begroeten mijn partner en ik ze met “Goedemorgen, Crockett en Tubbs” en als wij ‘s avonds naar bed gaan, wensen wij ze een goede nachtrust. Tussendoor praat ik ook nog wel regelmatig tegen ze. Waarom ook niet? Tegen een hond, kat, vogel of konijn praat je toch ook? Crockett en Tubbs verrijken op hun manier mijn/ons leven. Hopelijk worden ze oud, sommige goudvissen worden wel 20 jaar of ouder, zodat we nog lang van ze mogen genieten. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAFQmLbfq9e817kcIIxnu3_GAVEx84dQWgrZ5ZjyDnIKBPcHHinK_0Jma6r3EISGdoNoxmxFtRFX6zL4SrhFf8z5n1mvR6MPjMmv0uyEqjnTJKZAtdzRAw2hryYDqUd8rmygRe7pBw1S8/s1600/P4150051.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAFQmLbfq9e817kcIIxnu3_GAVEx84dQWgrZ5ZjyDnIKBPcHHinK_0Jma6r3EISGdoNoxmxFtRFX6zL4SrhFf8z5n1mvR6MPjMmv0uyEqjnTJKZAtdzRAw2hryYDqUd8rmygRe7pBw1S8/s1600/P4150051.JPG" height="213" width="320" /></a></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-56490499691992027312015-03-29T11:16:00.000+02:002015-04-01T10:33:42.110+02:00Lente...weer of lenteweer?<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOcVJmKuP1xj_lvwv3dBSasxm46xhBeqfkRKiW_8LgdFI65F1p2X7UN7a9vup3Y2XoDuI54UUrZ2dEmlAvkeH_sRXcaKgVtJPr9mLkc27d9_mPi5oSSv6T6hNus0tVHxO1g1qk_N0CFYo/s1600/_MG_6837.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOcVJmKuP1xj_lvwv3dBSasxm46xhBeqfkRKiW_8LgdFI65F1p2X7UN7a9vup3Y2XoDuI54UUrZ2dEmlAvkeH_sRXcaKgVtJPr9mLkc27d9_mPi5oSSv6T6hNus0tVHxO1g1qk_N0CFYo/s1600/_MG_6837.JPG" height="213" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Twee wilde zwijnen<br />
Deelerwoud, 27 maart 2015</td></tr>
</tbody></table>
Het is lente...weer of lenteweer? Dit laatste is vandaag niet echt het geval. Qua weer lijkt het vandaag eerder herfst. De vogeltjes in de tuin zijn echter druk in de <u>weer </u>met elkaar het hof maken, indringers uit hun territorium verjagen, met het verzamelen van takjes enzovoort. Vanuit een warme woonkamer bekijk ik dit allemaal vol bewondering/verwondering. De vogeltjes trekken zich van de weersomstandigheden niets aan. Ze klagen niet dat ze nat worden maar gaan druk door met hun bezigheden. Waarom klagen wij Nederlanders toch altijd zo snel als het regent? Is het omdat regen ons nat maakt? Of zit er toch iets meer achter? Ik hoor wel vaker: "Regen en/of het grijze weer maakt me somber en/of chagrijnig." Ik beken hierbij eerlijk dat ik deze opmerking ook weleens maak. Waarom laten wij mensen onze gemoedstoestand afhangen van het weer? Het <a href="http://www.encyclo.nl/begrip/weer" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>weer</strong></span></a> kan er toch niets aan doen hoe wij ons voelen? Het weer maakt ons niet somber of chagrijnig, dat doe wij zelf. Het weer houdt ons gewoon een spiegel voor. Voel jij je elke dag hetzelfde? De ene dag voel je je misschien wel blij, de andere dag voel je je verdrietig of kwaad. Zo is het ook met het weer. De ene dag is het zonnig, de andere dag regenachtig of winderig. <br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRlY-UoDsqI4iu68ycYyfanIBhzNgx-K8u2r0Upf28QGa0Gglgg3G1b5Erejyuay4ugyiQC-zJd4jzErCC2Glf6-5Im2aR21bstlwxeIGXKdPvGICdjkN2OG_jK5kswoEdyeqs8K6F-Gc/s1600/_MG_6841.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRlY-UoDsqI4iu68ycYyfanIBhzNgx-K8u2r0Upf28QGa0Gglgg3G1b5Erejyuay4ugyiQC-zJd4jzErCC2Glf6-5Im2aR21bstlwxeIGXKdPvGICdjkN2OG_jK5kswoEdyeqs8K6F-Gc/s1600/_MG_6841.JPG" height="212" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Roedel damherten<br />
Deelerwoud, 27 maart 2015</td></tr>
</tbody></table>
Twee dagen geleden heb ik het Deelerwoud weer bezocht. Ik heb weer heerlijk genoten, ondanks of wellicht wel dankzij het weer.☺ Binnen vijftien minuten dat we er waren, zagen we al een damhert. Eerlijk is eerlijk, het damhert zag ons eerst en ging er als een 'haas' vandoor. Mijn gevoel zei dat wij nog veel meer gingen zien en dat was ook het geval. Circa een half uurtje later zagen wij voor het eerst wilde zwijnen in het Deelerwoud. Sporen van wilde zwijnen hadden we bij eerdere bezoeken al gezien, wilde zwijnen zelf echter nog niet. En vandaag mochten we er dan vier zien. Helemaal blij en enthousiast waren we. Ook zagen we nog een roedel damherten en twee reegeiten. Ondanks het weer - af en toe wat regen, winderig en behoorlijk koud, hebben wij dus veel wild mogen zien. Dit hadden wij van tevoren niet gedacht. We dachten zelfs dat wij vanwege het weer geen wild zouden spotten. Dat was dus een aanname van ons, die niet bleek te kloppen. De zon scheen dan niet letterlijk in het Deelerwoud, figuurlijk (lees: gevoelsmatig) scheen hij voor mij wel. <br />
<br />
Heb je weleens gevlogen? Dan heb je wellicht ook gezien dat boven de wolken de zon kan schijnen, terwijl het onder de wolken hard regent. Dat is toch een bijzondere gewaarwording, vind je niet? Voel jij je somber of chagrijnig op dagen dat het buiten erg grijs is of hard regent, visualiseer dan dat de zon boven de wolken schijnt. Wellicht voel je zelfs de warmte van de zon op je huid en zie je zonnestralen voor je. Buiten is het grijs en/of regent het, binnen heb je net zelf het zonnetje in huis gehaald. Hoe mooi is dat?!<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUJhiCDMSJsrUERTE-CX-CpoOYqaJBs9lZUnNd6KlMrb7pWbRUfQTNr1hxt2ZYrd9TbCKChJbRGk-i6-VkncO29vIciyE5L5F58QZJhOYGx9qPhUZs59FVVFsE0H-fSRVU8TdZ8FP9kMo/s1600/P8250753.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUJhiCDMSJsrUERTE-CX-CpoOYqaJBs9lZUnNd6KlMrb7pWbRUfQTNr1hxt2ZYrd9TbCKChJbRGk-i6-VkncO29vIciyE5L5F58QZJhOYGx9qPhUZs59FVVFsE0H-fSRVU8TdZ8FP9kMo/s1600/P8250753.JPG" height="320" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Vliegtuig Easyjet - Boven de wolken schijnt de zon<br />
25 augustus 2013</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-32174789349187199582015-02-28T20:34:00.000+01:002015-02-28T20:34:03.716+01:00"Te gek voor Woorden"<em>Onlangs heb ik meegedaan aan de </em><a href="http://www.radio4.nl/verhalenwedstrijd" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong><em>NPO verhalenwedstrijd</em></strong></span></a><em> met als thema "Te gek voor Woorden". </em><br />
<em>Mijn inzending behoorde dan niet tot de top 25, gekozen door een vakjury, ik ben er trots op en deel hem graag met jullie.</em><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAKWckMWFbz4broMugV61ahtqIcLcR3m6wa1or9Zo_sFoh6ZHz75LU8GBWlsh2I3iBPylpm8ZoPHweBtV4GSui6gOC6Kn4XBJmna03sPrjRgB6lGgPgA2qyFrevoDozENBVNq2tMiZWmU/s1600/IMG_0043.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAKWckMWFbz4broMugV61ahtqIcLcR3m6wa1or9Zo_sFoh6ZHz75LU8GBWlsh2I3iBPylpm8ZoPHweBtV4GSui6gOC6Kn4XBJmna03sPrjRgB6lGgPgA2qyFrevoDozENBVNq2tMiZWmU/s1600/IMG_0043.JPG" height="240" width="320" /></a>"Oeps", daar zit ik dan. "Waar ben ik eigenlijk aan begonnen?", denk ik, terwijl het vliegtuigje hoger en hoger de lucht in gaat. Plotseling stopt het met klimmen en blijft het op twee kilometer hoogte hangen. Deze 'stilstand' van het vliegtuigje en de hiermee gepaard gaande heftige misselijkheid en dichtgeklapte oren doen mijn twijfels geen goed. Integendeel, ze worden hierdoor zelfs versterkt. "Het is te gek voor woorden. Waarom heb ik dan ook besloten om uit een vliegtuig te springen? Ik ook met mijn grote mond." Een aantal uren eerder dacht ik er nog anders over. Ik baalde zelfs, omdat wij (mijn toenmalige huisgenote Wendy en ik) in eerste instantie niet konden gaan springen. Er stond die ochtend namelijk een te harde wind. Gelukkig was de wind in het begin van de middag wat gaan liggen, zodat wij dezelfde dag dan toch nog onze lang gewenste tandemsprong konden gaan maken. <br />
<br />
Nu, een paar uur verder, zit ik met verstopte oren en erge misselijkheid in het sportvliegtuigje dat ons naar circa vier kilometer hoogte gaat brengen. Op twee kilometer hoogte dropt het eerst de parachutisten die een solosprong gaan maken. Dat is de reden waarom het vliegtuigje stil blijft hangen. Erg vertwijfeld en met een 'groen gevoel' draai ik me even om en kijk Wendy aan. Zij ziet meteen dat ik me niet lekker voel (ik blijk een extreem bleek gezicht te hebben, hoor ik achteraf) en dat ik twijfels heb. Maar ja, wat valt er nu nog te doen? Ik kan beslissen om niet meer te springen, maar dan heb ik voor 'niets' 200 euro betaald. En dat vind ik toch ook weer 'te gek voor woorden'. 200 euro groeit mij (en jou vast ook) niet op de rug. Bovendien zit ik nu toch al in de lucht. Na enige aarzeling, besluit ik kranig tóch door te zetten en mijn tandeminstructeur Harm niet in de steek te laten. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFgTqXd5pA3kfO3U6aDLmT1Vpu3c__VdGmnmfYpXjUHY_Oals3fTDdEttaVvF7dd1h0ACssp3Ie8nZ8iQxT1K17JY_Z0rKbX5br0oP8DFJ-MTLg4mWnbu4n9KYESO1gb9cj4z1gBZla6c/s1600/IMG_0053.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFgTqXd5pA3kfO3U6aDLmT1Vpu3c__VdGmnmfYpXjUHY_Oals3fTDdEttaVvF7dd1h0ACssp3Ie8nZ8iQxT1K17JY_Z0rKbX5br0oP8DFJ-MTLg4mWnbu4n9KYESO1gb9cj4z1gBZla6c/s1600/IMG_0053.JPG" height="240" width="320" /></a>Op circa vier kilometer hoogte gaat de deur van het vliegtuigje dan ook voor ons, tandemspringers, open. Nadat drie 'collega's' me al voor zijn gegaan, ben ik nu dan toch echt zelf aan de beurt, "Slik!" Voorzichtig schuiven Harm en ik naar de deuropening waar mijn benen alvast buiten boord mogen hangen, "Oeps." Wat een kou en wat een geraas van de wind. Mijn hart klopt bij wijze van spreken nu echt in mijn keel. Er is geen weg meer terug. Nog eventjes...... Dan hoor ik Harm aftellen en daar gaan we dan...........de diepte in.............. Met een vrije val van ongeveer 200 kilometer per uur suizen wij als een komeet naar beneden. "Whoeaaaaaaaaaaaaa, te gek zeg!" Mijn oren zitten nog steeds dicht, ik hoor dus bijna niets van wat Harm zegt tijdens onze vrije val. Na ongeveer 30 seconden trekt hij de parachute open en zweven wij rustig naar beneden. "Wow, wat mooi!" Wat ben ik blij dat ik heb doorgezet en me niet door mijn angst heb laten leiden. Tandemspringen is echt 'Te gek voor woorden!' <br />
<br />
<em></em><br />
<em></em><br />
<span style="font-size: x-small;"><em>Op 27 juli 2007 heb ik samen met mijn toenmalige huisgenote Wendy een tandemsprong gemaakt bij </em></span><a href="http://paracentrumteuge.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d; font-size: x-small;"><strong><em>Nationaal Paracentrum Teuge</em></strong></span></a><em><span style="font-size: x-small;">.</span> <span style="font-size: x-small;">Zoals je hierboven al kunt lezen, was de ervaring uiteindelijk te gek voor woorden.</span></em><span style="font-size: x-small;">☺</span><em> </em><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-38855651048222302015-02-09T17:42:00.001+01:002015-02-09T17:42:10.227+01:00Weer of geen weer, altijd snertweer ☺<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjcri0ZCDgE9wn13KNPIobYB80MyFksAsWimBATEXHGN0d3z45m7yX9ZjhnWGmHDDPu0lNniMEiW2EjfrSjPS7vK09nrZRTxUr41-qMs-adjD9KL8wrmZWFY7s6WkkCCpA0PaWhkC5fQY/s1600/sneeuw.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjcri0ZCDgE9wn13KNPIobYB80MyFksAsWimBATEXHGN0d3z45m7yX9ZjhnWGmHDDPu0lNniMEiW2EjfrSjPS7vK09nrZRTxUr41-qMs-adjD9KL8wrmZWFY7s6WkkCCpA0PaWhkC5fQY/s1600/sneeuw.jpg" height="240" width="320" /></a>Waar zijn wij Nederlanders goed in? Wij zijn goed in het praten <a href="http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=Over%20koetjes%20en%20kalfjes%20praten" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">over koetjes en kalfjes</span></b></a> en over het weer. Sta je bij de bushalte te wachten, begint een 'wachtgenoot' ineens over het weer. "Wat is het mooi weer vandaag, vindt u ook niet?" Meewarig knik je met je hoofd terwijl je in jezelf denkt: "Ik hoop dat hij/zij snel zijn/haar mond houdt. Ik heb helemaal geen zin om een praatje te maken."<br />
Het weer wordt vaak als gespreksonderwerp gebruikt als je behoefte hebt aan aanspraak of als je geen gespreksonderwerp meer hebt en de kans groot is dat een gesprek stil valt. We vinden het erg als er stiltes vallen in een gesprek, we voelen ons hierbij ongemakkelijk. Aangezien wij ons niet ongemakkelijk willen voelen, vullen wij die stiltes dan maar op door over het weer te praten.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOgFjFFsbavQD3pkYH1OFVxb1AHQpiUiScvEI7vHFe0P5oQfGlcftAJe7T32HKdCOs17Ng7fPLIHyEp9q10I_fkoH5TggHlHOH9wPUFBc1X5ppRzK9G-26capvo5tR5f-sVE8xc1Nm5TI/s1600/DSCN5903.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOgFjFFsbavQD3pkYH1OFVxb1AHQpiUiScvEI7vHFe0P5oQfGlcftAJe7T32HKdCOs17Ng7fPLIHyEp9q10I_fkoH5TggHlHOH9wPUFBc1X5ppRzK9G-26capvo5tR5f-sVE8xc1Nm5TI/s1600/DSCN5903.jpg" height="240" width="320" /></a>Waar zijn wij Nederlanders nog meer goed in? Klagen over het weer.........daarin zijn wij ook heel erg goed. Als het drie dagen achter elkaar regent, hoor je vaak,"Wanneer houdt het eens op met regenen? Ik word er zo somber van." Als het een paar dagen/weken flink vriest, is het veelvuldige commentaar: "Wanneer stopt het met vriezen? Ik heb het zo koud." Sneeuw vinden wij ook maar lastig. Wij vinden het een à twee dagen leuk. Daarna moet de sneeuw weer snel verdwijnen, want het belemmert ons in het lopen, fietsen en autorijden. We klagen echter ook als de gemiddelde dagtemperatuur van 27°C meer dan twee weken aanhoudt. "Het is zo warm buiten, ik val moeilijk in slaap", hoor je dan vaak. Als het daarentegen in de zomermaanden vaak regent of de gemiddelde dagtemperatuur valt niet hoger uit dan 18°C, is het ook <u>weer</u> niet goed. "Het is toch geen zomer, wat een snertzomer", hoor je dan vaak. Het weer is in Nederland nooit goed! Het is óf te warm, te koud óf te nat.<br />
<br />
Het maken van snert (erwtensoep), daar zijn wij Nederlanders ook goed in. Vorige week heb ik weer snert gemaakt. Hij smaakte heerlijk. Andere landen, zoals Engeland, kennen ook <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Erwtensoep" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">snert</span></b></a>. De snert die wij maken, is echter een sterk gebonden versie en wordt traditioneel in de winter gegeten. Waarom eigenlijk? Deze vraag stelde ik mijn partner. Hij kon er geen antwoord op geven. Omdat het <b><a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Traditie" target="_blank"><span style="color: #38761d;">traditie</span></a></b> is? Tradities zijn er om doorbroken te worden. Althans, dat vind ik. Dus, wat ga ik van de zomer maken? Erwtensoep, maar dan op bijvoorbeeld zijn <a href="http://erwtensoep.eu/turkse-erwtensoep/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">Turks</span></b></a>. Want weer of geen weer, het is altijd snertweer. ☺<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwf9zlZFDv8QH2VENDELld45NEmGFbOO0v8GQvGiK0ZLwqcIgEsx62UyVKcPi_JJ1Zmyj8v_DFD2m2uhbK6ljuacTtDxZbUy780J7k4kPJVEO6FBcPGGfS4H1toeNwqFMu8wCmu-f-2Kk/s1600/snert.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwf9zlZFDv8QH2VENDELld45NEmGFbOO0v8GQvGiK0ZLwqcIgEsx62UyVKcPi_JJ1Zmyj8v_DFD2m2uhbK6ljuacTtDxZbUy780J7k4kPJVEO6FBcPGGfS4H1toeNwqFMu8wCmu-f-2Kk/s1600/snert.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-61207521593835434852015-01-14T11:10:00.000+01:002015-01-14T21:32:55.822+01:00Een goede reis! <div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34HSKWQ0fS-Mwb4VJD0t474h9mHCQ6wfn04NnekulI4-xzFqUAmI_gMGKzWAhmEENSuSOKPtC6z0aECS5hgsWgjr0P3QErFc8xfWb94FH2xGf6jG8dZmOb1p2t8jYNkbRic76N-94axs/s1600/goede-reis-natuur.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34HSKWQ0fS-Mwb4VJD0t474h9mHCQ6wfn04NnekulI4-xzFqUAmI_gMGKzWAhmEENSuSOKPtC6z0aECS5hgsWgjr0P3QErFc8xfWb94FH2xGf6jG8dZmOb1p2t8jYNkbRic76N-94axs/s1600/goede-reis-natuur.jpg" height="227" width="320" /></a>Vrijdag 9 januari, 11:20 uur. In de trein, onderweg naar het Elohim Centre waar ik dit weekend de tweedaagse opleiding "<a href="http://www.elohim-centre.org/site/mc/1/EloWorkshop/7/200/opleiding+kristallen+openen+en+activeren+programmeren+en+adviseren+als+13+dimensionaal+kristal+healer.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Kristallen openen en activeren, programmeren en adviseren als 13 dimensionaal kristal healer</b></span></a>" ga volgen. 35 minuten eerder stond ik bij de bushalte te wachten op de bus om me naar het station te brengen. Bij de bushalte raakte ik in gesprek met een jongen die er al geruime tijd stond. Het was een kort, leuk gesprek. In de bus wenste hij mij een <u>goede reis</u>. Ik wenste hem een fijne werkdag. Wachtend op de trein naar Zwolle, op perron 3b van het Centraal Station Nijmegen, kwam het idee in mij op om deze column "Een goede reis" te noemen. Hoe toepasselijk dat dit idee juist 'geboren' werd op een plek waar naartoe en waar vandaan veel wordt gereisd, namelijk het station.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Voorbij Arnhem raak ik in gesprek met een ouder echtpaar. Ze zijn onderweg naar de crematie van meneer's eerste jeugdliefde. Meneer en mevrouw zijn 85 jaar en al 62 jaar getrouwd. Al die tijd hebben ze contact gehouden met meneer's eerste jeugdliefde en haar man. Vandaag wonen ze haar crematie bij. De afgelopen maand hebben ze vier afscheidsdiensten (lees: crematies of begrafenissen) bijgewoond. "Ja", zeggen ze: "Hoe ouder je wordt, des te kleiner wordt ook het kringetje om je heen". Ze voelen zich rijk. Ze hebben elkaar nog, zijn beiden (redelijk) gezond (meneer heeft een paar dagen geleden wel een stukje huidkanker bij zijn oog laten wegsnijden) en hun kinderen en kleinkinderen zijn ook allemaal gezond. Meneer en mevrouw zijn al vanaf 9.00 uur aan het reizen. De crematie is namelijk in Zutphen, zelf wonen ze in Julianadorp. Tot nu toe verloopt hun reis voorspoedig. Meneer en mevrouw zijn reislustige types. Zo hebben ze al vijf keer Zuid-Afrika bezocht, zijn ze onder meer op vakantie geweest in Indonesië en hebben ze een rondreis gemaakt door Mexico. In Zutphen scheiden onze wegen, meneer en mevrouw stappen uit de trein. Ik wens hun veel sterkte. Zij wensen mij een goede reis. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4SZqkvNy861mCutJS1CShCSSZQ5FhK_2V1uwwUdaMKz7aJlSLQpZflxbeZTesM2E4imSq1K87rVEwCyaZ3-ljIa8uZVn_irOINNRVvp5C6dU2hzLL9rmMLMKdbJKw_OKAukzinjY7RY/s1600/10257760_10202075046301060_782626133531935823_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4SZqkvNy861mCutJS1CShCSSZQ5FhK_2V1uwwUdaMKz7aJlSLQpZflxbeZTesM2E4imSq1K87rVEwCyaZ3-ljIa8uZVn_irOINNRVvp5C6dU2hzLL9rmMLMKdbJKw_OKAukzinjY7RY/s1600/10257760_10202075046301060_782626133531935823_n.jpg" height="239" width="320" /></a>Mijn reis verloopt verder voorspoedig, al moet ik in Winschoten een half uur op de <a href="http://www.degroothvervoer.nl/index.php/vervoersvormen" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>(Regio)taxi Plus </b></span></a>wachten die me naar het <a href="http://www.elohim-centre.org/site/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Elohim Centre</b></span></a> brengt. Wachten vind ik niet erg, behalve als ik nodig naar het toilet moet. Dan wordt wachten een penibele situatie. Gelukkig houd ik het 'droog' ☺. De taxichauffeur is zelfs zo vriendelijk om naar een tankstation te rijden, waar ik me van mijn penibele situatie kan 'bevrijden'. 's Avonds in bed denk ik nog aan meneer en mevrouw. Hun woorden "Wij voelen ons rijk" schieten weer in mijn hoofd. Ze raken mij, net zoals ze vanochtend al deden. Je hoeft niet veel geld te hebben en/of over veel materiële zaken te beschikken om je rijk te voelen. Rijkdom zit misschien wel juist in armoede? Wat is rijkdom en wat is armoede? Hier kan ik weer een hele nieuwe column aan wijden. Ik ga er nu dan ook niet verder op in. Ik vraag me af hoe meneer en mevrouw de crematie hebben ervaren. Beiden zijn toch al op leeftijd. Zijn ze zich nog meer bewust geworden van hun eigen sterfelijkheid? Ik vermoed van wel, zeker weten doe ik dit natuurlijk niet. Ik kan dit niet voor hen invullen. Ik vind het mooi dat ze deel hebben genomen aan een onderdeel van de laatste reis van meneer's eerste jeugdliefde. Zij heeft in dit leven haar eindstation bereikt en mag nu 'alleen' haar laatste reis gaan maken. Ik wens haar <b>EEN GOEDE REIS!</b><br />
