Onlangs was ik voor een afspraak onderweg naar Purmerend. Omdat ik geen auto heb, reis ik veel met het ov. Zo ook nu. Aangekomen op CS Amsterdam, zou ik de bus nemen naar Purmerend. Via internet had ik al ontdekt aan welke kant van het CS zich het busstation bevond. Voordat ik de bus nam, ging ik nog wel even een sanitaire pitstop nemen voor het geval dat.... Het werd nog een "hele" onderneming om het toilet te bereiken. Deze bevond zich nl. voor mij aan de verkeerde kant van het CS. In plaats van met de stroom mee te gaan, moest ik van perron 8 naar perron 2 tegen de stroom van mensen inlopen. Nu ben ik wel gewend om tegen de stroom in te gaan, maar op CS Amsterdam tegen de stroom ingaan... dat is toch geheel andere koek☺. Hoe heb ik dan toch mijn doel (in dit geval; het toilet) bereikt? Door mijn automatische piloot aan te zetten en dwars door de stroom mensen in te lopen. Binnen twee minuten had ik mijn doel bereikt. In de bus naar Purmerend reden wij een klein stukje door Amsterdam. Vol verwondering zat ik door de ramen naar Amsterdam te kijken; naar haar typische huizenstijl, naar de mensen op straat, naar de drukte op de wegen. Ik voelde me als een klein meisje die voor het eerst in haar leven een grote stad bezoekt. Ik kom nl. bijna nooit in Amsterdam. Amsterdam is voor mij te groot en te druk, Amsterdam is voor mij een wereldstad. Zelf kom ik uit Tegelen, een Limburgs dorp en woon ik sinds 2000 (weer) in Nijmegen. In vergelijking met Amsterdam is Nijmegen voor mij zelfs nog een dorp. In de bus zittend, realiseerde ik me dit. Ik realiseerde me echter ook dat ik nog wel meerdere grote steden zal gaan bezoeken, waaronder Auckland in 2014. Toch zal het altijd bij een bezoek blijven en ga ik nooit in een grote stad wonen, ook niet in Auckland. Ik ben nl. een natuurdame en leef graag op het platteland. Nijmegen daarentegen is niet echt het platteland, maar voor de rasechte Amsterdammer misschien wel? Ik heb echter altijd gezegd dat ik niet de rest voor mijn leven in Nijmegen blijf wonen. Wellicht beland ik nog wel in Nieuw-Zeeland op het platteland, je weet maar nooit.
Zo'n vijf uur later bevond ik me weer op CS Amsterdam, op perron 5 om precies te zijn om de trein naar Nijmegen te nemen. Voordat de trein kwam, ging ik toch weer eerst even het toilet bezoeken voor het geval dat............. Weer moest ik tegen de stroom van mensen inlopen. Wellicht raad je al wat er toen volgde? Ja hoor, de automatische piloot werd weer aangezet en daar ging ik weer, dwars door de mensenmassa in. Het resultaat; mijn doel (lees: het toilet) binnen twee minuten bereikt en weer terug op het perron binnen vijf minuten. Ik moest wel snel zijn, anders zou de trein zonder mij wegrijden en daar had ik echt geen zin in. In de trein onderweg naar Nijmegen, ja ik had dé trein gehaald, werd ik me bewust dat ik sommige gedeeltes van mijn reis op de automatische piloot had gedaan. Terugkijkend op de momenten dat ik door de stationshal liep en terugkijkend naar de mensen die ik toen zag, vraag ik me af wie er die dag nog meer op de automatische piloot liep. Gelet op hun houding en gezichtsuitdrukking, zijn het er volgens mij best veel.Op de automatische piloot dingen doen, is niet erg. Je hoeft dan niet over alles in je leven apart na te denken. Ik doe dit ook. Tandenpoetsen bijvoorbeeld doe ik regelmatig op de automatische piloot, evenals koken of zelfs mijn eten opeten. Het gevaar in het automatisch denken is echter dat je dan een boel van het NU mist, omdat je met je gedachten ergens anders zit. Je bent dan niet in het moment zélf bewust aanwezig waardoor je wellicht wel een heerlijke maaltijd mist die je voor jezelf had gekookt. Ik spreek uit ervaring☺. Soms kies je er misschien wel bewust voor om even op de automatische piloot te leven omdat je eventuele verdriet en angst op dat moment niet wilt voelen. Het is te heftig, denk je dan. Dit verdriet en deze angst zullen echter niet weggaan door ze te negeren. Ze gaan pas weg door ze bewust te voelen en te ervaren. Dat doet pijn en niet zo'n klein beetje ook, dat zal ik ook niet ontkennen. Ik heb het zelf ook ervaren, net als velen met mij. Toch ga ik nog liever door de pijn en angst heen dan de rest van mijn leven volledig op de automatische piloot te leven en bewust niet meer te (willen) voelen. Want wat zou ik wel niet allemaal missen? Te veel, naar mijn mening. Volgend jaar ga ik naar Nieuw-Zeeland om mijn pelgrimstocht te lopen. Mensen vragen mij of ik niet bang ben om alleen op pad te gaan. Sommigen adviseren mij zelfs om met zijn tweeën te reizen omdat dit 'veiliger' zou zijn. Met zijn tweeën reizen, gaat zeker niet gebeuren. Het is mijn pelgrimstocht en deze loop ik alleen. Ik heb hiervoor ook mijn redenen. Wat deze zijn, kun je volgend jaar lezen als ik onderweg ben in Nieuw-Zeeland. Ben ik bang om alleen te reizen? Nee, ik doe dit wel vaker. Natuurlijk is het spannend om alleen te reizen in een onbekend land aan de andere kant van de wereld en natuurlijk zal ik het best weleens moeilijk hebben. Maar gaat dit mij weerhouden om mijn droom te verwezenlijken? Ik dacht het niet. Ik laat mijn leven niet door angst en onzekerheid leiden.
Wie ben jij? Ben jij iemand die heel vaak op de automatische piloot onderweg bent of reis (lees: leef) jij vaak ook bewust?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten