Natuur natuurlijk

Reeën op De Veluwe

Als grote natuurliefhebber wijd ik natuurlijk ook een column aan de natuur. In de natuur bevind ik me graag. Dit deed ik als klein meisje al. Samen met mijn oudere zus, vader en soms ook opa en oma wandelen door het bos en/of struinen door het Jaomerdal. Heerlijk! Jaren later, samen met mijn vader en zijn hond Duf uren wandelen aan de Maas of in het bos rondom Tegelen. Tijdens een van die wandelingen hebben mijn vader en ik een veulentje geboren zien worden in de wei. Geweldig om mee te maken! We kwamen ook weleens reeën tegen in het bos. Het was dan de kunst om Duf bij je te roepen voordat hij de ree gespot had. Gelukkig lukte dit altijd of de ree was al weg voordat Duf hem had gespot. Tijdens een andere wandeling werden mijn vader, Duf en ik een keer overmeesterd door een sneeuwbui met als resultaat: twee wandelende sneeuwpoppen en een wandelende sneeuwhond. Wie zou hier het meest van genoten hebben? Mijn vader, Duf of ik? Mooie, dierbare herinneringen aan mijn vader, Duf en de natuur.

Waar zit het veldmuisje?

Van een klein veldmuisje, dat zich tussen de bladeren muisstil houdt om niet gezien te worden, geniet ik enorm evenals van de roep van een uil of de roep van de zwarte specht. De schuwe zwarte specht heb ik al diverse keren gehoord, gezien en gefotografeerd. Elke keer als ik hem weer hoor of zie, word ik blij van binnen. Bij het Elohim Centre te Veelerveen heb ik een tijd geleden een schitterende ervaring gehad met een libelle. Er vlogen diverse libellen en een ervan vond ik uitzonderlijk mooi. In mijn gedachten vertelde ik dit haar. Haar reactie hierop: ze draaide zich om, vloog recht op me af en landde op mijn neus. Hier bleef ze een paar seconden zitten om daarna weer rustig verder te vliegen. Een ervaring om niet te vergeten! Een soortgelijke ervaring had ik een maand tevoren met een vlinder. Ik zat op het balkon een boek te lezen toen een vlinder voorbij kwam fladderen. Even later landde deze vlinder op mijn hoofd waar ze rustig rondliep om na circa een minuut weer verder te vliegen. Erg mooi om mee te maken. De laatste paar dagen hoor ik tegen een uur of vijf in de ochtend de vogels buiten weer fluiten. Heerlijk vind ik dit. Een van de tekenen dat de lente weer in aantocht is.Vanuit mijn bed geniet ik van hun mooie gezang om dan weer lekker in slaap te vallen. Van de 'ogenschijnlijk' kleine dingen die moeder natuur ons cadeau geeft, geniet ik enorm. Hoe is dit bij jou?

Waar zit zwarte specht?

Ik wandel ook graag. De ene keer recreatief op bijvoorbeeld De Veluwe. De andere keer sportief ter voorbereiding op mijn wandeltocht in Nieuw-Zeeland. Sportief wandelen doe ik door deel te nemen aan georganiseerde wandeltochten door heel het land. Ik loop dan gemiddeld tussen de 5.5 en 6 km per uur. Ik stap dus stevig door. Dat wil niet zeggen dat ik onderweg niet van de natuur geniet. Zo hoorde ik onlangs nog, tijdens een wandeltocht rondom Wijchen, de roep van de groene specht, die ons (mijn wandelgenoot en ik) aan het 'uitlachen' was. Als ik de groene specht hoor, krijg ik altijd een grijns op mijn gezicht. De groene specht heb ik afgelopen zomer nog met zijn partner en jong gespot in het parkje bij mij in de straat. Erg leuk om ze te horen en te zien. Ik ben benieuwd of dat ze er dit jaar weer gaan broeden. Op De Veluwe, in het bos, door natuurgebieden maar zeker ook aan zee wandel ik graag. De zee is naast het bos mijn grote vriendin. Elke keer als ik de zee zie, hoor en ruik, ben ik blij. Ik ben dan helemaal in mijn element. Naar de zee ga ik vaak in de winter, het voorjaar en/of het najaar. In de zomer zie je me er bijna nooit, het is er me dan veel te druk. De laatste jaren probeer ik elk jaar wel minimaal een keer naar zee te gaan. Meestal boek ik dan een kamer in pension De Engel in Egmond aan Zee voor minimaal drie dagen. Elke dag maak ik dan urenlange strandwandelingen. Ik vind het heerlijk om strandwandelingen te maken als het hard waait. Lekker letterlijk en figuurlijk uitwaaien door weer en wind.

De zee bij Egmond aan Zee

Soms roept het ruisen van de zee ook allerlei gevoelens in mij op. In augustus 2006 stond ik heerlijk pootje te baden in de zee met het gezicht naar de zon, toen ik ineens een enorme boosheid in mij voelde opborrelen. Vanuit het niets werd ik zo boos op mijn vader, omdat hij ons (mijn zus en ik) vier maanden eerder had verlaten (lees: hij was gestorven). Ik heb toen keihard door de zee gerend totdat ik drijfnat was. Ik herinner me nog dat er een man stond te kijken naar wat ik aan het doen was. Ik weet niet wat zijn gedachten hierover waren, het kon me ook niet schelen. Ik was zo boos op mijn vader en had zo'n pijn en verdriet. Na een tijdje verdween deze gevoelens weer en kon ik ook weer lachen. Het luchtte op om mijn boosheid en verdriet de ruimte te geven. Dat ik drijfnat was, kon mij ook niet schelen. Het scheelde wel dat het toen een warme augustusdag was. De zee (lees: de natuur) kan dus ook therapeutisch werken. In ieder geval geldt dit voor mij. Het zien, het horen en de geur van de zee, geeft mij naast blijheid ook rust en troost.

Als je jezelf een cadeautje wilt geven, maar je hebt weinig te besteden, ga dan de natuur in. Moeder natuur heeft genoeg cadeaus voor jou en ze zijn nog gratis ook. Moeder natuur geeft mij verder nog ontspanning, blijheid, rust, troost, inspiratie en energie. Wat geeft ze jou?

rustgevende plek in het bos bij Geijsteren