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-23146102700513867542015-01-09T09:42:00.000+01:002015-01-09T09:42:55.417+01:002015.........wat gaat het brengen? .......Een sprong in het diepe, het onbekende tegemoet - deel 1<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvjURjkx4GVPeJ_1M9ps2HR8-DlTgwGWOfLceJrVSC31H8lSwVPFmcikept1zeFr2_Au8TxVP32rh3p-Kbkk4Cx_UCuBLWAetS4mVOTrwHFYrj-kdurZuFpjgtSAPoYbznlkngUEhE5iI/s1600/301220142628+-+kopie.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvjURjkx4GVPeJ_1M9ps2HR8-DlTgwGWOfLceJrVSC31H8lSwVPFmcikept1zeFr2_Au8TxVP32rh3p-Kbkk4Cx_UCuBLWAetS4mVOTrwHFYrj-kdurZuFpjgtSAPoYbznlkngUEhE5iI/s1600/301220142628+-+kopie.jpg" height="240" width="320" /></a>9 januari 2015. Een nieuw jaar alweer. Wat is 2014 snel voorbij gegaan. Wat gaat dit jaar brengen? Dat is nu nog een groot <b>?</b> Over exact een jaar weet je het. 2015 wordt misschien wel het jaar waarin je een sprong in het diepe maakt. Dit kan bijvoorbeeld een sprong in de Noordzee zijn tijdens de traditionele Nieuwjaarsduik op 1 januari. Word je voor het eerst vader of moeder. Krijg je betaald werk waarop je al zo lang wachtte. Of ga je de stad verlaten waarin je al bijna vijftien jaar woont. Dit laatste is op mij van toepassing. Ja, na bijna vijftien jaar in Nijmegen te hebben gewoond, ga ik met ingang van 1 februari a.s. samenwonen in Horst. Wie had dit een jaar geleden gedacht? Ik in ieder geval niet. In een jaar kan er dus veel gebeuren. Dat kunnen leuke, vreugdevolle gebeurtenissen zijn, maar ook verdrietige, moeilijke gebeurtenissen. Dit kunnen jullie vast wel beamen.<br />
<br />
Samenwonen...nog een paar weken en dan is het zover. Samenwonen, na vijftien jaar alleen te hebben gewoond in een huis. Een soort studentenhuis, maar dan voor werkenden met eigen douche en keukentje. Het toilet deel ik met mijn medebewoners evenals de droger, de wasmachine en het kleine balkonnetje aan de achterzijde van het huis. Over een paar weken woon ik in een eengezinswoning met voor- én achtertuin en deel ik alles met één persoon in plaats van vijf personen. Wat een verschil! Ik ben er ook aan toe. Een nieuwe fase in mijn leven, een nieuwe richting. Letterlijk en figuurlijk.Vanaf juni jongstleden zei ik al vaker dat ik klaar was met het huis in Nijmegen én met Nijmegen zelf. Ik wist toen nog niet wat ik nu wel weet; een relatie aangaan én samenwonen in Horst. In een paar maanden tijd kan er dus ook veel gebeuren.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjFGjjgh5ET2CjJrM25x9bxz8rKZ8oS_i6J74TcSVGaHSfQ9_pjXtHG84mgjstB8rHAKO68TiJgeoCw2i8TsdBd-cbt7B5n6Wijzo0Yv_j58qwqVI9uLxNcQEs0agYFBc2X1mwmYqSxig/s1600/576_420_0-sprong-buiten-3004.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjFGjjgh5ET2CjJrM25x9bxz8rKZ8oS_i6J74TcSVGaHSfQ9_pjXtHG84mgjstB8rHAKO68TiJgeoCw2i8TsdBd-cbt7B5n6Wijzo0Yv_j58qwqVI9uLxNcQEs0agYFBc2X1mwmYqSxig/s1600/576_420_0-sprong-buiten-3004.jpg" height="225" width="320" /></a></div>
<br />
Een paar weken geleden vroeg iemand mij of dat ik niet bang ben om 'alles' te verliezen als het samenwonen toch niet blijkt te werken. Ik geef namelijk Nijmegen en mijn eigen woonruimte op om bij mijn partner in Horst te gaan wonen. Op haar vraag antwoordde ik met een volmondig "NEE". Nee, ik ben niet bang om 'alles' te verliezen. Als in de toekomst blijkt dat samenwonen voor ons niet is weggelegd....... tja..... dat zie ik dan wel weer. Ik leef <b>NU</b> en niet straks. Ik laat angst niet mijn leven leiden/beheersen. Ik verlies trouwens niet 'alles', want ik heb mezelf en ik neem mezelf overal mee naartoe. Ik beken hierbij wel eerlijk dat ik het spannend vind om te gaan samenwonen. Het is toch niet niks als je al vijftien jaar alleen hebt gewoond en alleen met jezelf rekening hoefde te houden. Het is een hele omschakeling. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn partner.Voor ons beiden geldt dat wij een sprong in het diepe gaan maken. Ik, die vijftien jaar alleen heeft gewoond. Hij, die sinds ruim een jaar alleen woont nadat ook zijn jongste dochter het ouderlijk huis heeft verlaten.Voor beiden is het een hele stap. Van twee 'kapiteins' op twee 'schepen' naar twee 'kapiteins' op één 'schip'. Om in scheepvaarttermen te blijven: "dat wordt <a href="http://www.encyclo.nl/begrip/schipperen" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>schipperen</b></span></a> voor ons beiden". ☺ We staan echter achter onze beslissing en gaan ervoor. Apart én toch ook <b>samen</b> springen wij in het diepe, het onbekende tegemoet.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisxCJNjSKYOQIGQ_H_E6lh962bldPwb3UfneUgmZjLEGfyHaIM4YrnVrqsNbzW9a30UWaup6kYDkP_nxfBJ1YxOna3F0uqn-1MsZSqwoCC_lw_K9lS4Z3rStzjdNW_9Fui56QqLuynpoE/s1600/P8250752+-+kopie+-+kopie+-+kopie.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisxCJNjSKYOQIGQ_H_E6lh962bldPwb3UfneUgmZjLEGfyHaIM4YrnVrqsNbzW9a30UWaup6kYDkP_nxfBJ1YxOna3F0uqn-1MsZSqwoCC_lw_K9lS4Z3rStzjdNW_9Fui56QqLuynpoE/s1600/P8250752+-+kopie+-+kopie+-+kopie.JPG" height="320" width="239" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-51663171746662773162014-07-07T16:03:00.002+02:002014-07-07T17:57:58.518+02:00Music is More than Words and a Melody<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio5G9apeyb0yOKf_fBnEGEHkoIoS-f-tvK-EHxUhzt4xNDL78SO2D-M1HbpdCvadP4k9ffbQVZfIVXpgupZ8nQNRqYMm7OfIsW77XU0M9cP80_u6u8yYsc3F0rcyST1MTQzRlZYi_17S4/s1600/glastonbury+sunset+-+kopie+(2).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio5G9apeyb0yOKf_fBnEGEHkoIoS-f-tvK-EHxUhzt4xNDL78SO2D-M1HbpdCvadP4k9ffbQVZfIVXpgupZ8nQNRqYMm7OfIsW77XU0M9cP80_u6u8yYsc3F0rcyST1MTQzRlZYi_17S4/s1600/glastonbury+sunset+-+kopie+(2).jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://krachtvanmuziek.nl/"><span style="color: #38761d;">krachtvanmuziek.nl</span></a> </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: left;">
<b><a href="https://www.youtube.com/watch?v=UrIiLvg58SY" target="_blank"><span style="color: #38761d;">More Than Words</span></a></b>...Wie kent dit nummer nog? Het is van de Amerikaanse hardrockgroep Extreme. Zij scoorden met deze ballad in 1991 een nummer 1-hit in Nederland. Als 17-jarige vond ik dit een erg mooi nummer. Trouwens, dat vind ik nog steeds. Aan dit liedje heb ik speciale herinneringen. Het was 'het' liedje van mijn eerste vriendje F. en ik. Hem heb ik eind 1990 leren kennen tijdens dansles in de Madson Club te Venlo. Wij hebben in 1991 drie maanden verkering gehad. Een paar maanden geleden kwam ik hem weer tegen op LinkedIn. Ik herkende hem meteen. Hij ziet er bijna nog hetzelfde uit als in 1991. Hij is alleen ietsjes ouder geworden, net als ik.☺ Via LinkedIn heb ik contact met hem opgenomen en hebben we elkaar (digitaal) gesproken. Erg leuk om na al die jaren weer contact met hem te hebben. Ik vraag me af of dat hij zich nog herinnert dat <em><strong>More than Words</strong></em> in 1991 'ons' liedje was. Op deze vraag kan ik natuurlijk geen antwoord geven, dit kan hij alleen zelf doen. Ik ben benieuwd of dat hij dit bericht leest op LinkedIn en mijn vraag beantwoordt. Who knows? Time will tell.</div>
<br />
Afgelopen weekend las ik op <a href="http://nu.nl/"><span style="color: #38761d;"><b>nu.nl</b></span></a> dat muziek (en optredens) sir Bob Geldof helpen bij het verwerken van het verlies van zijn dochter Peaches. Ik herken me hierin. De liedjes: <em><strong>Heaven can Wait</strong></em> (Meatloaf), <em><strong>The Power of Love</strong></em> (Jennifer Rush) and <em><strong>Once Upon a Time in the West</strong></em> (Ennio Morricone) geven me acht jaar na de dood van mijn vader ook nog veel troost en kracht als ik ze op de radio of tv hoor of zie. <em>(zie ook: </em><a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2014/04/herinneringen-aan-mijn-vader-some.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong><em>Herinneringen aan mijn vader.....</em></strong></span></a><em>)</em> Elke keer als ik een van deze liedjes hoor, is mijn vader voor mijn gevoel eventjes heel dichtbij. Uit het liedje <a href="https://www.youtube.com/watch?v=qtivSTZrezc" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Time to say goodbye</strong></span></a> (Sarah Brightman, Andrea Bocelli) haalt mijn moeder veel troost. Dit is een van de liedjes dat te horen was tijdens de crematie van haar vriend afgelopen november. Ooit, op mijn crematie zullen onderstaande drie liedjes afgespeeld worden. Wellicht volgen er nog meer. Time will tell. <br />
<ol>
<li><a href="https://www.youtube.com/watch?v=cGyQmH9NZcw" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Bright Eyes</strong></span></a> (Art Garfunkel). Vanaf mijn 12e levensjaar heb ik zelf konijnen gehad en dit liedje past dan ook echt bij mij. (Mijn laatste trouwe vriend Otje overleed op 3 november jl. nadat ik 11.5 jaar van zijn gezelschap, liefde en kameraadschap heb mogen genieten);</li>
<li><a href="https://www.youtube.com/watch?v=NyoTvgPn0rU" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>The Power of Love</strong></span></a> (Frankie Goes to Hollywood). Niet alleen omdat ik het een mooi nummer vind maar ook vanwege de tekst "<em>Make Love your Goal"</em>. En toeval of niet, mijn vader en ik hebben voor een liedje met dezelfde titel gekozen ♥;</li>
<li><a href="https://www.youtube.com/watch?v=L0CnLZv6IcY" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Cantare e' d'amore</strong></span></a> (Amedeo Minghi). Jaren geleden heb ik dit nummer en de bijbehorende clip op de tv gezien. Ik was meteen verkocht van de mooie jongen in de clip en het liedje. Achteraf gezien, is de clip een beetje 'luguber'. Desondanks blijf ik het een erg mooi nummer vinden, alhoewel ik geen idee hebt waarover in dit nummer gezongen wordt. Toch blijft hij op mijn afspeellijst staan.</li>
</ol>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNyWUKYc5q_8gwAB4nkb_qQEYxF_6hjZx3K7Gt5efG4p7XVmEsYOcVVHUrInGIY9BejrxG49xRtd115akfPRwu_vCB-thXg9L6C1-UYvJMMvukz6KLMvTunHD4-hPChxJRQzQZkWwWvgg/s1600/diamond1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNyWUKYc5q_8gwAB4nkb_qQEYxF_6hjZx3K7Gt5efG4p7XVmEsYOcVVHUrInGIY9BejrxG49xRtd115akfPRwu_vCB-thXg9L6C1-UYvJMMvukz6KLMvTunHD4-hPChxJRQzQZkWwWvgg/s1600/diamond1.jpg" height="240" width="320" /></a>Als je naar een liedje luistert, luistert je dan naar de tekst of naar de muziek? Kortom, ben je met jouw volle aandacht bij de muziek en luister je bewust naar de tekst of is het voor jou eerder achtergrondmuziek? Vaak hoor je de muziek wel, maar luister je niet bewust naar de muziek en/of de tekst. Muziek en/of een lied kan uit zoveel meer bestaan dan alleen melodie en woorden. Zo'n drie weken geleden was ik op een donderdag aan het zappen totdat ik bij MTV bleef stilstaan omdat het liedje <a href="https://www.youtube.com/watch?v=lWA2pjMjpBs" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Diamonds</b></span></a><span style="color: #38761d;"><b> </b></span>van Rihanna werd uitgezonden. Aan dit liedje heb ik speciale herinneringen. Een tijd geleden heeft een dierbaar persoon dit liedje voor mij uitgekozen en daarbij de opmerking gemaakt om eens heel goed naar de tekst van dit liedje te luisteren. Wat Rihanna zingt, is op mij en tussen ons beiden van toepassing, gaf hij nog als opmerking mee. Toen ik het liedje met zijn opmerking in mijn achterhoofd voor de eerste keer beluisterde, rolden de tranen over mijn wangen. Het liedje en zijn woorden raakten mij diep. Soms krijg ik nog een brok in mijn keel als ik dit liedje hoor of zie. Dit geldt ook voor het liedje <a href="https://www.youtube.com/watch?v=7AW9C3-qWug&list=PLAA57F7F705E40062&index=3" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Someone Like You</b></span></a> van Adele. In de tekst van dit liedje kan ik mij ook erg vinden. <b>Hij en ik</b>..............Wij zijn niet meer samen. Hierin heb ik mijn rust gevonden. Er blijft echter altijd een speciale band tussen ons bestaan! </div>
<br />
Een aantal weken geleden werd mijn aandacht tijdens de cursus <strong>Zelfmanagement</strong> getrokken door het liedje <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ntG50eXbBtc" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Gold</strong></span></a> (Spandau Ballet) dat op de radio werd afgespeeld. Ik werd getroffen door de tekst "GOLD. Always believe in your soul. You've have the power to know. You're indestructable, Always believe in, because you're GOLD." Een erg mooie boodschap die ik even mocht ontvangen. Zo voelde dat in ieder geval voor mij. Sinds een paar weken heb ik regelmatig het liedje <a href="https://www.youtube.com/watch?v=WUOtCLOXgm8" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>I Want to Break Free</strong></span></a> (Queen) in mijn hoofd en zing ik het hardop. Voor mij betekent dit liedje dat ik mij van oude patronen, emoties en angsten mag bevrijden. Het voelt al erg bevrijdend om dit liedje luidkeels mee te zingen. ☺ Muziek, een lied bestaat voor mij dus uit meer dan alleen een melodie of woorden. Een aantal van deze liedjes heb ik hier met jou gedeeld. Hoe geldt dit voor jou? Heb jij ook liedjes die <strong>More than Words</strong> voor jou vertegenwoordigen? <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEionMSIyeE56t5zgxWkjphKJBQhvIRrXXMs_8bM2X6WDDOmnQFnBXyzQDOgQ9nR4ZZH04E9-TdiWV2DN62lsaosoPBQdxCZeLn9tCk3NyA770mx6C-xkEeafRAxI-JmIjIPRG79lXWYKVg/s1600/pigeon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEionMSIyeE56t5zgxWkjphKJBQhvIRrXXMs_8bM2X6WDDOmnQFnBXyzQDOgQ9nR4ZZH04E9-TdiWV2DN62lsaosoPBQdxCZeLn9tCk3NyA770mx6C-xkEeafRAxI-JmIjIPRG79lXWYKVg/s1600/pigeon.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span>Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-46434391999647735672014-06-05T13:06:00.000+02:002014-06-05T13:34:14.572+02:00Stap voor stap voor stap voor ....onderweg naar..! Geniet je onderweg ook? <div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOLUMYPIDnTuwZFVISJi1NpekGuLN1WA_-YSklQ3oXqUVcXWys_9nT3bMzSw2qJlIzcYuUh0mlN78ny4FQSXc9VBHId8ffy0wNafz5aJDEhHgbuW4YpUAyoZAYd6Dt1uRChxkuhyphenhyphenX_VHM/s1600/wandelen+-+kopie+(2).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOLUMYPIDnTuwZFVISJi1NpekGuLN1WA_-YSklQ3oXqUVcXWys_9nT3bMzSw2qJlIzcYuUh0mlN78ny4FQSXc9VBHId8ffy0wNafz5aJDEhHgbuW4YpUAyoZAYd6Dt1uRChxkuhyphenhyphenX_VHM/s1600/wandelen+-+kopie+(2).jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: center;">Stap voor stap voor stap voor...... Zoals velen van jullie weten, loop ik mee aan georganiseerde wandeltochten. Ik heb nu al regelmatig deelgenomen aan een 25 km wandeltocht. Toch is elke 25 km wandeltocht weer anders. Dit ligt niet alleen aan de startlocatie, de weersomstandigheden en het gezelschap. Ook elke stap die ik tijdens zo'n tocht zet, is steeds weer anders. De ene stap is groter dan de andere, de ene stap neem ik bewuster dan de andere. Als ik te hard loop, roept mijn lichaam mij terug. Het schiet mij dan bijvoorbeeld in mijn onderrug of ik krijg kramp in mijn kuit. Ik moet dan wel letterlijk (even) een stapje terug nemen. Er zijn momenten dat ik hiermee moeite heb, omdat ik stiekem toch wel 6 km per uur (behoorlijk hoog wandeltempo) wil lopen. Eist iemand van mij dat ik 6 km per uur moet lopen? Nee! Ik doe dit zelf. Het strebertje in mij laat zich zo af en toe behoorlijk zien. Als het strebertje zich toont, geniet ik niet meer de wandeltocht. Ik zit in mijn hoofd, stoei met mezelf en ben dan even niet meer blij met mijn omgeving, de weersomstandigheden en ..last but not least..ME! Mijn omgeving, gezelschap en de weersomstandigheden kunnen er echter niets aan doen. Ik doe het zelf! Mijn lichaam fluit mij dus tijdens een wandeltocht nog weleens terug. In plaats van mijn lichaam te negeren en stug door te lopen, lukt het mij nu al vaker en sneller om het strebertje in mezelf te ontmoeten, te omarmen en daarna los te laten. Met andere woorden: Ik laat al sneller en gemakkelijker mijn hoge wandeltempo los om terug te schakelen naar een wat rustiger wandeltempo. Zo geniet ik dan weer van de (laatste) km's van de wandeltocht, de omgeving en mijn gezelschap in plaats van met mezelf te blijven stoeien. Het gaat toch om de weg, de reis ernaartoe en niet om het doel, de bestemming? </span><br />
