Het is bijna zover............Goodbye 30's, Hello 40's!

Lake Wakatipu NZ

Het is bijna zover........over een paar uurtjes ben ik geen dertiger meer. Ik ben op 22 mei 1974 om 2.05 uur geboren. Dit betekent dus dat ik vanaf morgen een veertiger ben. Hoe ik me hieronder voel? MMMM, ik heb er gemengde gevoelens over. Aan de ene kant is het maar een getal en zeg het niets over mijn gevoelsleeftijd en die is 25. Aan de andere kant heb ik er toch een beetje moeite mee, omdat 40 jaar best wel oud klinkt. Het is het niet, maar toch! Als een meisje van 21 jaar, dat tegenover je in de trein zit, je ook nog met u aanspreekt, begin ik al helemaal te slikken. Oeps! Ze zien me niet meer als een 'jij', maar als een 'u', terwijl ik me toch echt een 'JIJ' voel!!

Ze zeggen weleens dat het leven begint bij 40. Voor een gedeelte kan ik me in deze uitspraak wel vinden. Diep van binnen voel ik dat ik een andere levensfase inga. Ik kies nu bewust voor mezelf, ga bewuster met mezelf en mijn omgeving om en ga nu dingen doen waar mijn hart naar uitgaat. Dat is onder andere mijn pelgrimstocht lopen in Nieuw-Zeeland en over mijn ervaringen naar en in Nieuw-Zeeland een boek schrijven. Ik heb geen partner en kinderen, dus in principe kan ik gaan en staan waar ik wil. En, dat ga ik ook doen! Ik kijk er naar uit om over een aantal maanden naar de andere kant van de wereld te reizen en over mijn ervaringen een boek te schrijven. Twee jaar geleden zou deze gedachte nog niet in mij zijn opgekomen, laat staan tien jaar geleden, toen ik dertiger werd. Ik was er toen nog niet klaar voor. Ik wist twee jaar geleden nog niet eens dat ik best wel goed kan schrijven. Dat heb ik pas een jaar geleden ontdekt, toen ik betaald-werk-vinder werd. Vorig jaar kwam ook de gedachte op om een pelgrimstocht te gaan lopen in Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeeland stond al jaren op mijn bucket list. Het kwam er echter maar niet van om naar Nieuw-Zeeland te gaan. Nu word ik dus 40. Een mooie leeftijd om eindelijk eens naar Nieuw-Zeeland te gaan.

Mijn zus en ik op 23/5/1977
Een dag na mijn derde verjaardag. 

Zoals al eerder gezegd, voel ik me 25. Wil ik weer 25 jaar zijn? Op deze vraag heb ik een duidelijk antwoord. NEE! Weer die onzekerheden voelen die ik toen voelde. Nee! Weer het ziekte- en sterfproces van mijn vader meemaken op mijn 32e? Nee, laat maar! Ik heb het al een keer meegemaakt, ik hoef het niet nog eens mee te maken. Als ik er eens goed over nadenk, is het prima zo. De afgelopen 39 jaar heb ik veel meegemaakt. Dat waren mooie en minder mooie ervaringen. Ze hebben me wel gevormd in de persoon die ik nu ben. En daar ben ik trots op! Ik ben nu meer mezelf dan tien jaar geleden. Ik leef nu meer bewust en vanuit mijn hart dan tien jaar geleden, toen ik dertiger werd. Ik ben benieuwd wat ik als veertiger allemaal mag ervaren. En dat ze mij dan 'u' (gaan) noemen in plaats van 'jij' terwijl ik me geen 'u voel' maar een 'jij', hetzij zo. Ik eindig dit blog dan ook met de woorden "Hello 40's, nice to meet you!"