Pelgrims en werkzoekenden

Pelgrims en werkzoekenden. Wat hebben zij gemeen? Meer dan je denkt. Beiden hebben een doel voor ogen. De pelgrim loopt of fiets bijv. naar Santiago De Compostela. De werkzoekende is druk bezig met het vinden van zijn nieuwe baan. Allebei zijn ze op reis. De een met name fysiek, alhoewel ook geestelijk en emotioneel. De ander vooral geestelijk en emotioneel, hoewel het fysieke hier ook aanwezig is. Hoe lang de reis voor beiden gaat duren is onbekend. Dit hangt van diverse factoren af. In het geval van de pelgrim hangt het bijv. af van de plaats waar hij start met zijn tocht. Dit kan zijn thuisbasis zijn, het kan ook St. Jean-Pied-de-Port zijn. Verder kan de pelgrim onderweg ziek worden, geblesseerd raken of besluit hij om een paar dagen in een stadje te verblijven. In het geval van de werkzoekende is zijn leeftijd misschien een struikelblok. De branche waarin hij werk zoek, kan echter ook de tijd verlengen in het vinden van een nieuwe baan. Maar.................doet het ertoe hoe lang beiden erover doen om hun doel te bereiken? Doet het doel er eigenlijk wel toe? Het gaat toch om de weg ernaartoe en niet om het doel/de bestemming op zich?

Waarom heb ik het over pelgrims? Omdat ik zelf een pelgrimstocht/bedevaart wil en ga ondernemen. Wanneer? In 2014. Waarom? Komend jaar word ik 40 jaar en ik vind het wel een mooi cadeautje om aan mezelf te geven. Waarnaartoe? Ja, dat is nog leuk om te vermelden. In eerste instantie had ik mij voorgenomen om vanaf St. Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela te gaan lopen met als eindbestemming Finisterre. Een kennis van mij, Miranda, vroeg mij echter onlangs waarom ik specifiek naar Santiago de Compostela wil? Is dit omdat meerdere mensen deze tocht hebben gemaakt of gaan maken? Heb je misschien iets speciaals met Santiago de Compostela? Op beide vragen is mijn antwoord NEE. Toen zei Miranda iets waaraan ik nog helemaal niet gedacht had. Ze zei: "Monique, je wilt al jaren naar Nieuw-Zeeland toe. Waarom ga je in Nieuw-Zeeland niet jouw unieke pelgrimstocht lopen? Je kunt van bijv. het Noordereiland naar het Zuidereiland lopen. Je hebt nu nog geen baan, partner en kinderen. Naar Nieuw-Zeeland gaan is nu dus makkelijker te doen dan straks mét baan en eventuele partner en kinderen." Miranda heeft gelijk. Nieuw-Zeeland staat al jaren op mijn to-do-lijstje. En ja, waarom naar Santiago lopen als ik ook in Nieuw-Zeeland kan lopen? Euhm, misschien het verschil in kosten? Een ticket naar Nieuw-Zeeland bedraagt toch zo'n €1.200,-. En dan heb ik het nog niet over de kosten die ik in Nieuw-Zeeland ga maken aan o.a. overnachting. Als werkzoekende kan ik deze €1.200,- niet zomaar ophoesten. Toch ga ik niet in onmogelijkheden denken maar in mogelijkheden. Miranda gaf me hierbij een tip: "Zoek sponsors. Vind mensen die jou ieder minimaal €2,- geven. Leg de mensen uit waarom je graag naar Nieuw-Zeeland wilt gaan, overtuig ze van jouw beweegredenen zodat ze jou een bijdrage geven. Blijf er vooral zelf ook in geloven dat het jou gaat lukken om circa 600 mensen te vinden die het jou gunnen en dan........lukt het ook! Op deze wijze krijg jij jouw ticket naar Nieuw-Zeeland. Als je zelf maar het vertrouwen blijft houden!" Vertrouwen (blijven) houden is de basis en dat geldt niet alleen voor het krijgen van mijn ticket. Straks, als het mij gelukt is, mag Miranda mijn reis boeken. Ze is hier namelijk een Xpert in.

Wat is nu eigenlijk een pelgrimage (lees: bedevaart/pelgrimstocht)?

In elke pelgrimage zijn twee onveranderlijke componenten te vinden: de reis en het doel/ de bestemming van de reis. Een pelgrimage is een reis die ondernomen wordt in een zoektocht naar een plaats of een bepaalde staat waarvan de pelgrim gelooft dat deze een ideaal belichaamt. De essentie van pelgrimage is het najagen van idealen. Vaak is het echter zo dat pas door het proces van zoeken het doel van de zoektocht uiteindelijk begrepen kan worden.

De pelgrimage is een tijdelijke onderbreking van de routine en context van het sociale leven van alledag. De pelgrimage is een overgangsfase tussen het afscheid van de oude situatie en de intrede in een nieuwe staat of status. Deze overgangsfase is een rijke voedingsbodem voor nieuwe experimentele modellen en de optimale setting voor een spontaan gegenereerde, directe, persoonlijke en gelijkwaardige relatie tussen mensen. Een pelgrimage is een middel om voor vanzelfsprekend gehouden opvattingen en handelswijzen kritisch te bekijken en op zoek te gaan naar beter passende betekenisconstructies. De terugkeer en het opnieuw opgaan in het sociale leven zijn voor de pelgrim de test om te kijken of er na de pelgrimage verandering is opgetreden. (www.denieuwepelgrim.nl) 