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6-qgrWBgO8GeXzCG9700lNzWfHx10aGaIi6w3_tOnxK58Jnh6K5mt69k-3_fWl-4K4UOvFgGrB0zt66EVkS7-vgzhK8C1fHoKDAPncdZIjCzWm6O-9r0ewnYPUFUv0xGIFWyCvvr4WrU/s1600/rotorua+-+kopie.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6-qgrWBgO8GeXzCG9700lNzWfHx10aGaIi6w3_tOnxK58Jnh6K5mt69k-3_fWl-4K4UOvFgGrB0zt66EVkS7-vgzhK8C1fHoKDAPncdZIjCzWm6O-9r0ewnYPUFUv0xGIFWyCvvr4WrU/s1600/rotorua+-+kopie.jpg" height="212" width="320" /></a>Stap voor stap voor stap voor...........onderweg om mijn droom te verwezenlijken. Dit is het lopen van mijn pelgrimstocht in Nieuw-Zeeland en over mijn ervaringen <b>naar</b> en <b>in</b> Nieuw-Zeeland een boek schrijven. In mijn blog "<a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/10/blijft-het-bij-dromen-of-ga-je-jouw.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Blijf het bij dromen of ga je jouw dromen ook verwezenlijken</b></span></a><span id="goog_1757132791"></span><span id="goog_1757132792"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a>" heb ik al gezegd dat je actie mag ondernemen als je jouw droom wilt verwezenlijken. Je kunt niet lui in de stoel zitten en zeggen "Hop, kom maar". Nee, het is keihard werken! Soms loop je hierbij tegen je eigen frustraties op omdat je het idee hebt dat je geen stap vooruit komt. Tenminste, dat is bij mij het geval. Ik ben dan teveel gefocust op het doel en vergeet van de stappen onderweg te genieten. Jos Spierings gaf tijdens de workshop <b><span style="color: #38761d;"><a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2014/02/berenjagen.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;">Berenjagen</span></a> </span></b>het volgende advies: "Geniet van elke stap die je zet naar je bestemming, hoe groot of klein deze stap ook is. Focus je niet alleen op de stip aan de horizon." In mijn geval dus de andere kant van de wereld! Het gaat toch om de reis ernaartoe en niet om het doel op zich? Ja, daar heeft Jos helemaal gelijk in. Ik was het zelf alleen even vergeten, terwijl ik dit toch eerder in mijn blog "<a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/09/pelgrims-en-werkzoekenden.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Pelgrims en werkzoekenden</b></span></a>" had vermeld. Sinds Jos mij hieraan heeft herinnerd, heb ik al weer veel stappen gezet naar mijn stip op de horizon. Van elke stap die ik nu neem, hoe klein of groot deze ook is, geniet ik nu bewust. Ik geef mezelf regelmatig schouderklopjes en/of ik zeg hardop "Ik ben trots op mij! En ondanks het commentaar dat ik onlangs uit mijn omgeving heb mogen ontvangen en dat mij heeft geraakt, blijf ik in mezelf en in mijn droom geloven en ga ik ervoor! Hoe zit dat met jou?<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNXWcePKtctZ8ib6cR5EbK8ey2F3DT-oGj3-kn1pajnnQeTlkZfLeLVopdE3ix7LmYkmB34YGHV2QyYmXdoXMOP7UOjseb9j3UKOYS-B0ISAXjpHIp5tg0eBW07_9Vuju7gDS14X2JHG8/s1600/zee.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNXWcePKtctZ8ib6cR5EbK8ey2F3DT-oGj3-kn1pajnnQeTlkZfLeLVopdE3ix7LmYkmB34YGHV2QyYmXdoXMOP7UOjseb9j3UKOYS-B0ISAXjpHIp5tg0eBW07_9Vuju7gDS14X2JHG8/s1600/zee.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Eigen schaduw en voetstappen <br />
Bergen aan Zee, 28/10/12 </td></tr>
</tbody></table>
Stap voor stap voor stap voor...........je losmaken van iets of iemand. Wellicht ben je je op dit moment van iets of iemand los aan het maken, bijvoorbeeld van een vaste baan in een organisatie, van een vriend(in) of ....(<i>vul zelf maar in</i>)? Elke stap die je hierin zet, heeft zijn tijd nodig. Deze tijd kan een ander niet voor je bepalen, dat kun jij alleen. Gun jezelf die tijd ook. De volgende zin wilde ik in eerste instantie hier vermelden: "Probeer op een gegeven moment toch weer de mooie dingen van het leven te zien en blijft niet in het verleden of in negatieve gevoelens hangen." Maar ineens dacht ik: "Wie ben ik om dit te bepalen?" Als die ander in het verleden en/of in negatieve gevoelens wilt blijven hangen, is dat zijn/haar keuze. Mag ik hierover een oordeel vellen en ben ik hiervoor verantwoordelijk? Nee! Ik ben alleen verantwoordelijk voor mijn eigen leven, voor de keuzes die ik maak en de manier waarop ik in het leven sta. De ander is verantwoordelijk voor zijn leven en voor de manier waarop hij/zij in het leven staat. Het is aan mij om die ander te respecteren en te accepteren dat hij/zij anders in het leven staat dan ik. Ik betrap mij er echter op dat dit soms gemakkelijker gezegd dan gedaan en dan......?? Dan val ik van de denkbeeldige ladder een paar treden terug omdat ik soms toch nog bepaalde verwachtingen van die ander heb, zoals positief in het leven staan. Ik reageer dan vanuit mijn oude gedragspatroon op die ander en dat is lastig. Lastig voor die ander maar voor met name mezelf. Waarom? Ik heb de neiging om mezelf ook nog te veroordelen als ik vanuit mijn oude patroon op die ander reageer. Ik zie mezelf dan even niet meer als een in de basis liefdevol wezen. Ik word me echter steeds sneller van mijn oude patronen en afkeuringen bewust en kan ze ook steeds sneller en gemakkelijker ontmoeten, omarmen en loslaten. Het leven bestaat uit vallen en opstaan. Na elke val sta ik weer op. De ene keer wat sneller dan de andere keer, maar elke keer sta ik op en vervolg ik mijn reis, genietend van <u>mijn</u> en <u>het leven</u>. Wat doe jij? <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-56827640221600826202014-05-21T17:45:00.002+02:002014-05-21T17:46:16.723+02:00Het is bijna zover............Goodbye 30's, Hello 40's!<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBbVBXTznfM2vXV7_nvzO7wq1okkS4mDJ4USiCyTVzzAjydf5855-jfZxTO7LNbzr_oWuq1iUrpu5AdXa-SbgeCKQtm8_l3W_eV7QL7zHd_KCBfgwWcjf7y3q2Kex40k2O34pkSBr5yQ/s1600/balloon+over+Lake+Wakatip.jpg+test.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBbVBXTznfM2vXV7_nvzO7wq1okkS4mDJ4USiCyTVzzAjydf5855-jfZxTO7LNbzr_oWuq1iUrpu5AdXa-SbgeCKQtm8_l3W_eV7QL7zHd_KCBfgwWcjf7y3q2Kex40k2O34pkSBr5yQ/s1600/balloon+over+Lake+Wakatip.jpg+test.jpg" height="228" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Lake Wakatipu NZ</i></td></tr>
</tbody></table>
Het is bijna zover........over een paar uurtjes ben ik geen dertiger meer. Ik ben op 22 mei 1974 om 2.05 uur geboren. Dit betekent dus dat ik vanaf morgen een <b>veertiger</b> ben. Hoe ik me hieronder voel? MMMM, ik heb er gemengde gevoelens over. Aan de ene kant is het maar een getal en zeg het niets over mijn gevoelsleeftijd en die is 25. Aan de andere kant heb ik er toch een beetje moeite mee, omdat 40 jaar best wel oud klinkt. Het is het niet, maar toch! Als een meisje van 21 jaar, dat tegenover je in de trein zit, je ook nog met u aanspreekt, begin ik al helemaal te slikken. Oeps! Ze zien me niet meer als een 'jij', maar als een 'u', terwijl ik me toch echt een 'JIJ' voel!!<br />
<br />
Ze zeggen weleens dat het leven begint bij 40. Voor een gedeelte kan ik me in deze uitspraak wel vinden. Diep van binnen voel ik dat ik een andere levensfase inga. Ik kies nu bewust voor mezelf, ga bewuster met mezelf en mijn omgeving om en ga nu dingen doen waar mijn hart naar uitgaat. Dat is onder andere mijn pelgrimstocht lopen in Nieuw-Zeeland en over mijn ervaringen<b> naar</b> en <b>in </b>Nieuw-Zeeland <u>een boek schrijven</u>. Ik heb geen partner en kinderen, dus in principe kan ik gaan en staan waar ik wil. En, dat ga ik ook doen! Ik kijk er naar uit om over een aantal maanden naar de andere kant van de wereld te reizen en over mijn ervaringen een boek te schrijven. Twee jaar geleden zou deze gedachte nog niet in mij zijn opgekomen, laat staan tien jaar geleden, toen ik dertiger werd. Ik was er toen nog niet klaar voor. Ik wist twee jaar geleden nog niet eens dat ik best wel goed kan schrijven. Dat heb ik pas een jaar geleden ontdekt, toen ik betaald-werk-vinder werd. Vorig jaar kwam ook de gedachte op om een pelgrimstocht te gaan lopen in Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeeland stond al jaren op mijn <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Bucket_list" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>bucket list</b></span></a>. Het kwam er echter maar niet van om naar Nieuw-Zeeland te gaan. Nu word ik dus 40. Een mooie leeftijd om eindelijk eens naar Nieuw-Zeeland te gaan.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0teASL4Q1NgLexkRdoPTJE_T95nKFPxsTNN1MCIKvxYmhgdjUxLVoiVl5m2Dvq78oBXNtk8SRI_Glww0DAAPSnkyNsTHM8YwMtdBKVp-CLENEFQj31nkLTGRytPB8_QErvTJJdDP6SA/s1600/iren+en+monique+mini.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0teASL4Q1NgLexkRdoPTJE_T95nKFPxsTNN1MCIKvxYmhgdjUxLVoiVl5m2Dvq78oBXNtk8SRI_Glww0DAAPSnkyNsTHM8YwMtdBKVp-CLENEFQj31nkLTGRytPB8_QErvTJJdDP6SA/s1600/iren+en+monique+mini.jpg" height="233" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Mijn zus en ik op 23/5/1977<br />
Een dag na mijn derde verjaardag. </td></tr>
</tbody></table>
<br />
Zoals al eerder gezegd, voel ik me 25. Wil ik weer 25 jaar zijn? Op deze vraag heb ik een duidelijk antwoord. NEE! Weer die onzekerheden voelen die ik toen voelde. Nee! Weer het ziekte- en sterfproces van mijn vader meemaken op mijn 32e? Nee, laat maar! Ik heb het al een keer meegemaakt, ik hoef het niet nog eens mee te maken. Als ik er eens goed over nadenk, is het prima zo. De afgelopen 39 jaar heb ik veel meegemaakt. Dat waren mooie en minder mooie ervaringen. Ze hebben me wel gevormd in de persoon die ik nu ben. En daar ben ik trots op! Ik ben nu meer mezelf dan tien jaar geleden. Ik leef nu meer bewust en vanuit mijn hart dan tien jaar geleden, toen ik dertiger werd. Ik ben benieuwd wat ik als veertiger allemaal mag ervaren. En dat ze mij dan 'u' (gaan) noemen in plaats van 'jij' terwijl ik me geen 'u voel' maar een 'jij', hetzij zo. Ik eindig dit blog dan ook met de woorden "<b>Hello 40's, nice to meet you!</b>"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiBpzPX52-om-kTZ8T1aQfJ4141kOt24zekv-2J86Hn2_5hbRqDaKf2Bqds6_TigWYzEFu5VyWZaXFoVd71HOweQpLbRK4q04lYFnNUCegg64BG5BFajMSB6zKX4A9L5b_4pdl9gTFKA/s1600/Beautiful-40th-birthday-card-poem.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiBpzPX52-om-kTZ8T1aQfJ4141kOt24zekv-2J86Hn2_5hbRqDaKf2Bqds6_TigWYzEFu5VyWZaXFoVd71HOweQpLbRK4q04lYFnNUCegg64BG5BFajMSB6zKX4A9L5b_4pdl9gTFKA/s1600/Beautiful-40th-birthday-card-poem.jpg" height="320" width="218" /></a></div>
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-9810627160772851162014-05-03T17:00:00.000+02:002014-05-03T16:58:39.604+02:00Wie goed doet..........<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSmq1_85-oZ3LsdGE7XvCLu88iieyn1JTNaoWSDsTPubTqz5IWfayuXWdROpnaehleB_Ozk2FSDlQKGEGVQqTL65O4E_shpAJ2H8mNbBsQm298l4lhyO5iP30lCuydKdD13Lmq9e3_mAs/s1600/tegel.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSmq1_85-oZ3LsdGE7XvCLu88iieyn1JTNaoWSDsTPubTqz5IWfayuXWdROpnaehleB_Ozk2FSDlQKGEGVQqTL65O4E_shpAJ2H8mNbBsQm298l4lhyO5iP30lCuydKdD13Lmq9e3_mAs/s1600/tegel.png" height="200" width="200" /></a></div>
"Wie goed doet, goed ontmoet", is een spreuk waarvan jullie vast weleens gehoord hebben. Dit betekent: "Wie goede dingen doet voor andere mensen, kan soms ook goede dingen terug verwachten." Zo heb ik drie dagen geleden iets goeds (terug) gedaan voor mijn huisgenoten J. en R.. Van J. kreeg ik om 10.30 uur een sms-je of dat zij en R. bij mij konden douchen i.v.m. een verbouwing van hun badkamer. "Prima, kom maar": antwoordde ik. Als ik hen hiermee kan helpen, waarom niet? Bovendien hebben zij mij in het verleden ook vaak geholpen. Mijn, inmiddels overleden, maatje Otje heeft regelmatig bij hen gelogeerd als ik een paar dagen van huis was. Zij vonden het leuk om een konijn in huis te hebben. Ik was erg blij dat mijn maatje volop ruimte, beweging en aandacht kreeg gedurende de dagen dat ik afwezig was. Ook als mijn konijn niet bij hen had gelogeerd, hadden ze bij mij kunnen douchen. Ik help mensen namelijk graag.<br />
<br />
In de betekenis van de spreuk "Wie goed doet, goed ontmoet'" kan ik me wel vinden. Het is mooi dat als je iets goeds doet voor een ander, je soms iets goeds terug kunt verwachten. Ik vind wel dat je hier niet automatisch van moet uitgaan, wat regelmatig toch nog in onszelf of in onze maatschappij gebeurd. <span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);">Het is toch mooi om '<u>out of the blue'</u> (lees: zomaar) iets goeds te doen voor een ander, </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);">zonder daarbij een tegenprestatie te verwachten. Dit kan al iets 'ogenschijnlijk' kleins zijn, zoals glimlachen naar een onbekend persoon op straat. Glimlachen kost jou niet en kan iets heel moois opleveren. Misschien voelde de onbekende persoon zich wel alleen of verdrietig en heeft jouw glimlach zijn dag weer <b>kleur</b> gegeven. G</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);">eef iemand eens een welgemeend compliment. Jij vind het toch ook fijn om een compliment te krijgen? Het geeft mij een goed gevoel als ik een compliment krijg. Waarom zou ik een ander dit gevoel ook niet gunnen? Als je nog nooit een compliment hebt ontvangen, begin dan eens met geven. Ik ben ervan overtuigd dat je dan ook complimenten gaat ontvangen. Wellicht heb je een</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);"> 'Piet' in je netwerk die '</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);">Truus' op een specifiek gebied kan helpen, zodat zij weer een stapje dichterbij is in het verwezenlijken van haar droom. Het is dan toch mooi </span><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);">om deze twee personen met elkaar te verbinden? Op deze manier help jij 'Truus' ook in het verwezenlijken van haar droom. Hoe gaaf is het als je iemand kunt helpen in het verwezenlijken van zijn of haar droom? Ik vind het in ieder geval erg tof en het</span><span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);"> geeft mij een goed gevoel als ik iemand kan helpen. En ja, het doet mij goed als een onbekend persoon vriendelijk naar mij glimlacht. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcgllEgHjfFczI39AiJN1mJRMI_lmIeVK2kwsxE18JPqXhWXN4QmFyqv8v5Hd9sGkBjjXFcQK6IEZ5ZIH1sH42BNgo-PlTNNhhJcQKajsEYIwRnGeIp-nLYXv89gnMKrgwuok4coC5ltc/s1600/_MG_4180.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcgllEgHjfFczI39AiJN1mJRMI_lmIeVK2kwsxE18JPqXhWXN4QmFyqv8v5Hd9sGkBjjXFcQK6IEZ5ZIH1sH42BNgo-PlTNNhhJcQKajsEYIwRnGeIp-nLYXv89gnMKrgwuok4coC5ltc/s1600/_MG_4180.JPG" height="265" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">jong mannetjes edelhert</td></tr>
</tbody></table>
<span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);"></span><br />
<span style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.294118);"></span>
"Wie goed doet, goed ontmoet" is niet alleen van toepassing op mensen, maar ook tussen mens en dier. Dat is in ieder geval mijn mening en ervaring. Zo heb ik op eerste paasdag een ekster naar de <a href="http://www.dierenambulancenijmegen.nl/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">Dierenambulance Nijmegen</span></b></a> (<b>DAN)</b> gebracht, omdat hij volgens mij iets gebroken had. Dit was inderdaad het geval ; zijn pootje was op twee plaatsen gebroken. Het enige was zij voor hem konden doen, was hem laten inslapen bij de dierenarts. Ik had al zo'n donkerbruin vermoeden. Toch moest ik even huilen toen ik dit hoorde: het raakte mij. Aan de andere kant ben ik blij dat hem een langzame, pijnlijke dood bespaard is gebleven. Een dergelijke ervaring had ik afgelopen zondag met een koe. In een wei in Ede zag ik haar liggen. Haar soortgenoten stonden iets verder in de wei. Mijn gevoel zei dat ze niet in orde was. Op een gegeven moment verlieten haar soortgenoten de wei om op stal te gaan. Het lukte haar helaas niet om op te staan. Ze bleef dan ook alleen in de wei achter. Ik kon dit niet aanzien. Ik ben dan ook over het hek geklommen om haar gezelschap te houden. In eerste instantie dacht ik dat ze al dood was. Maar ze deed haar ogen weer open en keek mij aan. Ik heb haar geknuffeld en tegen haar gesproken. Samen met haar wachtte ik op de boer, die maar niet kwam. Twee van zijn kinderen kwamen wel om haar op stal te brengen. Dit lukte echter niet, zij kon namelijk niet meer op haar achterpoten staan. Het oudste jongetje vertelde dat ze oud was en dat ze haar al vaker moesten halen. Na circa vijf minuten gingen de kinderen weer naar binnen. Ik bleef bij haar en wachtte met haar op de boer. Deze kwam echter niet. Op een gegeven moment moest ik haar toch alleen laten. Ik heb haar nog flink geknuffeld, tegen haar gesproken en ben toen met tranen in mijn ogen weggegaan.<br />
<br />
