Mijn band met het Elohim Centre

Kruinchakra - Genade - Laatste Inwijding:
helende tuin, zelfrealisatie tuin. © reyer boxem

In dagblad Trouw stond er onlangs een artikel over het Elohim Centre in Veelerveen. Met dit centrum en deze krachtplaats heb ik sinds 2010 een onlosmakelijke band. Een kristallen schedel leidde mij er destijds naartoe. Tussen 2010 en 2014 heb ik het centrum voor 'zelfrealisatie en nieuwetijdsorganisaties' diverse malen bezocht om er healingsessies en/of workshops te volgen. Vanaf juni 2014 ben ik er ook begonnen met participeren (lees: vrijwilligerswerk doen op basis van kost en inwoning.) In eerste instantie deed ik dit participeren week op, week af. Vanaf eind september 2016 tot eind juni jongstleden heb ik er aaneengesloten geparticipeerd. De aanleiding hiervoor was het verbreken van mijn relatie. Het was voor mij zo klaar als een klontje om direct een tijdje bij het Elohim Centre te gaan participeren. Waarom? Onder meer, omdat:

1. Ik voelde dat mijn ziel voor langere en aaneengesloten periode op de krachtplaats wilde verblijven;
2. Ik voel(de) me bij het Elohim Centre en binnen het team thuis;
3. Ik een bijdrage wil(de) leveren aan de Nieuwe Aarde.

Van te voren had ik niet gedacht dat ik negen maanden aaneengesloten zou participeren, ik had het niet zo gepland. Valt het leven eigenlijk wel te plannen? Ik ga hier nu niet nader op in, het is namelijk een mooi onderwerp voor het schrijven van een nieuwe blog.

Weerstand in mezelf

Mijn ziel gaf dus aan dat zij voor langere tijd op de krachtplaats wilde verblijven en participeren en ik gaf hieraan gehoor. Bij voorbaat wist ik echter dat ik weerstand in mezelf zou tegenkomen.
"Weerstand in jezelf en de diepere lagen van je ware Zelf en eenheidsbewustzijn
Door het werken kom je zowel de weerstand in jezelf, als de diepere lagen van je ware Zelf en je eenheidsbewustzijn, tegen. Je wordt gevraagd om niet alleen te komen consumeren, maar vanuit eigen kracht en bewustzijn mede-drager en inspirator te zijn van de sfeer en het doel van de nieuwetijds Elohim woon-werk-gemeenschap".
(Zie ook: specifieke werk, vrijwillige vacatures langere termijn)



Trollenbos - Vrijheid:
helende tuin, zelfrealisatie tuin. © reyer boxem

De weerstand in mezelf kwam er ook. Weerstand om bijvoorbeeld bepaalde werkzaamheden uit te voeren, zoals schoonmaken. Het liefst werkte ik namelijk in de chakra- en moestuinen en het fotograferen van producten en deze online zetten, deed ik ook erg graag. De teamleden spraken mij erop aan als zij weerstand bij mij voelden en/of zagen. Ze gaven mij tools hoe met deze weerstand om te gaan. Deze niet te negeren maar er te laten zijn zonder jezelf erin te verliezen, zonder er een heel verhaal van te maken in je hoofd zodat het de overhand kan krijgen. De weerstand te (door)voelen, te (door)zien om het daarna weer los te laten en door te gaan met je werkzaamheden. Mijn persoonlijk zelf vond het niet altijd leuk als de teamleden of mijn medeparticipanten (Mirel, Peter, Pascale) mij aanspraken op mijn weerstand. Mijn ware zelf vond er echter niets van. Het ware zelf vindt namelijk nergens iets van, het heeft geen oordeel, het is oordeelloos.


 Weerstand van anderen

Kristallijnen Zelf - Christusbewustzijn:
helende tuin, zelfrealisatie tuin. © reyer boxem

Ik kreeg niet alleen te maken met weerstand van mezelf, maar ook met weerstand van bijvoorbeeld mijn mede participanten. De kunst was om hier oordeelloos naar te kijken en hem (haar) erop aan te spreken vanuit je ware zelf, zoals de teamleden dit ook bij mij deden. Er waren momenten dat dit aanspreken mij gemakkelijk (lees: natuurlijk) afging. Hiermee bedoel ik dat ik er niet over nadacht maar gewoon sprak vanuit mijn ware zelf.

Er waren ook momenten dat dit in eerste instantie niet lukte. Dan had ik bijv. de volgende gedachte: "Dadelijk vindt .... mij niet meer aardig als ik haar aanspreek op haar weerstand." Mijn hoofd maakte er van te voren al een heel verhaal van. Het was dan niet mijn ware zelf die sprak, maar mijn persoonlijk zelf, mijn innerlijke meisje dat graag wil dat iedereen haar lief en aardig vind. Ik was dan niet meer bij mezelf maar bij die ander, ik was meer met die ander bezig. Bij het Elohim Centre maken ze je hiervan bewust en krijg je handvaten aangereikt om bij jezelf te blijven en een onderscheid te maken tussen je persoonlijk zelf en je ware zelf. Door weer terug te gaan naar mezelf en mijn innerlijk meisje de aandacht en liefde te geven die ze op dat moment nodig had, lukte het mij toch om mijn mede participant op zijn weerstand aan te spreken vanuit mijn ware zelf.