Nu ik er zo over nadenkt, ben ik al bezig met mijn pelgrimage. Ik heb het oude vertrouwde, waaronder mijn baan, losgelaten en ben bezig met het intreden in een nieuwe staat of status. Hiermee bedoel ik dat sinds ik werkzoekende ben geworden, ik erachter kom waar mijn kwaliteiten liggen (lees: waar ik van nature goed in ben) en wàt ik nu écht wil (lees: waar mijn hart naar uitgaat). Mensen zeiden mij al jaren dat ik meer in mijn mars heb dan dat ik op dat moment liet zien. Maar die innerlijke overtuiging ontbrak nog. Sinds ik 1 mei jl. echter werkzoekende ben geworden, kom ik er zelf steeds meer achter waar ik goed in ben en raak ik hiervan ook zélf meer overtuigd! Deze positieve innerlijke overtuiging laat zich nu steeds meer en meer zien en dat vind ik GEWELDIG. Dank je wel status van tijdelijke werkzoekende! Op geestelijk en emotioneel gebied ben ik dus al flink bezig met mijn pelgrimstocht; nu alleen nog 'even' fysiek op pad gaan.

Waar een wil is, is een weg en deze weg leidt  .........voor mij naar onder meer Nieuw-Zeeland.☺

Trots op..... !

Zoals ik al eerder heb aangegeven, is het mijn droom om voor groepen te gaan spreken. Op 5 augustus jl. was het dan zover, mijn eerste optreden voor een groep bij de Walk&Talk. Hoe het mij is vergaan? Het ging wel redelijk goed, al kan het altijd beter. Ja, dat is het stemmetje van de perfectionistische Monique die spreekt. Ik denk dat sommigen dit stemmetje wel zullen herkennen. Stemmetje of niet, TROTS ben ik op mezelf. Ik heb het maar toch geflikt; spreken voor een groep! En de volgende keer tril ik vast al minder (van de zenuwen). Deze volgende keer komt al sneller dan zelf gedacht☺......


Dé egg stone

Onlangs ben ik een weekje met vijf andere dames in Glastonbury geweest waar wij onder meer de Glastonbury Tor hebben bezocht. Op de terugweg gingen wij ook nog eventjes de egg stone bezichtigen, nou ja 'eventjes'?! Onderweg naar de egg stone werd ik behoorlijk met mezelf geconfronteerd. Om de egg stone te bezichtigen, moesten wij nl. van een redelijk steil graspad en zandpad naar beneden lopen. In het begin kon ik nog makkelijk meelopen met de dames. Maar op een gegeven moment blokkeerde ik. Ik durfde niet meer verder naar beneden te lopen. Ik liep letterlijk vast. Wat nu? Terug naar boven lopen, wat eigenlijk geen optie voor mij was, of toch doorlopen? Sanne adviseerde mij om even te gaan zitten en bij mezelf na te gaan of het een angst was die sprak of dat het mijn intuïtie was die zei om niet verder te gaan omdat ik dan weleens naar beneden kon vallen. (Ter jullie informatie; die schoenen die ik toen aanhad, hebben geen profiel. Niet echt handig.☺)
Zo gezegd, zo gedaan! Na circa 20 minuten (althans, zo lang leek
het voor mij te duren) ben ik opgestaan én................. naar de egg stone gelopen. Lopen kun je het eigenlijk niet noemen. Het was heel voorzichtig op mijn kont naar beneden glijden. Maar de manier waarop ik de egg stone heb bereikt, doet er niet toe! Ik heb deze toch maar bereikt! Ik was toen en ben nog steeds zo TROTS op mezelf dat het me gelukt is om mijn doel (in dit geval de egg stone) te bereiken. Ik heb me niet door mijn angst laten leiden, maar ben de confrontatie aangegaan en heb deze angst overwonnen. (lees: mijn doel bereiken door bewust om te gaan met de weg ernaartoe!)
Sanne, dank je wel voor je advies!!

Terugkomend op het spreken voor een groep:
Een aantal weken geleden ben ik gestart als event-manager voor DeBroekriem in Nijmegen. Op 17 september a.s. vindt het eerste event plaats dat ik georganiseerd heb voor DeBroekriemers in (de regio) Nijmegen. Voor de tweede keer ga ik dan een groep toespreken. Ik heb er zin in!
Het organiseren van events is al een kunst op zich. Het vinden van een bedrijf, instelling, organisatie, café etc. die belangeloos een ruimte beschikbaar stelt, is weer van een hele andere categorie. Dankzij Anne Kemming heb ik al een eerste ruimte in Nijmegen gevonden. Dank je wel, Anne! Ik ben TROTS op mezelf dat het mij al gelukt is om een ruimte te vinden waar kosteloos events van DeBroekriem Nijmegen kunnen plaatsvinden. Verder ben ik TROTS op mezelf dat ik mijn éérste event heb georganiseerd waar ik mijn collega werkzoekenden ga toespreken.
In de tussentijd hebben er in Nijmegen ontwikkelingen plaatsgevonden. Zeer recent heeft DeBroekriem Nijmegen er twee eventmanagers bij gekregen, nl. Karen Michels en Merel Kuipers. Als werkzoekenden willen zij ook iets voor hun collega's betekenen in de vorm van het organiseren van events en/of het geven van workshops. Ik ben er TROTS op dat Nijmegen nu over drie event-managers voor DeBroekriem beschikt die inspirerende meet-ups en workshops organiseren voor collega baanzoekers in Nijmegen en regio. We gaan er met zijn allen iets moois van maken, daarvan ben ik overtuigd!