Na dit voorval heb ik De Veluwe nog bezocht. Wandelend door het bos, dacht ik nog aan de koe. Deze gebeurtenis had behoorlijk wat indruk op mij gemaakt. Ook dacht ik nog even aan de ekster, die ik precies een week eerder naar de <b>DAN</b> had gebracht. Opeens...........<b>ritsel ritsel</b>.............nog net zag ik twee kleine biggetjes dieper het struikgewas induiken. Ze hadden ons (mijn wandelmaatje en ik) gespot en gingen er (met hun familie) vandoor. Mijn wandelmaatje en ik waren blij en enthousiast. We hadden weer biggetjes mogen zien. Nog geen tien minuten later zagen wij twee mannetjes edelherten grazen in een open plek in het bos. <i>(zie ook de video) </i>Het was schitterend om hen van dichtbij te zien. Na zo'n tien minuten hadden ze ons echter gespot en gingen ervandoor. Mijn wandelmaatje en ik waren helemaal happy. Het was namelijk al meer dan een jaar geleden, dat wij edelherten op eigen gelegenheid op De Veluwe hadden gezien. Er volgde echter nog meer moois! Zo'n 15 minuten later zagen wij hoe familie zwijn het bospad overstak. Het was al de tweede keer dat wij ze in het bos een pad zagen oversteken. Zo mooi en leuk om familie zwijn te zien oversteken en dit nu op video te kunnen vastleggen. Even later...... ..een luid gebrul van een van de zwijnen. Zij wilde als eerste (lees: de verkenner) het bospad oversteken waar wij op liepen, maar werd met ons geconfronteerd. Zij gaf een waarschuwing, draaide zich om en dook het struikgewas weer in. Zij waren van ons geschrokken, daarvan ben ik overtuigd. Teruglopend naar de auto zagen wij nog een kudde paarden het bospad oversteken, vleermuizen vliegen, een ree in het weiland staan en hoorden wij een onbekend aantal padden kwaken in een vijver. Wat hebben wij die avond vele en mooie cadeaus van moeder natuur mogen ontvangen. Mijn gevoel zegt dat dit bedankjes waren van de ekster en de koe. "Wie goed doet, goed ontmoet".<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/sdLxa0AUVy8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/RQYQyG6uNO4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-90114269021509951042014-04-30T10:52:00.000+02:002014-04-30T12:37:17.986+02:00Dieren geven ons (soms) een boodschap mee. Sta jij open om deze te ontvangen?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdquRzpSqqh1FCor157zd82nKcm_-1t9VgXo9giDyy2YQEjeIlLTu79-IjWrY7gSgKl2Rpt7tOx1uR8nbsN-06Uv_4nPhSBbZqQG3JZ93qk0PWeUekeqohoaHrjLhLXGTZJhiHYtWQLeY/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdquRzpSqqh1FCor157zd82nKcm_-1t9VgXo9giDyy2YQEjeIlLTu79-IjWrY7gSgKl2Rpt7tOx1uR8nbsN-06Uv_4nPhSBbZqQG3JZ93qk0PWeUekeqohoaHrjLhLXGTZJhiHYtWQLeY/s1600/image.jpg" height="213" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Reebokje gespot op De Veluwe ♥</td></tr>
</tbody></table>
Op vrijdagmiddag 21 maart jongstleden belde een intercedente van een uitzendbureau mij om <span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);">15.30 uur. Ze had een vacature waarop ze mij wilde voorstellen. Het betrof een secretariële functie voor 36 uur per week voor de duur van, in eerste instantie, een jaar. De 36 uur mochten verdeeld worden over 4 dagen. Minder dan 36 uur per week werken, was echter niet bespreekbaar. "Mwaa", daar begon het bij mij al te kriebelen. Het bleef niet bij kriebelen alleen. Toen ik te horen kreeg dat het om een functie ging in een traditioneel hiërarchische werkomgeving, gingen mijn nekharen ook nog overeind staan. </span><span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);">Begrijp mij niet verkeerd; ik heb niets tegen hiërarchie. Ik ben alleen niet een volgzaam type die op 'alles' wat haar leidinggevende zegt met "Ja en Amen" reageert. Ik heb een eigen mening en steek deze ook</span><span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);"> <a href="http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=niet%20onder%20stoelen%20of%20banken%20steken" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">niet onder stoelen of banken</span></b></a>.</span><span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);"> Ondanks het gekriebel (lees: mijn mwa-gevoel) en mijn overeind staande nekharen, reageerde ik toch positief op de vraag van de intercedente of ze mij op de functie kon voorstellen. Waarom? Misschien kwam het omdat ik me al grieperig voelde. Wellicht wilde ik na lange tijd thuis te hebben gezeten, wel weer een betaalde baan. Het realiseren van mijn droom (lees: pelgrimstocht lopen in Nieuw-Zeeland en over mijn ervaringen <u>náár</u> en <u>in</u> Nieuw-Zeeland een boek schrijven en uitgeven), speelde in ieder geval een rol in mijn beslissing om positief te reageren op de vraag van de intercedente. Met mijn ja-antwoord was helaas voor mij de kous nog niet af. Nee, ik moest ook nog een motivatie schrijven en deze uiterlijk maandagochtend naar de intercedente mailen, zodat zij mij dan op dinsdag kon voorstellen </span><span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);">aan de opdrachtgever. Na dit telefoongesprek baalde ik als een stekker. Ten eerste, omdat ik niet eerlijk was geweest naar de intercedente. Last but not least, ik was niet eerlijk geweest naar mezelf. 36 uur per week als secretaresse werken, vind ik te veel. Werken in een</span><span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);"> traditioneel hiërarchische omgeving, zie ik al helemaal niet zitten. Toch negeerde ik nog mijn gedachten en mijn gevoelens (lees: mijn intuïtie) over de functie en werkomgeving, ook omdat ik me steeds zieker ging voelen.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ2m8XPYfvKEQwmbrFnJbudJQuKEMDWUcIVwsiSEod2lpHxlvN1GZc56NdKgrf0L3YiCOBEcP9q_XE-OiRZzrNMb09C_Dhwz0TdnaZZ1nLPFPPpyMwfYffBd8NkJhwaP1erYkhmUUv5n0/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ2m8XPYfvKEQwmbrFnJbudJQuKEMDWUcIVwsiSEod2lpHxlvN1GZc56NdKgrf0L3YiCOBEcP9q_XE-OiRZzrNMb09C_Dhwz0TdnaZZ1nLPFPPpyMwfYffBd8NkJhwaP1erYkhmUUv5n0/s1600/image.jpg" height="150" width="200" /></a></div>
<span style="text-align: center;"><br />Op maandagochtend om 9.00 uu</span><span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);">r probeerde ik dan toch mijn motivatie op te schrijven. Dit was </span><span style="text-align: center;">mij het weekend namelijk niet gelukt, omdat ik het hele weekend ziek was geweest. </span><span style="text-align: center;">Op maandagochtend voelde ik me wel weer wat beter, maar het schrijven van mijn motivatie lukte nog steeds niet. "Hoe komt dit toch, Monique?" Ben je wel eerlijk naar jezelf? Geef nu maar eerlijk toe dat de functie, het aantal werkuren en de werkomgeving je gewoon niet aanspreken". Maar nog steeds negeerde ik het stemmetje van mijn intuïtie en luisterde naar mijn verstand. Dus daar zat ik achter de laptop, druk stoeiende om mijn motivatie op 'papier' te krijgen. </span>Ineens.....................<b>BAM</b>.......... een keiharde knal tegen het raam. Verschrik keek ik omhoog en zag nog net een duif wegvliegen, die zojuist tegen het raam was aangeknald. Goh, wat was ik blij dat de duif nog leefde. De boodschap die zij kwam brengen, was voor mij <a href="https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/het-is-zo-klaar-als-een-klontje" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">zo klaar als een klontje</span></b></a>. Deze luidde: "Monique, luister nu naar je gevoel en ben eerlijk naar jezelf!" Nu kon ik er toch echt niet meer onderuit. Hoe duidelijk wil je het hebben! Nog geen vijftien minuten na deze ervaring belde de intercedente, omdat ze mijn motivatie nog niet had ontvangen. Ik vertelde haar dat ik me terugtrok als kandidate. Mijn redenen hiervoor heb ik haar ook verteld. Het was geen gemakkelijk telefoongesprek, dat kan ik jullie wel zeggen! Maar ik ben heel blij dat ik uiteindelijk toch naar mijn gevoel (intuïtie) heb geluisterd. <b>DANK JE WEL</b>, lieve duif , voor het brengen van jouw boodschap!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipim2qL1tvuwYUuSTFwPmISh0ko7u6Bg1dWZxv0NMCiogHOpvfnPesSmKrTT3xriha4_I8wMe_YIjS9M03wPoc-QCFPkeVXgOkQb_5TUhFaREqABU4a5MnNSoIFXJPMyStK-pn1HbdVS0/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipim2qL1tvuwYUuSTFwPmISh0ko7u6Bg1dWZxv0NMCiogHOpvfnPesSmKrTT3xriha4_I8wMe_YIjS9M03wPoc-QCFPkeVXgOkQb_5TUhFaREqABU4a5MnNSoIFXJPMyStK-pn1HbdVS0/s1600/image.jpg" height="213" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De 'verkenner" ♥ </td></tr>
</tbody></table>
Zo'n 1,5 week later had ik een soortgelijke ervaring. Al een tijdje wilde ik me terugtrekken uit een functie op vrijwillige basis, waarvoor ik me begin dit jaar had aangemeld. Vanaf dag 1 had ik echter al twijfels of dat de functie wel echt bij mij zou passen. Deze twijfels bleef ik negeren tot begin april. In de eerste week van april werden mijn twijfels steeds sterker en daarmee het stemmetje van mijn intuïtie steeds luider. Toch bleef ik dit stemmetje nog negeren. Tot 5 april. Wat gebeurde er op 5 april, vragen jullie je misschien wel af? Nou, op 5 april heb ik voor het eerst in de vrije natuur wilde zwijnen ontmoet. Diegenen die mij kennen en mijn blogs regelmatig lezen, weten dat ik zeer regelmatig en graag naar De Veluwe ga. Wilde zwijnen had ik er echter nog niet ontmoet. <i>Een aantal maanden geleden heb een keer deelgenomen aan een georganiseerde <a href="http://www.lekkerwegmetgroepen.nl/Activiteiten/Detail/wildkanseltocht/156" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">wildkanseltocht</span></b></a>. Toen heb ik een wild zwijn gezien. Toch is het een geheel andere ervaring als je op eigen gelegenheid een wild zwijn ontmoet in de natuur.</i> Op 5 april was het dan zover; mijn eerste ontmoeting met niet <b>één</b> maar gelijk twee wilde zwijnen. Een zeer mooie en tegelijkertijd ook erg spannende ervaring. Wilde zwijnen kunnen namelijk erg gevaarlijk zijn als ze jongen hebben. En die hadden ze. Ik liep dan ook meteen door, zo spannend vond ik het. Toch was ik me wel meteen bewust van de boodschap die zij voor mij hadden, namelijk: "Monique, stel niet meer uit wat je al lange tijd aan het uitstellen was, maar ga de confrontatie aan". Met andere woorden, "luister naar je intuïtie en trek je terug uit de functie". Zo gezegd, zo gedaan. De dag erop ben ik de confrontatie aangegaan en heb ik me teruggetrokken uit de functie. <b>DANK JULLIE WEL</b>, lieve zwijnen, voor het geven van jullie boodschap. <b>DANK JULLIE WEL</b><i>,</i> dat ik jullie vanaf 5 april tot op heden nog bij elk bezoek aan De Veluwe mag ontmoeten. Zo bijzonder om jullie (groot en klein) te zien in de vrije natuur.<br />
<br />
Hebben jullie ook een bijzondere ervaring, ontmoeting met een dier gehad? Zo ja, willen jullie deze dan met mij en anderen delen?<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmWy4bmLmOFrkgOVydhlD8SexSQqTpDj6L0IVVz4gWPQ5PSF3BJIRPKIfXEMmlKUsbhloWVeQnNn9KmRgSdZAgaUbtBJfB_uFzQ2hN54gJhFMPHv_dJK7Dzul-faXHEU3iDCYvaJQcoTk/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmWy4bmLmOFrkgOVydhlD8SexSQqTpDj6L0IVVz4gWPQ5PSF3BJIRPKIfXEMmlKUsbhloWVeQnNn9KmRgSdZAgaUbtBJfB_uFzQ2hN54gJhFMPHv_dJK7Dzul-faXHEU3iDCYvaJQcoTk/s1600/image.jpg" height="213" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Volwassene en een van de circa 25 biggen die wij zagen ♥</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZqzvXY6v8T-XM-HUF_zGRupGz5WCg_syi-Wk-wBt5yXDULEhzmvNfdiLQYXKGYdd-CaFqJDuyfphIovN9nbcTrIVxMGxdS62pyyqm-Ps5pX2USanRB3x6ZWVuu42nK1NNtwMUnqAPhdU/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZqzvXY6v8T-XM-HUF_zGRupGz5WCg_syi-Wk-wBt5yXDULEhzmvNfdiLQYXKGYdd-CaFqJDuyfphIovN9nbcTrIVxMGxdS62pyyqm-Ps5pX2USanRB3x6ZWVuu42nK1NNtwMUnqAPhdU/s1600/image.jpg" height="213" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Keuvelende" biggen ♥</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<i style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.296875);"><b>NOOT</b>: Wilde zwijnen staan o.a. voor de confrontatie aangaan. Lees hierover meer in het boek "<a href="http://www.bol.com/nl/p/medicijnkaarten/666812691/" target="_blank"><span style="color: #38761d;">Medicijnkaarten: dieren als symbolen voor helende kracht</span></a>"</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-60215394316113657652014-04-10T14:59:00.000+02:002018-03-23T22:29:57.962+01:00Herinneringen aan mijn vader....... some sweet..........some bitter, maar voor altijd in mijn hart 💚 <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijpYXKX-Ck8cfzaaonJm_I0XLa4E0mdtuWUUB9xhKqXntSYDb-2SnBQE01h72p_hqRRQ0H3QBgkA0QqFdCPcCF7X1YrkTzLVjaWx0ZxBr7KS0hEoBWyjR-7vX6HMjJhV_vTtAp4SDkQsY/s1600/regen.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijpYXKX-Ck8cfzaaonJm_I0XLa4E0mdtuWUUB9xhKqXntSYDb-2SnBQE01h72p_hqRRQ0H3QBgkA0QqFdCPcCF7X1YrkTzLVjaWx0ZxBr7KS0hEoBWyjR-7vX6HMjJhV_vTtAp4SDkQsY/s1600/regen.gif" width="200" /></a>Onlangs las ik een blog van <a href="http://katjalinders.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Katja Linders</strong></span></a> met als titel: "<span style="color: #38761d;"><strong><a href="http://katjalinders.nl/leef-zo-dat-je-geen-spijt-hebt-van-de-dingen-die-je-niet-hebt-gedaan/" target="_blank"><span style="color: #38761d;">Leef zo dat je geen spijt heb van de dingen die je niet hebt gedaan</span></a>"</strong></span>. De manier waarop ze over haar vader sprak, deed iets met mij. Zelf was ik al geruime tijd aan het dubben of ik een blog aan mijn vader zou wijden, maar ik was er nog niet over uit. De manier waarop Katja in haar blog over haar vader sprak, raakte mij echter zodanig en trok mij over de streep. Deze blog wijd ik dus aan mijn vader. Ik merk wel dat ik het erg spannend vind om een blog over hem te schrijven, ik word namelijk continu afgeleid om andere dingen te doen. Aan de andere kant word ik ook steeds naar de computer getrokken om verder te gaan met mijn blog. Diep van binnen voel ik namelijk dat het goed voor mij is om over mijn vader moet schrijven. Waarom? Wellicht nog een stukje (rouw)verwerking? <br />
<br />
De laatste weken mis ik je erg. Dat komt misschien ook omdat je sterfdag er weer aankomt. Over 6 dagen (16 april a.s.) is het namelijk 8 jaar geleden dat je bent gestorven. Goh, aan de ene kant vlieg de tijd, aan de andere kant is het als de dag van gisteren. Dinsdag keek ik 'toevallig' naar De Wereld Draait Door en daar hadden ze het over de componist Ennio Morricone. Mijn voelsprieten gingen meteen omhoog, want het zou toch niet zo zijn dat ze <a href="https://www.youtube.com/watch?v=AHe07HT5NQA" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>HET</b></span></a> liedje van hem daar lieten horen. Dat gebeurde dus wel, maar op een andere wijze dan ik had verwacht. Misschien ook maar beter ook. Mijn tranen stroomden al. Als ze het liedje op de originele wijze hadden laten horen, had ik misschien wel een hele emmer vol gehuild. Aan dit liedje heb ik speciale herinneringen. Het was namelijk het eerste liedje dat op jouw crematie werd gedraaid. Ik luister er nog regelmatig naar. Het geeft mij troost, alhoewel ik ook vaak hard moet huilen als ik het hoor. Dit geldt ook voor <a href="https://www.youtube.com/watch?v=hyOsjSvir7A" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Heaven can Wait"</b></span></a> (Meatloaf) en <a href="https://www.youtube.com/watch?v=5boRQcTvnwU" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"The Power of Love"</b></span></a> (Jennifer Rush), de andere liedjes die op jouw crematie werden gedraaid. Je vond de muziek van Ennio Morricone erg mooi, kon de muziek van Meat Loaf erg waarderen en je was kapot van de zangeres Jennifer Rush. Kort voor je dood hebben wij in de jouw flat nog een briefje gevonden waarop je had geschreven: "Jennifer Rush, Power of Love". Voor ons een teken dat wij dit liedje op jouw crematie moesten draaien; niet wetende dat deze al eerder zou komen dan verwacht.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTNrLraCXn0Hc23OANA1qUrYHCpNORzmY47yuTi0Q3sH8WehZ7HQV3Q8ZmQH7wIlYxSHc2aBDEtd2dO14hcmD_ijjUVFo-uNjnnFdyHYytu8Vlv2YpbDlppJQ4EJ8C2XEj7RmNHrsVFw0/s1600/I+use+memories.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="117" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTNrLraCXn0Hc23OANA1qUrYHCpNORzmY47yuTi0Q3sH8WehZ7HQV3Q8ZmQH7wIlYxSHc2aBDEtd2dO14hcmD_ijjUVFo-uNjnnFdyHYytu8Vlv2YpbDlppJQ4EJ8C2XEj7RmNHrsVFw0/s1600/I+use+memories.jpg" width="200" /></a>Op jouw crematie hebben Irene (mijn zus) en ik nog gesproken. We hebben gezegd wat wij wilden zeggen: mooie herinneringen en ook minder mooie herinneringen. Want waarom zouden wij de waarheid verbloemen? De meeste mensen die jou kenden, wisten namelijk dat jij een alcoholprobleem had. Ja, ozze pap was een alcoholist. Een aantal bittersweet herinneringen van jouw alcoholisme staan op mijn netvlies gebrand. In eerste instantie wilde ik er hier een paar noemen, maar ik heb besloten om dit niet te doen. Niet alleen uit respect voor jou en Irene, maar ook omdat ze persoonlijk zijn. Ik weet dat jij veel hebt meegemaakt. Sommige mensen zullen nu zeggen dat dit geen excuus is om dan maar verslaafd te raken aan, in dit geval, alcohol. Dat klopt! Toch kan ik er begrip voor opbrengen. Dit begrip leren opbrengen, heb ik o.a. geleerd bij de <a href="http://www.al-anon.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Al-Anon</b></span></a> Familie Groep in Venlo. Zij hebben mij ook geleerd dat je tegen een alcoholist niet moet zeggen: "Als je van mij houdt, dan drink je niet". Alcoholisme is namelijk een ziekte; een drankje is teveel en 20 is te weinig. Verder heb ik geleerd om anders op jou te reageren, als je weer eens dronken was. Ik heb veel steun gehad aan de Al-Anon Familie groep. Zeer recent kwam ik nog een lotgenote uit de Al-Anon Familie Groep Venlo tegen. Dit was tijdens de <a href="http://www.venloop.nl/wandelen" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Venloop</b></span></a> in Venlo op 29 maart jl.. Het was bijzonder om haar na jaren weer te ontmoeten. We herkenden elkaar meteen. Terug naar jou, pap! De laatste 4 jaar van je leven heb je geen druppel meer aangeraakt. Irene en ik waren erg trots op jou. Dit hebben wij ook op jouw crematie gezegd!<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhU88yABCbIYNRQ_6uKjw91dNKvFse4u8sktkr0hcC2lVIXuDJ_M3G1q_7tzW51a6nWXWGH6e6J3hO3vUvhqQ1Z89PuVK7feWHurL4_kmAOtjSLLxSMCNgaXQOfSk30m9FRbKx-aCHHL0/s1600/herinneringen.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhU88yABCbIYNRQ_6uKjw91dNKvFse4u8sktkr0hcC2lVIXuDJ_M3G1q_7tzW51a6nWXWGH6e6J3hO3vUvhqQ1Z89PuVK7feWHurL4_kmAOtjSLLxSMCNgaXQOfSk30m9FRbKx-aCHHL0/s1600/herinneringen.jpg" width="146" /></a>Op jouw verjaardag, 6 weken na jouw dood, hebben wij je opgehaald bij het crematorium te Blerick. Ik herinner me nog dat een medewerker met een papieren zak kwam waarin jij (lees: de urn met jouw as) zat. Ik herinner me ook nog dat ik zei: "Goh, pap zit in de zak van Max" om daarna huilend naar buiten te gaan, omdat het me even te veel werd. Voordat wij jou gingen uitstrooien, hebben wij eerst in Tegelen een stuk vlaai gegeten ter gelegenheid van jouw verjaardag. Jij stond te pronken op tafel. We hadden de urn namelijk op tafel gezet. Het kon ons niet schelen wat andere mensen hiervan dachten. Het ging ons om jou, het was jouw verjaardag. Hierna hebben wij jou uitgestrooid op het<u> Petatteveld</u> (lees: aardappelenveld) in Tegelen. Het veldje dicht in de buurt van de flat waar jij de laatste jaren van jouw leven hebt gewoond en waar jij de honden (lees: Duf en na zijn dood Trix) vaak uitliet. Jou uitstrooien was mooi, maar tegelijkertijd ook wel heftig om te doen. Ik herinner me nog, dat Irene op een gegeven moment haar hand in de urn stak om jou met haar blote handen uit te strooien. In eerste instantie schrok ik hiervan, maar even later volgde ik haar voorbeeld. Bij het bankje waarop jij vaak een sigaretje rookte, hebben wij drie rozen en wat van jouw as neergelegd. Ik herinner me dit nog als de dag van gisteren.<br />