Innerlijke kinderen

Naast weerstand in mezelf en van anderen kwam ik ook diverse innerlijke kinderen tegen, zoals het onzekere meisje, het perfectionistische meisje en het meisje met een minderwaardigheidsgevoel. Dit uitte zich onder meer in gedachten, zoals: " Koken voor groepen van vijftien personen kan ik niet." "Ik leer het nooit om menulijsten te maken." "Schoonmaken is minderwaardig aan kantoorwerk." Om bij dit laatste te beginnen: schoonmaken is niet minderwaardig aan kantoorwerk. Dat zijn wij, mijn volwassen zelf en mijn innerlijk meisje, ons inmiddels wel bewust en we voelen dit beiden ook zo. Het maken van menulijsten kan ik inmiddels ook en koken voor groepen van 25 personen of meer, daar draai ik mijn hand ook niet meer voor om.😉 

 

Er toonden zich dus innerlijke kinderen die pijnstukken uit het verleden met zich meedragen aan mij om gezien te worden. Er lieten zich echter ook andere kinderen zien. Zo was er:

1. Het blije en speelse kind, dat grinnikte om en met de trollen en liedjes voor ze zong.
2. Het enthousiaste kind, dat de teamleden, mede participanten en gasten enthousiast vertelde over haar ontmoetingen met bijvoorbeeld reeën, pestvogels en de gekraagde roodstaart.
3. Het creatieve kind, dat vol liefde en dankbaarheid voor de natuurwezens (ook) een dromenvanger maakte voor de Elftentuin.
4. Het verwonderde kind. Vol verwondering omdat het haar lukt om een groenling, die zich in de kas had opgesloten, in haar handen te krijgen en naar buiten te dragen. Eenmaal buiten bleef de groenling nog even heel rustig op haar arm zitten.

Ontmoetingen

Elfentuin- Innerlijk kind:
helende tuin, zelfrealisatie tuin. © reyer boxem

Vele mooie mensen heb ik ontmoet tijdens mijn participatieperiode. Ontmoetingen met gasten, met cursisten (lees: workshoppers) en natuurlijk mijn medeparticipanten. Sommige kwamen om de twee weken een dag of een paar dagen in de week participeren. Anderen participeerden voor langere, aaneengesloten periode, zoals Mirel, Peter en Pascale. Mirel en Peter verbleven net als ik in de groepsaccommodatie Happiness. Pascale woonde (en nog steeds) in het huis ernaast. Als je langere tijd met elkaar participeert, bouw je een band met elkaar op. Zo ervaar ik het in ieder geval. We hebben veel 'lief en leed' met elkaar gedeeld. Ook spiegelden ze mij regelmatig, evenals de teamleden en gasten. Niet altijd even leuk voor mijn persoonlijk zelf. Mijn ware zelf vond er echter niets van. Ik heb nog steeds regelmatig contact met Peter, Mirel en Pascale en ben blij en dankbaar dat we elkaar hebben leren kennen.

Naast de vele mooie ontmoetingen met mensen heb ik ook veel mooie natuurwezens mogen ontmoeten, zoals eekhoorns, de gekraagde roodstaart, jonge groenling die op mijn arm bleef zitten, pestvogels en last but not least de reeën. Met de reeën, ik noem ze Elohim reeën, heb ik een speciale band. (Zie ook: mijn band met de Elohim reeën)


Verbondenheid en De Nieuwe Aarde

Vanaf de eerste keer dat ik bij het Elohim Centre kwam, deze maand alweer 7 jaar geleden, voel ik me met het centrum verbonden. Deze verbondenheid heeft zich alleen maar verdiept naarmate ik er in 2014 ook ben gaan participeren. Het verschil met participeren toen en nu is dat er nu meer van de participanten wordt gevraagd. Als je nu wilt komen participeren, wordt er van je gevraagd om niet alleen aan je eigen processen (lees: stukken) te werken. Hierin geen verschil met 2014. Daarnaast wordt je gevraagd om "vanuit eigen kracht en bewustzijn mede-drager en inspirator te zijn van de sfeer en het doel van de nieuwetijds Elohim woon-werk-gemeenschap". Dit ervoer ik in 2014 nog niet zo, of in ieder geval stukken minder. Een ander verschil met het participeren in 2014 is dat de participanten nu meer gezien en gehoord worden door het team. Ze staan niet meer achter het team, maar meer naast het team. Het team is zich er nu meer bewust van dat zij, de krachtplaats en Moeder Aarde de participanten nodig hebben voor de verdere opbouw van de Nieuwe Aarde. Ik ervaar nu meer verbondenheid tussen het team en de participanten dan in 2014. Het is mooi om deze ontwikkeling van zowel het team als de participanten te mogen zien en te ervaren.

Momenteel zit ik in Ierland, een schitterend land waar ik me ook thuis voel. Ondanks de fysieke afstand voel ik me nog steeds erg verbonden met het Elohim Centre en haar teamleden. Ik ben blij en dankbaar voor wat zij voor de Nieuwe Aarde doen en over hebben, wat zij mij hebben geleerd en waarvan zij mij bewust hebben gemaakt. Vanuit Ierland ga ik verder met wat ik geleerd heb tijdens mijn participatieperiode en lever ik mijn bijdrage aan de Nieuwe Aarde. Ik sluit deze blog af met de illustere woorden: " I'll be back." 😁


Lemurisch bos. © reyer boxem












.