<br />
Een jaar na jouw dood, op 16 april 2007, waren Irene en ik weer op het Petatteveld en zaten we op het alde knaoke bankje. <i>Het alde knaoke bankje was een bankje waarop mijn vader en een aantal van zijn flatgenoten van 60+ regelmatig zaten om te kletsen. Mijn vader noemde dit bankje gekscherend 'alde knaoke bankje' (lees: oude botten)</i>. Irene en ik zaten op dit bankje te wachten op iets,.. op iets dat maar niet kwam. Wat hadden wij dan gedacht? Dat jij ineens uit de dood zou herrijzen? Na een tijdje zijn we maar gegaan. We waren teleurgesteld en de hele ervaring was een beetje een <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Anticlimax" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>anticlimax</b></span></a>. Maar wat hadden wij dan verwacht of gedacht? Ik wist het toen niet en weet het nu ook nog niet. Het doet er ook niet meer toe. Irene en ik hebben besloten dat wij jouw sterfdag om de vijf jaar gezamenlijk herdenken. Over twee jaar gaan wij jouw sterfdag dus weer gezamenlijk herdenken (mits ik dan nog in Nederland woon), net zoals drie jaar geleden. Dit jaar ga ik op jouw sterfdag naar de <a href="http://waarmaakdag.nl/about/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Waarmaakdag</b></span></a> in Nijmegen, om zo weer een stapje dichterbij te komen in het realiseren van mijn droom. Ik vind het eigenlijk wel een heel mooi gegeven dat de Waarmaakdag in Nijmegen op jouw sterfdag valt. Nu ik dit allemaal heb opgeschreven, voel ik een rust in mij. Ik ben blij dat ik een blog aan jou heb gewijd. Je blijft voor altijd in mijn 💚 en ik ben trots op jou!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixrmHRIhace7RJ9yV3Wvr_I5ojL8UeZ6FHSNUXGTZIi-9XoNhEtF4RFG88n_NtYYlDDh-I4MGm5ophiD_Mo8h4U7FRLEQDPugrreZsJgjavjxH1GAiaIFov1yeF6MmaVClpSgF3d4pdng/s1600/herinneringen-zullen-altijd-blijven-easy-branches.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixrmHRIhace7RJ9yV3Wvr_I5ojL8UeZ6FHSNUXGTZIi-9XoNhEtF4RFG88n_NtYYlDDh-I4MGm5ophiD_Mo8h4U7FRLEQDPugrreZsJgjavjxH1GAiaIFov1yeF6MmaVClpSgF3d4pdng/s1600/herinneringen-zullen-altijd-blijven-easy-branches.png" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-78488938341493480812014-03-19T19:18:00.000+01:002014-03-19T20:44:04.846+01:00van... Even helemaal niets en one day at a time.... naar......Waarvan krijg je energie, waar wordt jij blij van?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha53hkJa6fVd2oEXnyIfq0MaIFCZrz8hWLxbCsq0ISOr1eAUQZkqLMRBjPzfHysUHyvTPuWacQ5wiug7AlJLGzF88vZUwkVfQTOdy7Djf9qnuQzYo6N-3qyFoKbEQWTmHA1lY7TEzPLaQ/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha53hkJa6fVd2oEXnyIfq0MaIFCZrz8hWLxbCsq0ISOr1eAUQZkqLMRBjPzfHysUHyvTPuWacQ5wiug7AlJLGzF88vZUwkVfQTOdy7Djf9qnuQzYo6N-3qyFoKbEQWTmHA1lY7TEzPLaQ/s1600/image.jpg" height="146" width="200" /></a>Goh..........wat heb ik me een tijdje flink....... gevoeld. Mijn energiepeil stond op een zeer laag pitje en mijn enthousiasme en zelfvertrouwen waren ook flink ondergesneeuwd. Dat laatste vind ik toch wel knap, omdat het in Nederland deze winter nog niet of erg weinig heeft gesneeuwd. Ik had écht nergens zin in. 'S ochtends zette ik standaard om 10.00 uur de tv aan om half naar Koffietijd en andere programma's te kijken. 'S avonds tegen een uur of 22.00 uur ging de tv dan weer uit om de volgend ochtend de hele riedel weer te herhalen. De hele dag half tv kijken........nou, wat geeft je dat energie en wat wordt je daar vrolijk van. Niet dus!! Ik keek trouwens <b>half </b>tv, niet eens heel (lees: bewust). Voor de helft van de tijd was mijn aandacht namelijk niet bij het tv-programma dat werd uitgezonden, maar zaten mijn gedachten ergens anders. Lekker handig, Monique, half tv kijken. Als je dan toch de hele dag tv kijkt, doe het dan heel (lees: bewust). Steek je er misschien toch wat van op, ontspan je ervan en/of kun je ervan genieten. Genieten van de hele dag tv kijken, deed ik in ieder geval niet. Vaak zat ik me te ergeren, mijn ontspanning was hierdoor dus ook ver te zoeken. Waarom ik dan toch het programma bleef kijken terwijl ik me zat te ergeren, mag Joost weten. Ik kan je het antwoord hierop in ieder geval niet (meer) geven. Ik was even een halve zombie geworden. Althans, zo voelde ik me.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCh5XJqZIgNlxhnHUtRPEs-6swpQBZZhqZvDFgjJr3kSaIblXi3eQrE9WFhnKE86ZhHpbvqLEjG-G6yaY-S9SzLKW1mMclzA2txwVcMhLAt4pRgjl_XnMD_ExJOUNEUsHd9LtFsYkS5bE/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCh5XJqZIgNlxhnHUtRPEs-6swpQBZZhqZvDFgjJr3kSaIblXi3eQrE9WFhnKE86ZhHpbvqLEjG-G6yaY-S9SzLKW1mMclzA2txwVcMhLAt4pRgjl_XnMD_ExJOUNEUsHd9LtFsYkS5bE/s1600/images.jpg" height="142" width="200" /></a>Waar zaten mijn gedachten dan? Nou, overal en nergens, bijv: : "Ik moet een blog schrijven, ik moet de dromenvanger nu eens afmaken, ik moet meer aandacht aan mijn crowdfunding project besteden". Ik moest zoveel van mezelf. Van het niets doen, werd ik namelijk heel erg onrustig in mijn hoofd. Daarnaast voelde ik me schuldig, omdat ik:<br />
* de energie niet had om een dromenvanger af te maken voor de dochter van een vriendin;<br />
* de energie niet had om te solliciteren;<br />
* geen energie had om weer een blog te schrijven;<br />
* geen inspiratie en energie had voor mijn crowdfunding project.<br />
Na een tijdje (lees: dagen) ontdekte ik dat ik er niets mee opschoot om me schuldig te blijven voelen over het feit dat ik even geen energie had voor mijn lopende projecten. Mijn energiepeil zou door dit (schuldig voelen) gevoel ook niet aangewakkerd worden, het verminderde zelfs eerder nog.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAoBQ1LgP4IiAYFVyCOPw_A-zugUlpJcvu9jOOgi5cOEd_R1wmFv28lIEglbLJf97BUQ6RtrqLh5HvRC-HnpAqY7XqQqyx39Rho7A4e_UVF2-vbgQxYuiE2OUsVY1DMT7HQn22pPf7jCk/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAoBQ1LgP4IiAYFVyCOPw_A-zugUlpJcvu9jOOgi5cOEd_R1wmFv28lIEglbLJf97BUQ6RtrqLh5HvRC-HnpAqY7XqQqyx39Rho7A4e_UVF2-vbgQxYuiE2OUsVY1DMT7HQn22pPf7jCk/s1600/image.jpg" height="168" width="320" /></a>Hoe ben ik met mezelf dan toch weer in het reine gekomen? Hoe heb ik mezelf weer uit de knoop gehaald? Door te accepteren dat ik even met mezelf in de knoop zat. Door te accepteren dat ik even geen energie had. Door de dag te nemen zoals hij kwam. Door <a href="http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=pas%20op" target="_blank"><span style="background-color: white;"><span style="color: #38761d;"><b>pas op de plaats te maken</b></span></span></a> en mijn rust te nemen. Ik had deze rust <u>gewoon </u>zo nodig, ook al wilde mijn hoofd hier in eerste instantie niet aan. Door pas op de plaats <b>te</b> <b>durven maken</b> en te accepteren dat ik ogenschijnlijk even geen voortgang maakte, werd het al veel rustiger in mijn hoofd. Ik vergelijk het met de winter en de lente. In de winter is de natuur in rust(stand), de natuur staat 'ogenschijnlijk' stil. Ogenschijnlijk, want onder de oppervlakte is er namelijk van alles in beweging. In de lente komt de natuur weer tot groei en bloei. Zoals bekend, volgt de lente op de winter. Als ik nu kijk naar de <a href="http://www.kalender-365.nl/seizoenen-jaargetijden.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>meteorologie en de astronomie</b></span></a>, bevond ik me de laatste weken 'gewoon' in de winterstand. (lees: de ruststand). Dus, maak je geen zorgen, Monique. Dat doet de natuur ook niet. De natuur gaat ook gewoon zijn gang en .......takes it one day at a time.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-ovMjFQcDIPk/UyBSAz1tZuI/AAAAAAAAB8E/4WirbM5tQPQ/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-ovMjFQcDIPk/UyBSAz1tZuI/AAAAAAAAB8E/4WirbM5tQPQ/s1600/image.jpg" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dé reeën in Baarle-Nassau</td></tr>
</tbody></table>
Daarnaast ben ik de natuur weer ingegaan. Zo heb ik op 9 maart jl. weer deelgenomen aan een georganiseerde wandeltocht in Baarle-Nassau. Samen met een wandelmaatje heb ik 25 km gelopen. Het was een erg mooie tocht en wij hadden schitterend weer. Onderweg naar Baarle-Nassau zag ik vanuit de auto al drie reeën in een weiland staan. Jippie, mijn eerste reeën van dit jaar gespot. Ik werd er helemaal blij van. Gedurende de wandeltocht zagen mijn wandelmaatje en ik nog twee reeën in een weiland lopen. Kort voordat ik ze zag, had ik al een gevoel dat wij in deze omgeving weleens reeën zouden kunnen tegenkomen. En ja hoor............binnen 1 minuut zag ik deze mooie wezens in een weiland staan. Het is mij nog gelukt om een foto van ze te maken voordat ze weer weg waren. Mijn energiepeil was al aan het stijgen, maar na het zien van deze schoonheden steeg hij nog meer. Vlak na het zien van de reeën kwamen wij op ons pad nog een mooi kikkertje tegen. Ik vermoed dat hij net uit zijn winterslaap was gekomen, omdat hij nog onder de modder zat. Het zien van dit kikkertje maakte mij ook weer heel erg blij. Ja, mensen, van zoiets 'ogenschijnlijk' simpels als het zien van een kikkertje en/of reeën word ik erg blij en raak ik ontroerd. De natuur en ik...........wij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zoals al vaker gezegd, geeft de natuur mij rust, troost en inspiratie. Als ik in de natuur ben, word ik blij en krijg ik energie. Waarvan krijg je energie? Waar wordt jij blij van?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTC4Aa73eZTLr1w10uoZbYS50gVmJytr0KKFlTiD-DNIdz3zyiBdA" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTC4Aa73eZTLr1w10uoZbYS50gVmJytr0KKFlTiD-DNIdz3zyiBdA" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-72165677180090144882014-03-07T15:45:00.001+01:002014-03-07T15:54:02.785+01:00 Natuur natuurlijk<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipSZXUtvyWWgJKN26lPmPBPkaoS_WIx3yzGRGdnHXYu6LCk3gBTzXY4YyvkRA-hMgLDvPnhV-Uf0BCyNSWic30MJQljEjnTozkyPmPsWzsgrrcXOaYbLZrX2n3Rl_kEMd9Vk9ooLnUFcw/s1600/reebok.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipSZXUtvyWWgJKN26lPmPBPkaoS_WIx3yzGRGdnHXYu6LCk3gBTzXY4YyvkRA-hMgLDvPnhV-Uf0BCyNSWic30MJQljEjnTozkyPmPsWzsgrrcXOaYbLZrX2n3Rl_kEMd9Vk9ooLnUFcw/s1600/reebok.jpg" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Reeën op De Veluwe</td></tr>
</tbody></table>
Als grote natuurliefhebber wijd ik natuurlijk ook een column aan de natuur. In de natuur bevind ik me graag. Dit deed ik als klein meisje al. Samen met mijn oudere zus, vader en soms ook opa en oma wandelen door het bos en/of struinen door het <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Jammerdaal" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">Jaomerdal</span></b></a>. Heerlijk! Jaren later, samen met mijn vader en zijn hond Duf uren wandelen aan de Maas of in het bos rondom Tegelen. Tijdens een van die wandelingen hebben mijn vader en ik een veulentje geboren zien worden in de wei. Geweldig om mee te maken! We kwamen ook weleens reeën tegen in het bos. Het was dan de kunst om Duf bij je te roepen voordat hij de ree gespot had. Gelukkig lukte dit altijd of de ree was al weg voordat Duf hem had gespot. Tijdens een andere wandeling werden mijn vader, Duf en ik een keer overmeesterd door een sneeuwbui met als resultaat: twee wandelende sneeuwpoppen en een wandelende sneeuwhond. Wie zou hier het meest van genoten hebben? Mijn vader, Duf of ik? Mooie, dierbare herinneringen aan mijn vader, Duf en de natuur.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSFkDhmQoDfx03aaMq3dXtmKXpmeR0vYxtHCP6PEbefy6xQ8Lavs6Z1FFeD4ptdqHJXcIdDQN_bui8H-KqTSXd3xQtXa_i8J4XN95gwM9TdPLvnbXGD262zwGW0pGaBbfjA9pUdUHAz0Q/s1600/muisstil.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSFkDhmQoDfx03aaMq3dXtmKXpmeR0vYxtHCP6PEbefy6xQ8Lavs6Z1FFeD4ptdqHJXcIdDQN_bui8H-KqTSXd3xQtXa_i8J4XN95gwM9TdPLvnbXGD262zwGW0pGaBbfjA9pUdUHAz0Q/s1600/muisstil.jpg" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Waar zit het veldmuisje?</td></tr>
</tbody></table>
Van een klein veldmuisje, dat zich tussen de bladeren muisstil houdt om niet gezien te worden, geniet ik enorm evenals van de roep van een uil of <a href="http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/267" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">de roep van de zwarte specht</span></b></a>. De schuwe zwarte specht heb ik al diverse keren gehoord, gezien en gefotografeerd. Elke keer als ik hem weer hoor of zie, word ik blij van binnen. Bij het <a href="http://www.elohim-centre.org/site/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">Elohim Centre</span></b></a> te Veelerveen heb ik een tijd geleden een schitterende ervaring gehad met een libelle. Er vlogen diverse libellen en een ervan vond ik uitzonderlijk mooi. In mijn gedachten vertelde ik dit haar. Haar reactie hierop: ze draaide zich om, vloog recht op me af en landde op mijn neus. Hier bleef ze een paar seconden zitten om daarna weer rustig verder te vliegen. Een ervaring om niet te vergeten! Een soortgelijke ervaring had ik een maand tevoren met een vlinder. Ik zat op het balkon een boek te lezen toen een vlinder voorbij kwam fladderen. Even later landde deze vlinder op mijn hoofd waar ze rustig rondliep om na circa een minuut weer verder te vliegen. Erg mooi om mee te maken. De laatste paar dagen hoor ik tegen een uur of vijf in de ochtend de vogels buiten weer fluiten. Heerlijk vind ik dit. Een van de tekenen dat de lente weer in aantocht is.Vanuit mijn bed geniet ik van hun mooie gezang om dan weer lekker in slaap te vallen. Van de 'ogenschijnlijk' kleine dingen die moeder natuur ons cadeau geeft, geniet ik enorm. Hoe is dit bij jou?<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF0xgkURsRYCVWkabiel0hw6-YTySoX7Dnq8a483UjKJExEJoC8PRNTwZth2WV3fNnZAjsPNa7gVkfvgUfZKyNeEOCB9ezwNGQ-JUAGKYakXKyQBqKrtfF_LRgYb9ItHZZq6nFJlCj83M/s1600/zwarte+specht.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF0xgkURsRYCVWkabiel0hw6-YTySoX7Dnq8a483UjKJExEJoC8PRNTwZth2WV3fNnZAjsPNa7gVkfvgUfZKyNeEOCB9ezwNGQ-JUAGKYakXKyQBqKrtfF_LRgYb9ItHZZq6nFJlCj83M/s1600/zwarte+specht.jpg" height="200" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Waar zit zwarte specht?</td></tr>
</tbody></table>
Ik wandel ook graag. De ene keer recreatief op bijvoorbeeld De Veluwe. De andere keer sportief ter voorbereiding op mijn wandeltocht in Nieuw-Zeeland. Sportief wandelen doe ik door deel te nemen aan georganiseerde wandeltochten door heel het land. Ik loop dan gemiddeld tussen de 5.5 en 6 km per uur. Ik stap dus stevig door. Dat wil niet zeggen dat ik onderweg niet van de natuur geniet. Zo hoorde ik onlangs nog, tijdens een wandeltocht rondom Wijchen, <a href="http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/69" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">de roep van de groene specht</span></b></a>, die ons (mijn wandelgenoot en ik) aan het 'uitlachen' was. Als ik de groene specht hoor, krijg ik altijd een grijns op mijn gezicht. De groene specht heb ik afgelopen zomer nog met zijn partner en jong gespot in het parkje bij mij in de straat. Erg leuk om ze te horen en te zien. Ik ben benieuwd of dat ze er dit jaar weer gaan broeden. Op De Veluwe, in het bos, door natuurgebieden maar zeker ook aan zee wandel ik graag. De zee is naast het bos mijn grote vriendin. Elke keer als ik de zee zie, hoor en ruik, ben ik blij. Ik ben dan helemaal in mijn element. <span style="-webkit-composition-fill-color: rgba(175, 192, 227, 0.230469); -webkit-composition-frame-color: rgba(77, 128, 180, 0.230469); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.292969);">Naar de zee ga ik vaak in de winter, het voorjaar en/of het najaar. In de zomer zie je me er bijna nooit, het is er me dan veel te druk. </span>De laatste jaren probeer ik elk jaar wel minimaal een keer naar zee te gaan. Meestal boek ik dan een kamer in <a href="http://www.pensiondeengel.nl/welkom/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">pension De Engel</span></b></a> in Egmond aan Zee voor minimaal drie dagen. Elke dag maak ik dan urenlange strandwandelingen. Ik vind het heerlijk om strandwandelingen te maken als het hard waait. Lekker letterlijk en figuurlijk uitwaaien door weer en wind.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXAnhT1ZjUBhgqXOTp8udvDDmhs4clxC3HsTknpdnGwxNtig0ZOtiK36ibhfZ-grEk8xO7fO63xSXcheveDsy6aSGNwiHtioG16sM-B1cXpirsYjuXfjOfyPwJsFDgeNFIG-C8pukR4WQ/s1600/zee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXAnhT1ZjUBhgqXOTp8udvDDmhs4clxC3HsTknpdnGwxNtig0ZOtiK36ibhfZ-grEk8xO7fO63xSXcheveDsy6aSGNwiHtioG16sM-B1cXpirsYjuXfjOfyPwJsFDgeNFIG-C8pukR4WQ/s1600/zee.jpg" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 13px;">De zee bij Egmond aan Zee</td></tr>
</tbody></table>
Soms roept het ruisen van de zee ook allerlei gevoelens in mij op. In augustus 2006 stond ik heerlijk pootje te baden in de zee met het gezicht naar de zon, toen ik ineens een enorme boosheid in mij voelde opborrelen. Vanuit het niets werd ik zo boos op mijn vader, omdat hij ons (mijn zus en ik) vier maanden eerder had verlaten (lees: hij was gestorven). Ik heb toen keihard door de zee gerend totdat ik drijfnat was. Ik herinner me nog dat er een man stond te kijken naar wat ik aan het doen was. Ik weet niet wat zijn gedachten hierover waren, het kon me ook niet schelen. Ik was zo boos op mijn vader en had zo'n pijn en verdriet. Na een tijdje verdween deze gevoelens weer en kon ik ook weer lachen. Het luchtte op om mijn boosheid en verdriet de ruimte te geven. Dat ik drijfnat was, kon mij ook niet schelen. Het scheelde wel dat het toen een warme augustusdag was. De zee (lees: de natuur) kan dus ook therapeutisch werken. In ieder geval geldt dit voor mij. Het zien, het horen en de geur van de zee, geeft mij naast blijheid ook rust en troost.<br />
<br />
Als je jezelf een cadeautje wilt geven, maar je hebt weinig te besteden, ga dan de natuur in. Moeder natuur heeft genoeg cadeaus voor jou en ze zijn nog gratis ook. Moeder natuur geeft mij verder nog ontspanning, blijheid, rust, troost, inspiratie en energie. Wat geeft ze jou?<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh28OC4bhkmJpPLbCw2m9TKpNDiZc0d_od_Ysgn54c5J5WUdpeZv_ARy3_j-vpYv5dRyWI529x6A9UMngTZav9CcCROvlm_b-tXI7zCWpgWkf-1FQOEvGcfUWtNZQgjoQ2IIT7VM0m6cBY/s1600/DSC05547.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh28OC4bhkmJpPLbCw2m9TKpNDiZc0d_od_Ysgn54c5J5WUdpeZv_ARy3_j-vpYv5dRyWI529x6A9UMngTZav9CcCROvlm_b-tXI7zCWpgWkf-1FQOEvGcfUWtNZQgjoQ2IIT7VM0m6cBY/s1600/DSC05547.JPG" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">rustgevende plek in het bos bij Geijsteren</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri; font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--></span></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-12749669261398289082014-02-19T13:38:00.000+01:002014-03-02T12:31:26.391+01:00Berenjagen<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMnj0zi7WKwjelNFl_DnW9qFaLYUy8wQk82njNZEMLP1gRfoZULwpphTBP7YlRD5pJ1VI5uRlM4pkicUwQg6OOSxeP-AArRmwndpPNzZSKllcfUK-Zg4oELtyuLretFqJr46VUA69w_OA/s1600/image.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMnj0zi7WKwjelNFl_DnW9qFaLYUy8wQk82njNZEMLP1gRfoZULwpphTBP7YlRD5pJ1VI5uRlM4pkicUwQg6OOSxeP-AArRmwndpPNzZSKllcfUK-Zg4oELtyuLretFqJr46VUA69w_OA/s1600/image.jpg" height="147" width="200" /></a>Wie heeft er weleens beren gezien? En dan heb ik het niet over de beren in de dierentuin, het circus of de beren die je letterlijk op de weg ziet lopen als je bijvoorbeeld een rondreis door Canada maakt. Nee, hier heb ik het over de spreekwoordelijke <a href="http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=beren%20op%20de%20weg%20zien" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>beren op de weg</strong></span></a><span style="color: black;">.</span> Deze beren heb ik gezien en zal ik vast nog weleens zien. De grootte van de beer zal elke keer anders zijn, elke beer is namelijk uniek. Hoe ga <strong>ik</strong> er echter mee om als ik weer eens een beer zie? Ga ik hem uit de weg? Blijf ik hem zien in de grootte zoals hij zich in eerste instantie aan mij toont? Maak ik hem kleiner? Jaag ik hem uiteindelijk van de (lees: mijn) weg?<br />
<br />
Op woensdag 22 januari jl. heb ik de <a href="http://www.debroekriem.nl/ai1ec_event/nijmegen-dinspiratie-kennismaking-creatief-denken/?instance_id=" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>workshop "Berenjagen"</b></span></a> gevolgd, georganiseerd door DeBroekriem Nijmegen. Wat? Hebben jullie op beren gejaagd? Jazeker! Wees maar niet bang, hoor. We hebben niet met een geweer in de hand gestaan. We hebben op de figuurlijke beren op onze weg gejaagd. We hebben gejaagd op belemmerende factoren, bijvoorbeeld onze gedachten, die het bereiken van onze doelen en het uitwerken van onze plannen in de weg staan. Voordat wij deze beren van onze weg kunnen jagen, moeten wij natuurlijk wel eerst helder hebben wat deze beren precies zijn en op welke wijze wij deze beren dan kunnen weghalen. In deze workshop hebben wij hier inzicht in en handvatten voor het wegjagen van de beren gekregen. Ik vond het een geweldige workshop, gegeven door een inspirerende gastspreker <a href="http://nl.linkedin.com/pub/jos-spierings/0/4a6/522" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><strong>Jos Spierings</strong></span></a>. Waarom ben ik zo enthousiast? Jos heeft mij namelijk nieuwe inzichten gegeven. Hij heeft mij daarnaast ook weer met beide benen op de grond gezet (lees: "een schop onder mijn kont gegeven"). In eerste instantie <strong>NIET</strong> leuk om te ervaren/ te horen, maar wel leerzaam en nodig. Wat heeft hij dan gezegd, vragen jullie je misschien wel af? Op de eerste plaats zei hij dat ik niet alleen moest kijken naar de stip op de horizon, in mijn geval het lopen van mijn pelgrimstocht in Nieuw-Zeeland eind van dit jaar. Nee, ik moest me meer richten op de kleine stappen die naar mijn doel leiden. <u>Juist</u> die kleine stappen zijn heel erg belangrijk in het verwezenlijken van je doel. <b>Het gaat toch om de reis ernaartoe en niet om het doel, de bestemming op zich?</b> SLIK 1, ik was effe vergeten dat ik hierover zelf ook geschreven heb in mijn bericht: <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/09/pelgrims-en-werkzoekenden.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Pelgrims en werkzoekenden"</b></span></a>. Ten tweede maakte hij de volgende opmerking: "Monique, de manier waarop je nu over jouw droomreis naar Nieuw-Zeeland spreekt, overtuigt mij niet dat het je gaat lukken". AU, deze opmerking kwam behoorlijk bij me binnen. SLIK 2. De rest van de workshop en de uren hierna is deze opmerking bij me blijven hangen. Maar ik ben ook mans genoeg om te zeggen dat Jos gelijk had. Hij had de twijfel in mijn stem gehoord. Hij had gehoord dat ik zelf ook niet meer overtuigd was dat het mij gaat lukken om eind dit jaar in Nieuw-Zeeland mijn pelgrimstocht te lopen. Dank je wel, Jos! Niet alleen voor jouw eerlijke feedback, maar ook wat je mij en de andere deelnemers nog meer geleerd hebt, zoals:<br />
* Denken - Doen - Incasseren;<br />
* Inzien dat mislukken onderdeel is van succes. Sommige stappen mogen mislukken;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVu-EtlktpW0LLOr49q5yY-clRyTZk4xHrdYFZE6lUSAq2T1F54BOKy5QexWzgW9xPvlFu9vB0qAaeQj5faDKceCZBBqFHg9f1RYYE4GsmUR-fpm-d8tvLYqCa3DyLlyTj2TMXcqea57k/s1600/imagesSLUWR09G.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVu-EtlktpW0LLOr49q5yY-clRyTZk4xHrdYFZE6lUSAq2T1F54BOKy5QexWzgW9xPvlFu9vB0qAaeQj5faDKceCZBBqFHg9f1RYYE4GsmUR-fpm-d8tvLYqCa3DyLlyTj2TMXcqea57k/s1600/imagesSLUWR09G.jpg" height="133" width="200" /></a></div>
<em>* </em>Je doelen (lees: je stappen) niet te groot maken. Richt je niet alleen op de stip op de horizon, maar met name op de stappen die naar jouw doel leiden. Deze stappen kun je vaak nog onderverdelen in kleinere stappen;<br />
* Houd rekening met detours (omwegen, omleidingen);<br />
* Elke overwinning (lees: behaalde doel, stap) vieren, hoe klein deze ook is. Je kunt jezelf bijvoorbeeld trakteren op een <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Tompoes" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>tompoes</b></span></a>. ☺<br />
<em>(voor meer inhoudelijke informatie over de workshop, zie helemaal onderaan deze pagina)</em><br />
<br />
Met de opmerkingen van Jos en de opgedane kennis in in mijn achterhoofd, ben ik meteen die woensdagavond nog aan het werk gegaan. Zo heb ik niet alleen een sollicitatiebrief geschreven. Ik heb deze ook ter controle opgestuurd naar <a href="http://nl.linkedin.com/pub/teun-boumans/0/437/210" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Teun Boumans</b></span></a>, gastspreker van de workshop <a href="http://www.debroekriem.nl/ai1ec_event/nijmegen-4-2-2/?instance_id=" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Dé sollicitatiebrief"</b></span></a> die DeBroekriem Nijmegen 29 november jl. had georganiseerd. Tijdens deze workshop maakte Teun met ons (de deelnemers) de afspraak, dat wij de eerstvolgende sollicitatiebrief naar hem mochten opsturen. Hij zou hierop dan feedback geven. Zo gezegd, zo gedaan! Nou ja, zo gezegd zo gedaan? In eerste instantie wilde ik mijn sollicitatiebrief toch niet naar Teun opsturen. Ik was namelijk 'bang' voor zijn reactie. Ik was bang dat hij mijn hele brief zou voorzien van commentaar (lees: afkeuren). Ik werd me echter bewust van mijn beer (lees: beperkende gedachte over mezelf en mijn schrijfwijze), ben in staat geweest om deze beer kleiner te maken en heb hem uiteindelijk ook weggejaagd. Ik heb mijn sollicitatiebrief namelijk die avond nog naar Teun gestuurd. Yes, het geleerde van die dag 's avonds meteen nog in praktijk uitgevoerd! Ik heb mezelf toen letterlijk een schouderklopje gegeven en was (en ben nog steeds) ontzettend trots op mezelf dat ik deze beer heb weggejaagd. (In gedachten heb ik mezelf toen getrakteerd op een tompoes). Wat bleek, de sollicitatiebrief die ik naar Teun had opgestuurd, was helemaal niet zo slecht. Voor 80% was deze prima, zoals ik hem in eerste instantie had opgesteld. Voor de overige 20% kreeg ik aanvullingen, correcties en tips van Teun, zoals het vermijden van de werkwoorden zijn en worden. Deze werkwoorden maken een brief namelijk passief in plaats van actief. Dank je wel, Teun! Mooie bijkomstigheid is,dat ik naar aanleiding van deze brief en mijn cv werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. 'Helaas' was ik niet de juiste kandidaat voor de functie. Maar dé sollicitatiebrief heeft mij veel moois opgeleverd!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLEWWoJ4frlIfNzBwEAfAa9WdBEt8HYvbvktGlZ6y-_d5IjOiC35kZ_kRbYTELvtV3V9F3i1CuNQl47zo_bnGKJFrGaHUUYBVpJlV0RDpFCgZp784Ih5iChYGgK1ggNEU1szTbm0siWmU/s1600/naamloos1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLEWWoJ4frlIfNzBwEAfAa9WdBEt8HYvbvktGlZ6y-_d5IjOiC35kZ_kRbYTELvtV3V9F3i1CuNQl47zo_bnGKJFrGaHUUYBVpJlV0RDpFCgZp784Ih5iChYGgK1ggNEU1szTbm0siWmU/s1600/naamloos1.png" height="116" width="320" /></a>Een dag na de workshop, donderdag 23 januari, heb ik weer drie (denkbeeldige) tompoezen gegeten.<span style="text-align: center;">Zo heb ik onder meer Eva Rennen telefonisch gesproken. Wie is Eva Rennen? Eva is samen met Leonie Smelt de drijvende kracht achter de 'Melt icepops'. Ze maken waterijsjes in een uniek ontwerp. Met behulp van </span><a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Crowdfunding" style="text-align: center;" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>crowdfunding</b></span></a><span style="text-align: center;"> hebben zij geld verzameld voor hun 'Ice Pop Generator', een soort 3D printer, maar dan voor ijs. Op 17 januari jl. zaten zij aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door (DWDD) om hierover </span><a href="http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/307603" style="text-align: center;" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>hun verhaal</b></span></a><span style="text-align: center;"> te doen en hem een Matth-ijsje aan te bieden. Waarom zou ik Eva Rennen bellen, vragen jullie je misschien wel af? Omdat zij ervaring heeft met crowdfunding. De kans is namelijk niet zo groot dat ik met de verkoop van mijn zelfgemaakte dromenvangers op maat mijn droomreis naar Nieuw-Zeeland kan bekostigen. Maar met behulp van crowdfunding lukt het mij wellicht </span><span style="text-align: center;">wel. </span><span style="text-align: center;">Jos Spierings </span><span style="text-align: center;">attendeerde mij op deze mogelijkheid, al heb ik zelf hierover ook al eens nagedacht. Jos wees mij ook op de uitzending van DWDD waarin Eva Rennen en Leonie Smelt te gast waren. Via</span><span style="text-align: center;"> </span><span style="color: #38761d; text-align: center;"><b><a href="http://www.uitzendinggemist.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;">Uitzending Gemist.nl</span></a> </b></span><span style="text-align: center;">heb ik de betreffende uitzending van DWDD bekeken en ik besloot om contact op te nemen met Eva Rennen. Door haar te</span><span style="text-align: center;"> </span><a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Googelen" style="text-align: center;" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>googelen</b></span></a><span style="text-align: center;">, ben ik achter haar e-mailadres en telefoonnummer gekomen. (soms is iemand googelen toch wel erg handig ☺). In eerste instantie wilde ik haar per e-mail benaderen. Ik besloot na wikken en wegen om haar 'gewoon' te bellen, omdat ik mij op deze manier beter kan verwoorden. Eva was in eerste instantie wel verbaasd, omdat zij niet wist wie ik was. Maar toen ik vertelde dat ik haar had gezien bij DWDD, was het ijs tussen ons snel gebroken. (mooie woordspeling in dit geval ☺) Ik vertelde haar over mijn plannen en ze adviseerde mij om contact op te nemen met</span><span style="text-align: center;"> </span><b style="text-align: center;"><a href="http://www.voordekunst.nl/" style="color: #38761d;" target="_blank">Voordekunst</a>. </b><span style="text-align: center;">Via dit platform hadden zij hun</span><span style="text-align: center;"> </span><a href="http://www.voordekunst.nl/vdk/project/view/1747-icepop-generator" style="text-align: center;" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>crowdfunding project</b></span></a><span style="text-align: center;"> </span><span style="text-align: center;">gelanceerd. Zo gezegd, zo gedaan. Maar wat ik al vermoedde, werd bewaarheid. Mijn project komt helaas niet in aanmerking om bij hen te lanceren, omdat het geen kunstproject is. Maar ik kreeg wel namen door van andere crowdfunding platforms. Na dit telefoontje (tompoes twee) heb ik telefonisch contact opgenomen met</span><span style="text-align: center;"> </span><a href="http://teach2fish.nl/" style="text-align: center;" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Teach2Fish</b></span></a><span style="text-align: center;">. Teach2Fish geeft training en advies op het gebied van crowdfunding. Ik vroeg Karim, een van de trainers, of dat ik nog kon deelnemen aan de Crash Course Training "Crowdfund je droom" van 31 januari en 7 februari a.s.. Daarnaast vroeg ik hem of dat ik het bedrag van de training ook in termijnen kon betalen. Op beide vragen antwoordde hij positief. Dus weer een beer (eigenlijk zelfs twee) weggejaagd en tompoes nummer drie (en zelfs vier) opgegeten. </span><br />
<br />
Wat is jouw droom, wat is jouw plan dat je wil gaan verwezenlijken? Welke beren zie je hierbij op jouw weg staan? Heb je al een paar van deze beren kunnen wegjagen? Zo ja, hoe dan? <u>Een advies</u>: <b>durf te vragen</b>. Mensen zijn graag bereid je te helpen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Pskd2_vQHX9corcrActLSdomXjyjNARMZ_pZg5HibMilKwFHtGhACy1Y1UkJJ7p-EGxtfdIQRi4-TheSGI_vuyxbIW-nPni6P1hI-Qmslzd-ODXx9i7_XBH7bxsICcFKPiXdifarBHI/s1600/imagesC08ZJF0U.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Pskd2_vQHX9corcrActLSdomXjyjNARMZ_pZg5HibMilKwFHtGhACy1Y1UkJJ7p-EGxtfdIQRi4-TheSGI_vuyxbIW-nPni6P1hI-Qmslzd-ODXx9i7_XBH7bxsICcFKPiXdifarBHI/s1600/imagesC08ZJF0U.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><span style="font-size: x-small;">Berenjagen</span></em></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><span style="font-size: x-small;">Hoe vaak komt het niet voor dat we iets van plan zijn, iets
willen bereiken, maar dat hetgeen we bedacht hebben niet wordt bereikt? Bij ondernemingen, bij de regering, in de sport en tijdens werk. En bij jezelf?
Waarom heb jij die droombaan nog niet gevonden? Het spreekt voor zich dat we goede redenen kunnen bedenken waarom dat nog niet
gelukt is. Slechts sommigen zullen hierbij naar zichzelf wijzen. Wat maakt nu dat we doelen wél bereiken, plannen wél uitwerken? En dus
succesvol zijn! </span></em><em><span style="font-size: x-small;">Daarom gaan we Berenjagen. In deze actieve workshop,
georganiseerd door DeBroekriem Nijmegen, ga je op zoek naar je doel, je plan en
je visie. Waardoor word je belemmerd? Wat zijn jouw beren? En het
belangrijkste; hoe jagen we die beren weg?</span></em></div>
<em><span style="font-size: x-small;">
</span></em><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><span style="font-size: x-small;">De workshop bestaat uit drie onderdelen:</span></em></div>
<span style="font-size: x-small;"><em>
</em><em>- Het opstellen van je plan en het in kaart brengen van de
belemmerende factoren<br />
- Welke beren moeten van de weg af?<br />
- We jagen de beren van de weg! En stellen een plan op!</em></span><br />
<em><span style="font-size: x-small;">
</span></em><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<em><span style="font-size: x-small;">In het eerste deel wordt aandacht besteed aan wat iedereen
wil bereiken. Hoe succesvol moet je daarvoor zijn? Welke realiteitsgehalte moet
er ten grondslag liggen aan je plan of doel? Weet je de verschillen tussen
visie, strategie, plannen? Wie zijn in dit kader succesvolle
voorbeelden? Waarom ben jij niet succesvol met het bereiken en uitvoeren
van je plan? Welke belemmeringen ondervind je?We zijn beren aan het jagen.
Beren die we op de weg zien staan. Welke zijn heel belangrijk en welke
zijn maar gedeeltelijk van invloed, welke hebben “eigenlijk” geen invloed?<br />
In het tweede deel pakken we de beren aan.Op basis van de zoektocht naar beren
besluiten we welke beren we van de weg gaan halen. Wat is daarvoor nodig? Hoe
haal je die beren weg?<br />
In het laatste deel jagen we de beren van de weg. Je stelt je eigen plan op
waarbij je in kleine stappen meteen effectief aan de slag kunt gaan. </span></em><i><span style="font-size: x-small;">Berenjagen is vooral leuk als je het met een groep doet.
Alleen op jacht is veel minder leuk en vaak ook minder succesvol!</span></i><br />
<em><span style="font-size: x-small;"><br /></span></em>
<em><span style="font-size: x-small;"><br /></span></em></div>
<em><span style="font-size: x-small;">
</span></em><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg54CIPtTqxgUvW0NqSoeCt8mo1ngkj7TcA5f6JoXb0DGerWBStG-bkkZ1lgFlN_vkl4TuMXGYeez5t1dP7LL27Z-Hd64mjoLzJI_gmLiLwAG73za11zwjD1jj_XFOZ4J7K1OfLniwtz9I/s1600/images1OAYZYKN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg54CIPtTqxgUvW0NqSoeCt8mo1ngkj7TcA5f6JoXb0DGerWBStG-bkkZ1lgFlN_vkl4TuMXGYeez5t1dP7LL27Z-Hd64mjoLzJI_gmLiLwAG73za11zwjD1jj_XFOZ4J7K1OfLniwtz9I/s1600/images1OAYZYKN.jpg" /></a></div>
<br />
<span id="goog_1213623111"></span><span id="goog_1213623112"></span><br />
<br />
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-15471530422712226332014-02-05T17:48:00.001+01:002014-02-12T10:57:44.174+01:00Hoe gaat het met jou? ..... Een ogenschijnlijk simpele vraag<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA145htcj2gQrzQSifJtl92Kq7sBMNfGiHS3dK1rsYTrNWmNBPx9vnRN7soU8sSeuULIuUvnT9cV-HU72aGgswyu7IEBCRpru6wklbBfT4Dp_xTENZ_GDleurYeRObfmsW8QmYV4FsjCo/s1600/hoe+gaat+het+metje3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA145htcj2gQrzQSifJtl92Kq7sBMNfGiHS3dK1rsYTrNWmNBPx9vnRN7soU8sSeuULIuUvnT9cV-HU72aGgswyu7IEBCRpru6wklbBfT4Dp_xTENZ_GDleurYeRObfmsW8QmYV4FsjCo/s1600/hoe+gaat+het+metje3.jpg" height="129" width="200" /></a>Hoe gaat het met je?.............<br />
Ja, hoe gaat het met mij? Wil je hierop een oprecht antwoord of een maatschappelijk verantwoord antwoord. Als dit laatste het geval is, zeg ik: "Ja hoor, het gaat wel goed met mij". Maar als je écht een eerlijk antwoord wilt horen, dan zeg ik: "Vandaag (3 februari) voel ik me niet zo goed. Ik ben verdrietig, ik ben hartstikke knorrig (lees: chagrijnig), ik voel me hummmm. Vandaag ben ik niet opgewekt, vrolijk, het zonnetje in huis, zoals meestal het geval is. Vandaag ben ik humeurig, voel ik me onzeker en heb ik een paar keer flink gehuild. Vandaag ben ik een donderwolk met af een toe een bliksemschicht, een paar flinke knallen en zo nu en dan een flinke regenbui.<br />
<br />
Ben eens heel eerlijk! Wil je mijn oprecht antwoord wel horen? Hoor je niet liever het maatschappelijk verantwoorde antwoord, omdat:<br />
1. Je niet weet hoe je op het eerlijke antwoord moet reageren? (lees: je niet weet hoe je met het eerlijke antwoord moet omgaan?);<br />
2. Je geen zin en/of tijd hebt om naar het eerlijke antwoord te luisteren?;<br />
3. .......... vul zelf maar in.<br />
Ja, dat is de pech met de vraag "Hoe gaat het met je?" Je verwacht een <a href="http://www.encyclo.nl/begrip/ogenschijnlijk" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">ogenschijnlijk</span></b></a> simpel antwoord, omdat de vraag "Hoe gaat het me jou?" ook gewoon een begroeting is in ons taalgebruik. Maar.....met het stellen van deze vraag, stel je eigenlijk een hele diepe (lees: persoonlijke) vraag. Eigenlijk vraag je hoe iemand zich voelt. Vele mensen beseffen dit echter niet of willen het niet beseffen. Mijn vraag is nú "Wil je het diepe antwoord écht horen of hoor je liever een oppervlakkig antwoord omdat dit jóu beter uitkomt?"<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKV5wUduUMvq-ux1ioi7GyYQHZ7yKEk4a6yELU4bIFRj5U9iDAqoERc2eJrdX8WP_RFryVJWublBadtoH00pC40ZSL80H37CUQWjjEYfM6W0NPUvU0Q8EFQs1CRpKZdtjSjEtrukzGvxY/s1600/masker.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKV5wUduUMvq-ux1ioi7GyYQHZ7yKEk4a6yELU4bIFRj5U9iDAqoERc2eJrdX8WP_RFryVJWublBadtoH00pC40ZSL80H37CUQWjjEYfM6W0NPUvU0Q8EFQs1CRpKZdtjSjEtrukzGvxY/s1600/masker.jpg" height="149" width="200" /></a>Er zijn vast momenten dat jij óók geen eerlijk antwoord geeft of wilt geven op de vraag "Hoe gaat het met jou?" Ik heb deze momenten in ieder geval wel. De redenen hiervoor kunnen heel verschillend zijn, zoals:<br />
1. Je simpelweg geen zin hebt om een eerlijk antwoord te geven. Je vindt het zelf misschien teveel 'gedoe' of hebt geen zin om op dat moment in bijvoorbeeld janken uit te barsten;<br />
2. Je die ander persoon, die jou dé vraag heeft gesteld, alleen oppervlakkig kent;<br />
3. Je de ander persoon wel heel goed kent, maar uit ervaring weet dat die ander niet 'goed' op jouw oprechte antwoord gaat reageren. Dit niet goed reageren kan van alles zijn, zoals: in paniek raken of overbezorgd zijn;<br />
4. Je je in een situatie of omgeving bevindt waarin het niet handig of gewenst is om een eerlijk antwoord te geven. Een maatschappelijk verantwoord antwoord is hier meer op zijn plaats. Je kunt je zo'n situatie of omgeving vast wel voor de geest halen;<br />
5. .........vul zelf maar in.<br />
<br />
Toch is het soms beter om, bijvoorbeeld op je werk, te zeggen hoe je je echt voelt in plaats van een masker op te houden. Ik spreek uit ervaring. Een tijd geleden, toen ik nog werkte binnen de gemeente Nijmegen, was ik erg stil op het werk. Een (indirecte) collega kwam even aan om te buurten. Ik reageerde niet op haar komst terwijl ik normaal gesproken mijn collega's wel altijd begroet(te). Ik kreeg toen de opmerking "Hee stuk chagrijn" naar mijn hoofd gesmeten. Deze opmerking raakte mij. Ik was namelijk niet chagrijnig maar verdrietig en had gewoon geen zin om te praten. De volgende dag heb ik mijn collega aangesproken op haar gedrag en haar verteld wat haar opmerking met mij deed. Ze schrok hiervan en maakte haar excuses. Ze was echter niet van mij gewend dat ik stil was. Ik was altijd opgewekt en vrolijk. Dus toen ik een keer stil was, dacht ze dat ik chagrijnig was. Dat was dus een aanname van haar. Ze gaf me het advies om in het vervolg gewoon bespreekbaar te maken als ik me bijvoorbeeld verdrietig voel in plaats van een masker op te houden. Men kan dan namelijk rekening houden met je gevoelens. Een goed en mooi advies van haar. Realistisch gezien ben ik alleen bang dat dit advies niet in elke situatie en/of omgeving te gebruiken is, gelet op de maatschappij waarin wij leven. Vanuit mijn hart zeg ik echter "<a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_uitdrukkingen_en_gezegden_F-J" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Maak van je hart geen moordkuil</b></span></a> en toon je ware gezicht, vertel hoe je je echt voelt!"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKmsnHdLmErCUBIUV08IQHv1bPbzGAcBaC02xfob4h_HQlp6saqIYTNa7ZJo1MgLqZL-QHtI_UfG5dZcg5aOAPdpKAK1mhqdDrGC6SesxFOi1YUutUvQ-QutgozDcmYvCIE0JgmRqeIIQ/s1600/hoeg.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKmsnHdLmErCUBIUV08IQHv1bPbzGAcBaC02xfob4h_HQlp6saqIYTNa7ZJo1MgLqZL-QHtI_UfG5dZcg5aOAPdpKAK1mhqdDrGC6SesxFOi1YUutUvQ-QutgozDcmYvCIE0JgmRqeIIQ/s1600/hoeg.png" height="185" width="200" /></a></div>
<br />
Hoe kom ik eigenlijk tot dit bericht? De aanleiding hiervoor is mijn vorige bericht <b><span style="color: #38761d;"><a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2014/01/writers-block-of-gewoon-een-geval-van.html" target="_blank">"<span style="color: #38761d;">Writers block of 'gewoon' een geval van onzekerheid en perfectionisme?"</span></a> </span></b>Op dit bericht kreeg ik namelijk van twee trouwe lezers te horen dat ze mijn schrijfwijze anders vonden dan<b style="color: #38761d;"> </b>'normaal'. Ze vonden mijn schrijfwijze afstandelijk. De vorige berichten had ik uit mijn hart geschreven, maar dit bericht had ik uit mijn hoofd geschreven, kreeg ik als reactie. De vrouwelijke lezer vertelde me ook nog dat ze het bericht niet volledig had gelezen. Ze had het aan de kant gelegd, omdat ze er hoofdpijn van kreeg. Ze werd er letterlijk niet goed van. Beide reacties raakten mij. Ik vond het niet leuk om te horen. Ik werd er zelfs een beetje verdrietig en onzeker van. Het is namelijk niet mijn bedoeling om afstandelijk te schrijven, om afstand tussen jullie en mij te creëren. Het is juist mijn bedoeling om jullie te inspireren en te motiveren met wat ik meemaak en opschrijf. Wat ik jullie wil meegeven, is dat je in JEZELF, jouw unieke kwaliteiten en dromen blijft geloven. Dat je VERTROUWEN blijft houden in jezelf en jouw idealen, ook al zijn de omstandigheden soms niet gemakkelijk. Het commentaar van beide lezers raakten mij in mijn hart. Ik was in eerste instantie ook even bang dat ik in het vervolg niet meer uit mijn hart kon schrijven. Deze ongegronde angst heb ik echter snel weer aan de kant gezet. Het commentaar van beide lezers zie ik eigenlijk ook wel weer als een soort compliment. Beiden hebben namelijk <a href="http://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=lezen" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">tussen de regels door gelezen.</span></b></a><b style="color: #274e13;"> </b>Beiden hebben mijn gevoel over het schrijven van dat bericht en mijn gevoel over het schrijven van samenvattingen opgepikt. Beiden hebben mijn perfectionisme, mijn onzekerheid en frustratie gevoeld. Geen prettige ervaring voor hen, want het zijn niet echt prettige gevoelens, maar toch een soort compliment voor mij. Althans, zo zie ik het. Na het commentaar van de twee trouwe lezers kreeg ik echter wel meteen inspiratie voor het schrijven van mijn volgende bericht met als onderwerp "Hoe gaat het met jou?"<br />
<br />
Ja, hoe gaat het nu (5 februari, twee dagen later) met mij? Ik voel me al opgewekter, ik heb weer hardop en oprecht gelachen en voel mij weer meer zeker van mezelf. Diep in mij voel ik ook het vertrouwen dat het mij lukt om eind dit jaar mijn droom te verwezenlijken. Dit vertrouwen is ook niet weg geweest, het zat alleen een beetje ondergesneeuwd onder mijn gevoelens van onzekerheid. Mijn droom verwezenlijken zal wel op een iets andere manier gebeuren dan dat ik in eerste instantie had gepland, al zullen mijn zelfgemaakte dromenvangers hierin een rol blijven spelen. Maak ik je nu nieuwsgierig? Blijf mijn berichten dan volgen, want in een volgend bericht ga ik hierop verder in.<br />
To be continued..... ☺<br />
<br />
<br />
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0976563); -webkit-composition-frame-color: rgba(191, 107, 82, 0.496094); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.296875); font-family: Noteworthy; font-size: 18px; font-weight: bold; line-height: 24px;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDsYKoOpyCG6-ayjgPXHNX9G1TYqWMKQ8fwT-PDZFesadRvAbYZBMAMpQO2a0YAjwdqsXXVZTHkwOhf4HSZIkqBxpPQm-0PUsnoM1hoGtUd2GluShxHvyCXb_TuVankiVF0yjOrTTBJA/s1600/hoe+gaat+het+met+je.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDsYKoOpyCG6-ayjgPXHNX9G1TYqWMKQ8fwT-PDZFesadRvAbYZBMAMpQO2a0YAjwdqsXXVZTHkwOhf4HSZIkqBxpPQm-0PUsnoM1hoGtUd2GluShxHvyCXb_TuVankiVF0yjOrTTBJA/s1600/hoe+gaat+het+met+je.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0976563); -webkit-composition-frame-color: rgba(191, 107, 82, 0.496094); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.296875); font-family: Noteworthy; font-size: 18px; font-weight: bold; line-height: 24px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-composition-fill-color: rgba(130, 98, 83, 0.0976563); -webkit-composition-frame-color: rgba(191, 107, 82, 0.496094); -webkit-tap-highlight-color: rgba(26, 26, 26, 0.296875); font-family: Noteworthy; font-size: 18px; font-weight: bold; line-height: 24px;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-81156007028403369992014-01-14T13:37:00.000+01:002014-01-14T13:49:29.058+01:00Writer's block of 'gewoon' een geval van onzekerheid en perfectionisme? <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigxHfqZCeg56bpazTT0V8Jbk1vvL7CPWFW1OVFl_JOeCjN04pXdkwuygcJqU8XOWnSGqosTGfRKTDE_0g6eTrguMhOqBbtIu_Xo3DotqfYuhWYvuSogppVxfv25oaRjuugiQeJNW2kOvA/s1600/samenvatting.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="124" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigxHfqZCeg56bpazTT0V8Jbk1vvL7CPWFW1OVFl_JOeCjN04pXdkwuygcJqU8XOWnSGqosTGfRKTDE_0g6eTrguMhOqBbtIu_Xo3DotqfYuhWYvuSogppVxfv25oaRjuugiQeJNW2kOvA/s320/samenvatting.jpg" width="320" /></a>Samenvattingen maken, niet iets waar ik in uitblink. Ik schrijf altijd
teveel woorden op. Dit deed ik vroeger al, op 6 atheneum. Voor het vak
Nederlands moesten wij regelmatig een samenvatting maken van een tekst. Deze
samenvatting mocht (meestal) maximaal 500 woorden bevatten. Negen van de
tien keer overschreed ik het maximaal aantal woorden. Soms moest je jezelf een
punt geven voor de samenvatting i.pl.v. dat de docent dit deed. Van elk twintigtal woorden die je teveel had opgeschreven, moest je een heel punt van het cijfer 10 aftrekken. Dus, als je 100 woorden teveel had
opgeschreven, had je voor die samenvatting een 5 behaald. Mmmmmm, voor zover ik
me kan herinneren (het is alweer bijna 20 jaar geleden dat ik mijn
atheneum diploma heb behaald) heb ik een keer het cijfer 4,5 behaald voor het
maken van een samenvatting. Voor de meeste samenvattingen haalde ik een cijfer
tussen de 6 en de 7, met soms een uitschieter naar het cijfer 8. Negen van de 10 keer had dit cijfer hoger kunnen zijn als ik me aan
het maximaal aantal woorden had gehouden. Helaas, pindakaas, dat lukte mij vaak niet. Waarom niet? Soms had dit te maken met perfectionisme. Ik wilde het zo goed doen, dat ik in mijn hoofd blokkeerde en dus niets op papier kreeg. Op
andere momenten zag ik iedereen om me heen al schrijven terwijl ik
zelf nog in het grote niets zat. Het gevolg, ....innerlijke paniek en kortsluiting. Je kreeg nl. maar twee lesuren (lees: 2 x 50 minuten achter elkaar) de tijd om je samenvatting te maken. Als ik mezelf weer tot kalmte had gemaand, ging ik razendsnel schrijven met als gevolg teveel woorden of een samenvatting die nog niet af was.Vaak had ik het gevoel dat ik voor die samenvatting een zware onvoldoende zou krijgen. Negen van de tien keer was dit niet zo, ik had dan toch een voldoende gehaald. Verbazing alom maar ook opluchting bij mij. Kwestie van onzekerheid, Monique? ☺ Bij het schrijven van mijn
berichten/columns gebeurd het mij nu nog regelmatig dat ik blokkeer in mijn
hoofd. Ik weet ik wel wat ik wil schrijven, alleen krijg ik het in eerste
instantie niet op papier (lees: op mijn blog). Dat is best frusterend. Hoe noemen ze dit ook alweer? <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Writer's_block" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Writer's block</b></span></a> of heeft het ook in dit geval toch meer te maken met onzekerheid en perfectionisme?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmJcnHY52BlO6zyiy7C6J0ZszJCyoc3gH7iLXhKBFVZw3LKbaljOoKSdjxLSVQfM56P8EM-fOtgNBEFVrfDAsHfcXU1JxkIIJWPTwZ97Y_DY_pzyVy_Ni4ujte1bJqp0FQjaK1LqJF_p4/s1600/samevatting.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmJcnHY52BlO6zyiy7C6J0ZszJCyoc3gH7iLXhKBFVZw3LKbaljOoKSdjxLSVQfM56P8EM-fOtgNBEFVrfDAsHfcXU1JxkIIJWPTwZ97Y_DY_pzyVy_Ni4ujte1bJqp0FQjaK1LqJF_p4/s320/samevatting.jpg" width="320" /></a></div>
Sinds een aantal maanden heb ik last van writer's block m.b.t de <b>samenvatting </b>op <a href="https://www.linkedin.com/in/moniquehovens" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>mijn LinkedIn profiel</b></span></a>. Ik ben niet meer tevreden met de samenvatting die nu
bij mijn LinkedIn profiel vermeld staat. Deze samenvatting heb ik zelf een
aantal maanden geleden opgeschreven. Echter, hij voelt niet meer kloppend. Hij
past niet meer bij de persoon die ik nu ben. Dat kan gebeuren. Je kunt iets
ontgroeien. Ik ben al een tijdje op zoek naar de woorden die mij nu het beste
omschrijven. Ze zitten in mijn hoofd, alleen het nu op papier zetten is nog een
hele klus. Perfectionistisch, Monique? Er zullen vast mensen zijn die denken: "Waar maakt zij zich druk over? Schrijf gewoon op wat je wilt vermelden over jezelf." Aan de ene kant hebben zij ook wel gelijk, aan de andere
kant wil ik toch ook bij mijn LinkedIn profiel Dé Monique laten zien die ik
daadwerkelijk ben. Maar hoe realistisch is dit
eigenlijk? Je krijgt toch pas echt een beeld van/over iemand als je hem/haar
gesproken en/of gezien hebt? En dan nog is een eerste indruk soms niet de juiste indruk.
Mensen vormen al snel een 'beeld' over
iemand / hebben snel al een mening over iemand. Vaak klopt jouw
eerste indruk over iemand ook, maar niet altijd. Heb jij dan ook het lef om dit
aan jezelf en (eventueel) de betrokken persoon toe te geven of laat je het zo? Voor de rest ga ik hier
nu niet verder op omdat ik dan teveel afdwaal van het onderwerp van dit bericht met als gevolg dat ik weer teveel woorden ga opschrijven. ☺<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDufJr2Wi5toGO1HqhZrMvUCtPgmUCBCUt66cPY9wZJUpR6lXJovDWjuBHzwjU82ODCkxiptzLJk3VWZoUrrKJTaa77DipRkotum0ahGZwLSEwk6M_eHMBm-o5xAf5xblUYG-mO8XmhRk/s1600/writersblock+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDufJr2Wi5toGO1HqhZrMvUCtPgmUCBCUt66cPY9wZJUpR6lXJovDWjuBHzwjU82ODCkxiptzLJk3VWZoUrrKJTaa77DipRkotum0ahGZwLSEwk6M_eHMBm-o5xAf5xblUYG-mO8XmhRk/s1600/writersblock+2.jpg" /></a>Terugkomend op de samenvatting op mijn LinkedIn profiel; ik moet hem dus nog aanpassen aan de persoon die ik nu ben. De woorden die ik in ieder geval ga opschrijven, zijn: creatief in woord en met de handen, organiseren, verbinden, overtuigingskracht, doorzettingsvermogen, motiveren en inspireren met bij alle woorden een nadere toelichting erbij vermeld. Voor de rest moet ik er maar niet al teveel over nadenken en maar gewoon gaan beginnen, want anders ........ ja.....daar heb je hem weer.... <b>de writer's block ........ óf is toch 'gewoon' een geval van onzekerheid en perfectionisme?</b><br />
<br />
Wellicht hebben jullie nog tips voor mij?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi752Xi7iafeuudKOBj_OVLdrhx4_TGoGpY1KbK4wzi1v-TqTwjdd_gQR1NtDp0GaH1KM67kveXtbf8uVJvcGt1gtf7Nb1o1FmzDsMlR-dA8SWrRqWn-Z1K8w3swRopu5lm5P0Bz4h6eBA/s1600/writersblock3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi752Xi7iafeuudKOBj_OVLdrhx4_TGoGpY1KbK4wzi1v-TqTwjdd_gQR1NtDp0GaH1KM67kveXtbf8uVJvcGt1gtf7Nb1o1FmzDsMlR-dA8SWrRqWn-Z1K8w3swRopu5lm5P0Bz4h6eBA/s200/writersblock3.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<o:p></o:p><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7360087994126026600.post-3960611519511298942014-01-01T19:46:00.000+01:002014-01-01T21:34:24.303+01:00Terugblik op 2013<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZZgsTSkdMtq0S_6L7pRMlUAxU_4wtqr2mMgm4rIh0_yIskstBY0O87c9ZtwOdMyOwqQ-0N7wAxMUrCBaq3k39snut3I59QAlyZNp3m24JEUobbV74PqDChk3DebmPxj7dLxIJY48CAq4/s1600/imagesCAQZ6O6M.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZZgsTSkdMtq0S_6L7pRMlUAxU_4wtqr2mMgm4rIh0_yIskstBY0O87c9ZtwOdMyOwqQ-0N7wAxMUrCBaq3k39snut3I59QAlyZNp3m24JEUobbV74PqDChk3DebmPxj7dLxIJY48CAq4/s1600/imagesCAQZ6O6M.jpg" /></a>Het is vandaag 31 december, de laatste dag van het jaar. Nog een paar uurtjes en dan.........goodbye 2013 en hello 2014. Wat gaat het nieuwe jaar brengen? Dat is nu nog een groot <b>?</b> Over precies een jaar weet je het. Voordat je het nieuwe jaar gaat inluiden met oliebollen, appelflappen, champagne, vuurwerk etc. eerst even een terugblik op 2013. Wat heeft het je gebracht? Hoogte- en dieptepunten? Vreugde en verdriet? Afscheid nemen van je baan, een dierbaar persoon, een geliefd huisdier, van zekerheden in je leven? Opnieuw beginnen? In ieder geval vast leermomenten en inzichten.<br />
Aan het eind van een jaar wordt er op tv en in de krant vaak een terugblik op de belangrijkste nieuwsgebeurtenissen van dat jaar gegeven. Hieronder volgt dat van mij. Ik geef mijn overzicht per maand weer.Wellicht ook iets voor jou om te doen? Krijg je meteen inzicht in wat het jaar 2013 jou allemaal gegeven heeft.☺<br />
<u><b><br /></b></u>
<u><b>Januari</b></u><br />
Nog steeds werkzaam binnen de gemeente Nijmegen, afdeling Informatiemanagement & Automatisering (I&A) via Randstad uitzendbureau. Nog steeds, omdat ik er sinds 6 februari 2012 ben begonnen als secretaresse van het afdelingshoofd op basis van ziektevervanging. In de privésfeer een date gehad dat op niets is uitgelopen. Nou ja, niets? Voor beiden een (in eerste instantie pijnlijk) leermoment.<br />
<br />
<u><b>Februari</b></u><br />
Voor het eerst gewerkt met <a href="http://www.wat-betekent.nl/wat-is-prezi/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">Prezi</span></b> </a>met hulp van Erna de Jonge van <a href="http://www.prezizo.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Prezizo</b></span></a>. De exacte aanleiding hiervoor begon met het lezen van een zeer interessante vacature als officemanager bij een creatief bedrijf in Arnhem. (Voor meer info, zie mijn bericht "<a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/05/conceptie-van-mijn-weblog.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Conceptie van mijn weblog</b></span></a>".)<br />
Op 26 februari een zeer prettig en openhartig kennismakingsgesprek gehad met Cora Toker van <a href="http://www.kiemselect.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Kiemselect</b></span></a>. De laatste dagen van deze maand waren erg spannend, want in eerste instantie zou mijn opdracht bij de gemeente Nijmegen per 1 maart ophouden. Echter, om <a href="http://www.woorden-boek.nl/woord/twaalf" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>vijf voor twaalf</b></span></a> (lees: 27 maart om 15.00 uur) kreeg ik te horen dat deze opdracht nog met twee maanden werd verlengd.<br />
<br />
<b><u>Maart</u></b><br />
In het <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Goffertstadion" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">Goffertstation</span></b></a> op 21 maart de bijeenkomst "Zo start u uw uw eigen bedrijf" gevolgd. Deze werd georganiseerd door de Kamer van Koophandel (KvK). Begonnen met het volgen van de workshops <a href="http://vantwijfelnaarweten.com/2.html" target="_blank">"<span style="color: #38761d;"><b>Van Twijfel naar Weten"</b></span></a> gegeven door Armin Burchardt en/of Sascha Burchardt. Het volgen van deze workshops geeft mij niet alleen nieuwe inzichten, ik heb hierdoor ook lieve mensen leren kennen.<br />
<br />
<b><u>April</u></b><br />
Van 5 t/m 7 april de driedaagse workshop <b><a href="http://www.kanexia.nl/Workshop-met-sjamanen-uit-Peru-De-Chaka-de-Brug.aspx" target="_blank"><span style="color: #38761d;">"De Chaka"</span></a></b>, de Brug, gevolgd bij <a href="http://www.kanexia.nl/default.aspx" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Kanexia</b></span></a> te Baarn. Deze werd gegeven door Don Alejandro en Dona Santusa. Erg mooie maar ook confronterende workshop. Leverde mij (weer) nieuwe inzichten op. Op 24 april de bijeenkomst "Een goede start met de KvK en de Belastingdienst" gevolgd. Op 26 april was het dan zover, mijn laatste werkdag binnen de gemeente Nijmegen. Met een lach en een traan afscheid genomen van mijn lieve collega's en leidinggevenden. Met een aantal van hen (waaronder het afdelingshoofd) heb ik nog steeds contact via o.a. de sociale media. Waarom ook niet? Als de klik er is. ☺<br />
<br />
<b><u>Mei</u></b><br />
Per 1 mei werkzoekende geworden. Op 22 mei heb ik mijn 39e verjaardag gevierd. Op 24 mei heb ik de workshop <span style="color: #38761d;"><b><a href="http://www.makingsense.nl/content/een-opmerkelijk-cv" target="_blank"><span style="color: #38761d;">"Een opMERKelijk cv"</span></a> </b></span>gevolgd, gegeven door Tessa Faber. Op 25 mei meegedaan met de <a href="http://www.deweekkrant.nl/artikel/2013/mei/13/nationale_wandelcoachdag" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Nationale Wandelcoachdag</b></span></a>. Ik werd gecoacht door <a href="http://deleuksteversievanjezelf.nl/wandelcoaching/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Floor Schuttevaer</b></span></a>. Deze wandelsessie was zeer verhelderend. Op 28 mei kennis gemaakt met Debbie Heijne, De Levende Sollicitatiegids, door het volgen van de workshop "De Sollicitatie Kick-off". De inhoud van deze workshop was anders dan oorspronkelijk de bedoeling was; dit kwam omdat ik de enige was die zich voor deze workshop had aangemeld. Een 1 op 1 sessie volgde. Wat een luxe voor mij! (zie ook mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/05/netwerken.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Netwerken"</b></span></a>) Via <a href="http://www.debroekriem.nl/debroekriem/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>DeBroekriem</b></span></a> leer ik diverse mensen kennen, waaronder dus Debbie. Last but not least, op 10 mei gestart met het bijhouden van mijn weblog. Dankzij mijn 'werkloosheid' heb ik besloten mijn weblog daadwerkelijk levend te maken.<br />
<br />
<b><u>Juni</u></b><br />
Op 11 juni de workshop <a href="http://zichtopinzicht.wordpress.com/2013/12/10/solliciteren-hoe-werkt-het-eigenlijk/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Solliciteren: hoe werkt het eigenlijk?"</b></span></a> gevolgd bij Vincent Kuyvenhoven. Korte maar krachtige workshop vol <i>Plezier, Positief, Power</i>. Op 18 juni een sollicitatiegesprek gehad. Resultaat: niet aangenomen. Medio Juni geïnterviewd door Misha Hofland. Dit artikel stond 10 juli in het Nederlands Dagblad (zie ook mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/07/van-inspiratieloos-naar-inspiratie.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Van inspiratieloos naar inspiratie dankzij LinkedIn"</b></span></a>). Op 24 juni deelgenomen aan de kick-off van de <a href="http://www.levendesollicitatiegids.nl/wat-is-de-walktalk/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Walk&Talk</b></span></a>, georganiseerd door <a href="http://www.levendesollicitatiegids.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>De Levende Sollicitatiegids</b></span></a>, Debbie Heijne.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigE-wydvdEBLNfZrwtKuaLgd4f9eu52HOi53arnJKe3KsG0eNO7M3q8lsrSWv91zr6vAUu-VGHteSjIATgvvteC3M4vE1XK9GVs8AnXbA-QqiqvNtq4fWbFQsw0lCrQq_iGgXFPIBSNfk/s1600/imagesCAS7D7OI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigE-wydvdEBLNfZrwtKuaLgd4f9eu52HOi53arnJKe3KsG0eNO7M3q8lsrSWv91zr6vAUu-VGHteSjIATgvvteC3M4vE1XK9GVs8AnXbA-QqiqvNtq4fWbFQsw0lCrQq_iGgXFPIBSNfk/s1600/imagesCAS7D7OI.jpg" /></a></div>
<b><u>Juli</u></b><br />
Op 5 juli weer een sollicitatiegesprek gehad. Resultaat: niet aangenomen. Druk geweest met solliciteren en genieten van een welverdiende vakantie (zie ook mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/07/leve-de-vakantie.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>''Leve de vakantie?!"</b></span></a>).<br />
<br />
<b><u>Augustus</u></b><br />
Op 4 augustus heeft Petra van Vliet van mij een <a href="http://www.spiley.com/powershoot/profielshoot/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>profielshoot</b></span></a> gemaakt in het Valkhofpark te Nijmegen. Zij heeft ervoor gezorgd dat ik nu over een mooie en professionele profielfoto beschik die ik o.a. voor mijn cv en LinkedIn profiel gebruik. Op 5 augustus bij de Walk&Talk gesproken over "Mijn droom is". Het spreken voor groepen is met deze stap concreet in gang gezet. Van 18 - 25 augustus heerlijk genoten van een vakantie in Glastonbury met 5 andere lovely ladies. Ik werd op de Glastonbury Tor nog even met een angst geconfronteerd. Heb me hierdoor echter niet laten leiden maar ben de confrontatie aangegaan en heb mijn angst overwonnen. (zie ook mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/09/trots-op.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Trots op....!"</b></span></a>). Daarnaast ben ik in augustus ook nog <a href="http://www.debroekriem.nl/organiseren/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">e</span></b></a><span style="color: #38761d;"><a href="http://www.debroekriem.nl/organiseren/" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">vent-manager</span></b></a> </span>voor DeBroekriem Nijmegen geworden. <br />
<br />
<b><u>September</u></b><br />
Op 2 september de 3e bijeenkomst van de Walk&Talk bijgewoond. Op 5 september kennis gemaakt met de twee andere event-managers voor DeBroekriem Nijmegen, Merel Kuipers en Karen Michels. Op 8 september een erg gezellige familiedag gehad. Op 9 september weer een sollicitatiegesprek gehad. Resultaat: niet aangenomen. 12 september afgesproken met Vincent Kuyvenhoven bij <a href="http://www.seats2meet.com/locations/378/Seats2meet_com_station__s-Hertogenbosch?language=nl-NL" style="color: #38761d; font-weight: bold;" target="_blank">Seats2Meet station 's-Hertogenbosch</a> waar ook de bijeenkomsten van de Walk&Talk plaatsvinden. Afgesproken met Vincent dat hij op 22 oktober een workshop over netwerken komt geven voor DeBroekriem Nijmegen.<span style="color: #38761d; font-weight: bold;"> </span>Op vrijdag de 13e geïnterviewd door Mathijs van Lierop van weekkrant De Brug Nijmegen om meer bekendheid aan DeBroekriem in Nijmegen te geven. Dit artikel stond op 25 september in De Brug (zie ook mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/10/het-yes-gevoel-het-yes-moment.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Het "Yes"gevoel / Het "Yes" moment"</b></span></a>) Op 17 september vond het eerste event van DeBroekriem Nijmegen plaats bij het Augustinusklooster te Nijmegen. Op 27 september met een goede vriendin de sauna bezocht. Zij bracht mij op het idee om via het maken van dromenvangers mijn droomreis naar Nieuw-Zeeland in 2014 te kunnen bekostigen. (zie ook mijn bericht <span style="background-color: white;"><a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/10/blijft-het-bij-dromen-of-ga-je-jouw.html" target="_blank"><b><span style="color: #38761d;">"Blijf het bij dromen of ga je jouw dromen ook verwezenlijken?"</span></b></a>) Gesproken met twee contactpersonen van respectievelijk <a href="http://www.delindenberg.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>De Lindenberg, Huis voor de Kunsten</b></span></a>, en <a href="http://www.lux-nijmegen.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>LUX</b></span></a>. DeBroekriem Nijmegen kan bij beide locaties kosteloos gebruik maken van een ruimte voor het geven van workshops en events.</span><br />
<span style="background-color: white;"><br /></span>
<b><u>Oktober</u></b><br />
Op 6 oktober weer een erg gezellige familiedag gehad. Op 10 oktober weer een sollicitatiegesprek gehad. Resultaat: aangenomen. Vanaf 14 oktober tot 31 december werkzaam voor 20 uur per week. Op 18 oktober de eerste landelijke teamdag van DeBroekriem bijgewoond. Erg leuk om collega werkzoekenden en vrijwilligers voor DeBroekriem nu eens live te ontmoeten.Via/dankzij <a href="https://peerby.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Peerby</b></span></a> een projectiescherm kunnen lenen voor de workshop "Netwerken" dat op 22 oktober heeft plaatsgevonden in De Lindenberg, Huis voor de Kunsten. Ik had op Twitter een oproepje geplaatst voor het lenen van een projectiescherm. Iemand reageerde hierop en verwees mij naar Peerby. Op 24 oktober afgesproken met Debbie Heijne en <a href="https://www.facebook.com/AnoukAarssenGrafischOntwerp?fref=ts" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Anouk Aarssen</b></span></a> bij Seats2Meet station 's-Hertogenbosch. Met Anouk het ontwerp voor mijn visitekaartje doorgesproken. Vanaf deze maand zijn de berichten op mijn blog/mijn columns ook te lezen bij <a href="http://www.pjpconsultancy.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>PJP consultancy</b></span></a> onder het tabblad <span style="color: #38761d;"><b>Column</b></span>. <span style="color: #38761d; font-weight: bold;"><a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/10/het-yes-gevoel-het-yes-moment.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;">YES!</span></a> </span>Daarnaast ook nog een eigen <a href="https://www.facebook.com/vangjedromen?ref=hl" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Facebookpagina</b></span></a> aangemaakt. ☺<br />
<br />
<b><u>November</u></b><br />
1 november had ik een afspraak in Purmerend voor het maken van een eigen website. Op 2 november de lezing <a href="http://www.engeleninpraktijk.nl/home2/energie-van-geld" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Een werkelijkheid voorbij geld en geld verdienen; een wereld te ontdekken!"</b></span></a> bijgewoond. Zeer mooie en inspirerende workshop. Op 3 november heb ik helaas definitief afscheid moeten nemen van mijn trouwe kameraadje (konijn) Otje na 11.5 jaar lief en leed met hem gedeeld. 5 november heb ik hem in de tuin van mijn moeder begraven. Rust zacht lieve Otje en dank je wel voor alles wat je me in de 11.5 jaar hebt gegeven. ♥<br />
12 november de workshop <a href="http://events.seats2meet.com/event/3964/nijmegen___dinspiratie__baanbrekend_netwerken" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>baanbrekend Netwerken</b></span></a> bijgewoond. Deze werd gegeven door Monique de Haan van <a href="http://www.zzinzzin.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Zzin-Zzin</b></span></a> en Petri Dobbenberg van <a href="http://www.petridobbenberg.nl/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Level42</b></span></a>. 22 november gaf De Levende Sollicitatiegids, Debbie Heijne, in café Samsom te Nijmegen een workshop voor leden van DeBroekriem. Na het bijwonen van de workshop op bezoek bij een goede kennis in Roermond en hierna na mijn moeder waar ik de rest van het weekend verbleef. Dit weekend verliep heel anders dan gedacht/verwacht. In plaats van erwtensoep maken op zaterdag 23 november werd het de hele dag in het ziekenhuis verblijven; op (afscheids) bezoek bij Paul, de vriend van mijn moeder. Op 24 november hebben wij om 1.45 uur definitief afscheid van hem mogen nemen. Op 30 november werd hij gecremeerd. (lees meer hierover in mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/12/afscheid-nemen.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Afscheid nemen"</b></span></a>). Tussen het geregel rondom de crematie en het opvangen/steunen van mijn moeder op 28 november nog de <a href="http://www.levendesollicitatiegids.nl/special-coffee-netwerken-voor-werkzoekenden-op-28-november/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Speciaal Coffee "Netwerken voor werkzoekenden"</b></span></a> en op 29 november (gedeeltelijk) het event <a href="http://www.debroekriem.nl/sollicitatiebrief/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Dé sollicitatiebrief"</b></span></a> bijgewoond. Bij het laatstgenoemde event kennis gemaakt met Renate Vullings. Bij <a href="http://www.croqqer.com/" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Croqqer</b></span></a> is zij <a href="http://www.croqqer.com/content/page/regio-noord-midden-limburg/28" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>community manager voor de regio Noord en Midden Limburg</b></span></a>. 'Toevalligerwijze' was ik al 'lid' van Croqqer. De doelstellingen van Croqqer spreken mij zeer aan en aangezien Croqqer voor de regio Nijmegen nog niet over community manager beschikt, is de kans zeer groot dat vanaf januari 2014.......... vul zelf maar in. ☺<br />
<br />
<b><u>December</u></b><br />
9 december te horen gekregen dat ik vanaf 1 januari a.s. weer volledig werkzoekende ben. De opdracht wordt niet met mij verlengd omdat..... laten wij het erop houden dat er geen onderlinge klik is. Dit is niet leuk om te horen maar het is wat het is. Wellicht waren de verwachtingen van elkaar wel te hooggespannen? (zie ook mijn bericht <a href="http://natuurlijkmoniquehovens.blogspot.nl/2013/12/verwachtingen.html" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>"Verwachtingen"</b></span></a>)<br />
Op 13 december kennis gemaakt met de <a href="http://www.zzinzzin.nl/informatie/level-five-quaning" target="_blank"><span style="color: #38761d;"><b>Quaning-methode</b></span></a> bij Zzin-Zzin. Erg interessant.<br />
25 en 26 december; Kerstmis gevierd op Ameland samen met mijn neef, zijn vrouw en hun twee dochters. Zij hadden mij hiervoor uitgenodigd. Het was erg gezellig! Dank je wel, Wouter en Jitske!<br />
<b>31 december</b><br />
Het jaar 2013 had op zijn laatste dag nog een mooie les voor mij! Mijn grootste angst werd waarheid; Oud & Nieuw alleen vieren. De kerstdagen alleen doorbrengen vind ik niet erg, maar alleen Oud & Nieuw vieren wel. Het zag er tot 23.30 uur naar uit dat dit toch echt zou gaan gebeuren dit jaar. Tot een uur of 17.00 uur was ik hier best wel verdrietig over. Aan de ene kant vond ik mezelf best wel zielig. Aan de andere kant voelde ik diep van binnen dat dit (lees: alleen Oud & Nieuw vieren) zo moest zijn, dat hierin een leermoment voor mij zat. Omdat ik dit zo voelde, kon ik mijn angst op een gegeven moment onder ogen zien en laten zijn. Ik accepteerde dat ik Oud & Nieuw alleen zou vieren en had voor mezelf besloten om dit bericht/deze column te gaan schrijven. Eerst mijn zelfgemaakte maaltijdsalade opgegeten en daarna schrijven. Tussen het schrijven door koffie gedronken en oliebollen gegeten. Ik had mezelf verwend en naast de drie oliebollen ook zoete witte wijn, toastjes en brie gekocht. Deze liggen echter nog onaangeroerd in de koelkast en kast. Geen tijd voor gehad om deze te eten en te drinken, nl. te druk geweest met schrijven☺<br />
Druk aan het schrijven dus met op de achtergrond de tv aan. Om 23.55 uur zou ik dan met een glas wijn in de hand voor de tv gaan zitten en naar de klok kijken om zo 2014 in te luiden. Echter, van dit plan kwam niets. Om 23.30 uur werd er nl. aan mijn deur geklopt en stond mijn lieve huisgenote Mara met haar vriend voor mijn deur. Ze nodigden mij uit om samen met hen en een glaasje bubbels (lees: de échte champagne) en sterretjes naar buiten te gaan en zo 2014 in te luiden. Zo gezegd, zo gedaan. Het nieuwe jaar inluiden deed ik dus op het allerlaatste moment niet alleen maar met lieve vrienden. Het was ontzettend gezellig! Dank jullie wel, lieve Mara en GP. Diep van binnen ben ik ervan overtuigd dat dit zo moest zijn. Door mijn angst over het alleen vieren van Oud & Nieuw los te laten en te accepteren dat dit dan zo moest zijn, gebeurde het dus uiteindelijk niet. Wat een geweldig leermoment voor mij. Dank je wel, 2013!<br />
<br />
Zoals jullie kunnen lezen, is er in 2013 dus veel in mijn leven gebeurd. Veel mooie momenten maar ook verdrietige momenten, zoals het overlijden van mijn trouwe kameraadje Otje en de vriend van mijn moeder. Of zoals een dierbare vriendin schreef: "Een bewogen jaar waarin 'het einde"een grote rol speelde, maar je ook veel 'nieuw begin' hebt ervaren." Zo is het! En op de allerlaatste dag van 2013 nog een mooie les op de koop toe. Wat wil ik nog meer?<br />
Ik wens jullie allemaal een geweldig, inspirerend, ondernemend en avontuurlijk 2014. Dat in 2014 jouw droom mag uitkomen!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga6k0qwYipvCNDrpM1zwaGcJMLCThrF6iCgfM-kpfwxzCX-NaXc94I9HGTrQJBKSV8wAh9bGgLQmm7lYfrnjQyOrVEs_xYD1QdziSYZq8RSBhFiYL8NSA2ECQsDfzZHS41iXvPVV4qpLQ/s1600/1530459_289728941181942_1870112747_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga6k0qwYipvCNDrpM1zwaGcJMLCThrF6iCgfM-kpfwxzCX-NaXc94I9HGTrQJBKSV8wAh9bGgLQmm7lYfrnjQyOrVEs_xYD1QdziSYZq8RSBhFiYL8NSA2ECQsDfzZHS41iXvPVV4qpLQ/s320/1530459_289728941181942_1870112747_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<b>PS:</b> voor de aandachtige lezer onder jullie. Mijn jaaroverzicht van de maanden oktober t/m december 2013 heb ik niet meer in 2013 maar in 2014 geschreven. Op 31 december werd er nl. om 23.30 uur op mijn deur geklopt ☺<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjpxGHPgJFQAi6q6MY-bk4gQUCirgYxygHMmP8Fg38n5XiJNToMr8hSwhFV3TUuWlY-ntXesG1rk9jn1-SnRhvLx00WC765i651u2gy_SzIwhSMrwxyutDD2EE7Iz90zD89AVlukYFTfY/s1600/544608_459166880859968_404326626_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="136" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjpxGHPgJFQAi6q6MY-bk4gQUCirgYxygHMmP8Fg38n5XiJNToMr8hSwhFV3TUuWlY-ntXesG1rk9jn1-SnRhvLx00WC765i651u2gy_SzIwhSMrwxyutDD2EE7Iz90zD89AVlukYFTfY/s200/544608_459166880859968_404326626_n.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />Monique http://www.blogger.com/profile/06551967316088735168noreply@blogger.com0